یک پیشنهاد به رئیس جمهوری در آستانه روزِ تکریمِ بازنشستگان

تکریمِ اینان، فقط، قدردانی از دیروز نیست که به شعاری، سخنی، مراسمی برگزار کرد و از خود هم متشکر شد. اتفاقا، نگاه به امروز دارد. امروز که شاغلان و تلاشگرانِ دورانِ حاضر، ببینند فردای شان توام با تکریم و نکوداشت است. ببینند زندگی فردای شان تامین است. ببینند باد سفره فردای شان را با خود نمی‌برد. ببینند خوبی‌ها را و با اطمینان به فردا، امروز همه توان خود را به کار گیرند تا فردا بهتر از امروز شود.

من اگر جای دولت بودم حتما به این روز بیشتر توجه می‌کردم. اگر صدایم به آقای رئیس جمهور می‌رسید با یادآوری آنچه در قضیه افزایش حقوق و مستمری بازنشستگان تامین اجتماعی رفته است، پیشنهاد می‌کردم حتما کاری کنند که امید‌های رفته باز آید. می‌گفتم، با توجه به "غیرقانونی دانستن مصوبه دولت توسط مجلس" و ابلاغ آن توسط رئیس مجلس، بهترین زمانِ اصلاح آن اشتباه و تصویب پیشنهادِ سازمان تامین اجتماعی، همین یکشنبه است. روزی که با فاصله یک بامداد می‌رسد به روز تکریم بازنشستگان.

این می‌تواند تکریم عملی از کسانی باشد که عمر خود را برای تکریم و عظمت کشور، گذاشتند و نقدِ جوانی دادند و امروز به نسیه رفتار متولیان گرفتار شدند. پیشنهاد می‌کردم جناب رئیسی شخصا با این تکریم عملی به خداقوتی موی سفیدان ایران می‌آمدند. بله، می‌شود با یک تصمیم درست، امید را دوباره برگرداند.

می‌شود کاری کرد که کارگران امروز هم بیشتر امید وار شوند. می‌شود کاری کرد که دلخوری‌ها و کدورت‌ها جای خود را به همدلی بدهد. ما به همدلی و همراهی نیاز داریم. با هم و در کنار هم باید موانع را از پیش رو برداریم. این قدم قانونی را دولت بردارد، بقیه راه مانده را بازنشستگان خواهند رفت.