لطفا این خاطره را خراب نکن
هر چه داشته، رو کرده
یک نکته بدیهی در مورد برانکو ایوانکوویچ این است که او طی سال‌ها کار در فوتبال ایران، به نوعی هر چه داشته رو کرده است. البته که برانکو برای فوتبال کشورمان در مجموع مربی موفقی بود، اما یادمان باشد از نخستین حضور او در کشور چیزی حدود ربع قرن می‌گذرد. اینکه شما تصور کنید یک مربی بعد از بیست‌وچند سال هنوز فنون جدیدی برای آموزش دارد، چندان منطقی به نظر نمی‌رسد. شاید برانکو برای یک تیم باشگاهی همچنان گزینه خوبی باشد، اما تیم ملی به عنوان سرآمد و چکیده فوتبال ایران، نیاز به یک تفکر جدید دارد تا بقیه اجزا را هم به دنبال خودش پیش بکشد. باید رفت دنبال یک مربی صاحب‌سبک و پرانگیزه جدید که بیاید و فصلی جدید رقم بزند. چه الزامی هست که تا ابد خودمان را محدود به گزینه‌های قدیمی کنیم؟
68 سالش است
از سوی دیگر باید توجه داشته باشیم که برانکو (درست مثل کارلوس کی‌روش) پا به سن گذاشته و به سال‌های پایانی کارش به عنوان یک مربی نزدیک شده است. در همین جام‌جهانی 2022، لوییس فن‌خال سرمربی هلند با 71 سال مسن‌ترین مربی حاضر در مسابقات بود و کی‌روش 69 ساله در رده دوم قرار داشت. حالا فرض کنید ما برانکو را بازگرداندیم؛ او در جام‌جهانی بعدی 72 ساله خواهد بود و واقعا منطقی نیست اختیار بازیکنان به مردی سپرده شود که نیم‌قرن با آنها فاصله سنی دارد و شاید بسیاری از مهارت‌های فکری‌اش را از دست داده باشد. آرژانتین و فرانسه به عنوان فینالیست‌های جام‌جهانی، اسکالونی 44 ساله و دشان 53 ساله را روی نیمکت خود می‌دیدند و البته مراکش، شگفتیساز مسابقات هم از هدایت ولید الرکراکی ۴۶ ساله بهره می‌برد.
دوقطبی را ادامه ندهید
از همه مهم‌تر اینکه برگرداندن برانکو به تیم ملی، بازگشت دوباره به دوقطبی دردسرساز او با کارلوس کی‌روش است و این‌بار لابد نوبت برخی هواداران مربی پرتغالی است که به انتظار شکست مربی کروات بنشینند و شمشیر را برای او از رو ببندند. خب اصلا چه کاری است؟ با یک انتخاب جدید و عاقلانه، اجازه بدهید تیم ملی یک فضای متفاوت و کم‌تنش را تجربه کند. این‌طوری لااقل خاطره خوش برانکو مثل کی‌روش خراب نمی‌شود. اشکالی دارد؟
