حمله به رونالدو /دوران او به پایان رسیده است

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از خبرآنلاین، اریک کانتونا با گذشت 30 سال از پیوستن به منچستریونایتد هنوز فلسفه خودش را دارد.

او با ساموئل لوکهورست درباره چیزهای زیادی از جمله یونایتد و رونالدو گفتگو کرده است. شخصیت عجیب کانتونا انکار نشدنی است، وقتی او اعلام کرد:«من مرد نیستم، من کانتونا هستم.» یا زمانی که به او گفتند هواداران منچستر او را خدا می‌دانند، او سری تکان داد و گفت:« بله همین طور است.» گواه کوچکی از شخصیت متفاوت مرد جنجالی شیاطین سرخ است.

سال ها طول می‌کشد که منچستر بار دیگر قهرمان شود

زمانی که از کانتونا در این مصاحبه در مورد شرایط منچستر زمان او و زمان حال پرسیده شد، کمی فکر کرد و گفت: «وقتی من وارد باشگاه شدم سرمربی الکس فرگوسن بود. به باشگاهی رفتم که به قهرمانی در لیگ نزدیک بود، البته زمانی که من برای لیدز بازی می کردم قهرمان شده بودیم، حالا این یونایتد و فرگوسن بودند که به یک قدمی جام رسیده بودند. سر الکس چند سالی را صرف تیم کرده بود و موفق شده بود تیم بسیار قدرتمندی را در طول مدت حضورش بسازد. در مورد شرایط حال فکر می‌کنم چند سال طول خواهد کشید تا منچستریونایتد بتواند دوباره قهرمان شود. امیدوارم اینطور نباشد اما فکر نمی‌کنم پایه‌های امروز یونایتد آنقدر قوی باشد که بتواند در همه بازی‌ها پیروز شود و به نظرم در زمان الکس فرگوسن، بهترین بازیکنان جهان می‌خواستند به یونایتد بیایند، حالا اوضاع فرق کرده، بنابراین باید متفاوت فکر کنید.»

رونالدو فکر می‌کند هنوز 25 سال سن دارد!

کانتونا در آستانه تولد 31 سالگی خود بازنشسته شد. کریستیانو رونالدو، 38 ساله در ماه فوریه، در حالی که از خاموش شدن چراغ فوتبالش بسیار نگران بود، با پذیرش تنها پیشنهاد روی میز از سوی باشگاه النصر عربستان سعودی، به خاورمیانه نقل مکان کرد.

دوران رقابتی رونالدو عملاً به پایان رسیده و کانتونا معتقد است رونالدو حاضر نیست این واقعیت را بپذیرد و در حال انکار آن است. کانتونا گفت:« او به منچستر برگشت اما یونایتد همان یونایتدی که او برای اولین بار به آن آمده بود، نبود انسان گاهی اوقات متوجه نمی‌شود که همه چیز تغییر کرده است. فکر می کنم شما دو نوع بازیکن در پایان دوران حرفه ای خود دارید. من، تصمیم گرفتم جوان بازنشسته شوم، این چیز دیگری است و دیگری کسی که میخواهد تا 40 سالگی بازی کند. همچنین دو نوع بازیکن داریم: بازیکنانی که می خواهند در هر بازی، فیکس بازی کنند زیرا هنوز فکر می کنند 25 ساله هستند و آنهایی که متوجه می شوند 25 ساله نیستند و می‌دانند برای کمک به بازیکنان جوان در تیم حضور دارند. دسته دوم می‌دانند چرا در تیم هستند و می‌دانند هر بازی نباید حتما به میدان بروند و فقط در برخی از بازی ها فرصت حضور در زمین پیدا خواهند کرد و وظیفه اصلی آنها کمک به بازیکنان جوان است. مانند زلاتان ابراهیموویچ با میلان، رایان گیگز یا (پائولو) مالدینی زمانی که او در میلان بود. متوجه شوید - او 25 سال ندارد. او فقط بزرگتر است و باید می فهمید که به جای اینکه از نیمکت نشینی ناراضی باشد باید به خودش بگوید، اوکی، من 25 ساله نیستم، نباید هر بازی به میدان بروم و برای کمک به جوان‌ترها در اینجا حضور دارم. مثل همه چیز در جهان، شما افرادی دارید که می پذیرند سنشان بیشتر است. شما باید آن را بپذیرید. در هر کاری که انجام می دهیم. نه فقط در فوتبال، در همه چیز. من نمی توانم به سرعت 30 سالگی‌ام بدوم، باید آن را بپذیرم. باید بپذیرم که روزی خواهم مرد. پذیرش آن دشوار است اما مجبوریم. و پایان یک حرفه مانند مردن است. یک مرگ کوچک، باید کار دیگری را شروع کنی و یادت باشد قبل از اینکه بمیری پیر می‌شوی و زمانی که پیر می‌شوی نمی‌توانی کارهای گذشته را انجام دهی. تا 80 سالگی می‌توانی آواز بخوانی، تا 80 سالگی می‌توانی بازیگری کنی، اما فوتبالیست‌ها یا ورزشکاران می‌دانند که بعد از 30، 33 سالگی، هر روز از نظر جسمی ضعیف تر می‌شوند. باید یا بازنشسته شوی یا قبول کنی به نسل جوان کمک می کنم.»