به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایرنا، محققان درپی افزایش فعالیت و رقابت کشورهای مختلف برای حضور در کره ماه، نسبت به آثار مخرب فعالیت‌های انسانی در این سیاره هشدار داده و برخی از کارشناسان در مقاله‌ای جدید از آغاز دوره «آنتروپوسن قمری»‌ یا تغییرات انسانی بر ماه سخن گفته‌اند.

ناین نیوز گزارش داد، برای هزاران سال، کره ماه از دوردست ها الهام‌بخش انسان ها بود اما این چراغ شب‌افروز آسمان شب که در فاصله بیش از ۳۲۱ هزار کیلومتری واقع شده است، دور از دسترس انسان قرار داشت.

این وضعیت در ۱۳ سپتامبر ۱۹۵۹ تغییر کرد یعنی زمانی که فضاپیمای بدون سرنشین شوروی با نام «لونا ۲» روی سطح ماه فرود آمد. این رویداد سرآغاز تلاش های انسان برای کاوش در ماه بود و اکنون برخی دانشمندان می گویند که این رویداد همچنین آغاز یک دوره زمین‌شناسی جدید موسوم به عصر چیرگی انسان بر ماه یا «آنتروپوسن قمری» بوده است.

«جوستین هولکامب» محقق پسادکترا از دانشگاه کانزاس و نویسنده مقاله‌ای در نشریه «نیچر ژئوساینس» در این زمینه می‌گوید: این ایده تا حد زیادی مشابه بحث‌های مربوط به چیرگی انسان بر سیاره زمین و بررسی تاثیرات اقدامات انسان بر زمین است.

وی افزود: اجماع این است که روی زمین دوره آنتروپوسن در مقطعی در گذشته، صدها هزار سال پیش یا در سال دهه ۱۹۵۰ شروع شده است. به همین شکل، استدلال می‌کنیم که روی کره ماه نیز دوره آنتروپوسن قمری شروع شده است اما می خواهیم از وارد شدن خسارت های بزرگ پیش از آنکه دیر شود جلوگیری کنیم.

ایده آنتروپوسن قمری در حالی مطرح شده است که سازمان های فضایی غیرنظامی و موسسات تجاری علاقمندی جدیدی به بازگشت به ماه نشان داده‌اند.

نویسندگان مقاله یادشده خاطرنشان می کنند که محیط زیست کره ماه که پیش از این در آغاز دوره آنتروپوسن قمری توسط انسان ها شکل گرفته است، با افزایش کاوش ها و ماموریت های فضایی در ماه به شکل شدیدتری تغییر خواهد کرد.

این در حالی است که ردپای کاوش های انسان بر کره ماه باقی مانده است. از زمان فرود «لونا ۲» بیش از یکصد فضاپیما روی سطح ماه سقوط کرده و انسان ها در حداقل ۵۸ مکان دیگر روی سطح ماه اختلالاتی ایجاد کرده اند. رقابت فضایی دوران جنگ سرد شروع کننده یک رشته از ماموریت‌ها در کره ماه بود که اکثر آنها از آن زمان تاکنون بدون سرنشین بوده اند.

ماموریت‌های «آپولو» سازمان فضایی ناسا اولین هایی بودند که در دهه ۱۹۶۰ میلادی انسان را به پیرامون ماه بردند و برای اولین بار در سال ۱۹۶۹ با آپولو-۱۱ فضانوردانی را روی ماه فرود آورد. در نهایت ۱۲ فضانورد ناسا بین سال های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ روی ماه گام گذاشتند.

فضانورد «یوجین ای. کرنان» یک خودروی فضایی را در جریان ماموریت آپولو ۱۷ در سال ۱۹۷۲ روی سطح کره ماه می‌راند. این خودرو بعد از بیش از ۵۰ سال هنوز روی ماه مانده است.

پس از بازگشت فضانوردان از ماه، انبوهی از اشیاء روی این سیاره بر جا ماند که شامل تجهیزات علمی برای آزمایش، اجزای فضاپیماها، پرچم‌ها، تصاویر و حتی توپ گلف و وسایل شخصی و فضولات انسانی بود.

از روی زمین که نگاه کنید کره ماه فرقی نکرده است. به هر روی ماه فاقد اتمسفر محافظ یا مگنتوسفر مانند زمین است. ریزشهاب‌سنگ‌های آسمانی به طور منظم بر سطح کره ماه فرو می‌ریزند زیرا ماه هیچ راهی برای محافظت از خود در برابر سنگ های فضایی ندارد.

انسان رد خود را به شکل های مختلف از جمله جای فرود، مسیر حرکت ماه‌نورد، رد چکمه‌های فضانوردان، تجهیزات علمی و حتی عکس‌های خانوادگی فضانوردان روی ماه گذاشته است.

محققان می‌گویند اعلام شروع دوره آنتروپوسن قمری می تواند این مساله را روشن سازد که کره ماه در نتیجه کاوش های انسان به شکل هایی در حال تغییر است که در غیر این صورت و به شکل طبیعی تغییر نمی کرد.

هولکامب خاطرنشان کرد: فرایندهای پرورشی در حال پیشی گرفتن بر زمینه طبیعی فراینده ژئولوژیک روی ماه هستند. این فرایندها شامل حرکت رسوبات موسوم به «رگولیت» در کره ماه می شود.

این فرایندها عموما شامل برخورد سنگ های آسمانی و رویدادهای حرکات بزرگ می شود اما زمانی که تاثیر ماه‌نوردها، فرودگرها و جابجایی انسان را در نظر می گیریم اینها تا حد زیادی رگولیت را دچار تنش و بی‌ثباتی می کنند.

مولفان این مقاله خاطرنشان می کنند که کره ماه همچنین خصوصیاتی مانند اگزوسفر ظریفی از گاز، غبار و یخ در منطقه دائما تحت سایه ماه دارد که آسیب پذیر هستند و ممکن است با ادامه کاوش ها آسیب ببینند.

آنها تاکید می کنند که ماموریت‌های آینده در کره ماه باید کاهش تاثیرات زیان‌آور بر محیط های کره ماه را در نظر بگیرند.

عکس فوق «هریسون اچ. اشمیت» فضانورد آپولو ۱۷ را در کنار یک صخره بزرگ روی سطح ماه در سال ۱۹۷۲ نشان می دهد که در حال راه رفتن است؛ این آخرین ماموریت برنامه آپولوی ناسا بود.

از سوی دیگر آثار انسان روی ماه به عنوان مصنوعاتی در نظر گرفته شده اند که لازم است به نوعی محافظت شوند. محققان از دیرباز ابزار تمایل کرده اند که سایت های فرود آپولو را حفظ‌ کنند و اقلام به جا مانده را کاتالوگ کنند تا از این طریق «میراث فضا» حفظ شود. اما این نوع از حفظ کردن دشوار است زیرا هیچ کشور یا نهاد مشخصی مالک کره ماه نیست.

با فرود آپولو ۱۱ بر ماه اولین بار بود که انسان گام بر یک دنیای دیگر می گذاشت. جای پای بر جا مانده توسط فضانوردان روی سطح ماه شاید نمادین‌ترین اثر سفر جاری بشریت در فضا باشد که احتمالا در آینده شامل سیاراتی مانند مریخ نیز خواهد شد.

هولکامب خاطرنشان کرد: ما به عنوان باستان‌شناس، رد پای بر جا مانده بر کره ماه را تداوم مسافرت انسان به خارج از آفریقا می‌دانیم که یک نقطه عطف در تاریخ زندگی بشر به شمار می رود.