«ظهور زِمُور»؛ راست افراطی، فرانسه را تسخیر می‌کند؟

اریک زمور روزنامه نگار یهودی الجزایری تبار در آخرین نظرسنجی ها توانسته با حدود 17 درصداز نظر محبوبیت حتی از مارین لوپن نامزد دیگر راست افراطی هم پیشی گرفته و جایگاه دوم را پس از مکرون به خود اختصاص دهد، آن هم در برهه ای که نا امیدی رای دهندگان فرانسوی از چپ میانه و راست میانه تا آنجایی پیش رفته است که در دور پیشین انتخابات در سال 2017 هیچ یک از دو حزب اصلی فرانسه یعنی جمهوریخواهان و سوسیالیست ها موفق نشدند به دور دوم راه پیدا کنند ، امری که در تاریخ جمهوری پنجم تا آن زمان سابقه نداشت.

مروج نسخه فرانسوی تئوری توطئه «جایگزنی عظیم»

اریک زمور مانند بسیاری از همفکران راست افراطی در اروپا دیده مثبتی نسبت به روسیه داشته و در عین حال خواهان دورتر شدن فرانسه از ایالات متحده و خروج فرانسه از ناتو است. زمور همچنین از منتقدان اتحادیه اروپا به شمار می رود که اصطلاحاً یوروسپتیست نامیده می شوند و از منظر اقتصادی نیز مخالف لیبرالیسم است. با این حال زمور بیش از هر چیزی به دلیل اظهارنظرهای تند بر علیه مهاجرت و مسلمانان شناخته می‌شود. وی معتقد است فرانسه باید جلوی ورود مهاجران اعم قانونی یا غیرقانونی را بگیرد. در واقع وی از مروجان تئوری توطئه موسوم به "جایگزینی عظیم" محسوب می‌شود.

باورمندان به این تئوری معتقدند جمعیت سفیدپوست و مسیحی اروپایی به شکلی برنامه ریزی شده در حال جایگزین شدن با جمعیت مهاجرین مسلمان از  خاورمیانه‌ای و شمال افریقا هستند که به تدریج فرهنگ هویت و تمدن اروپایی را نابود میکنند و  اینکه سیاستمداران جریان اصلی هم به دلیل منافع اقتصادی و یا نفرت از کشور خود از این طرح حمایت می کنند. لازم به ذکر است به موازات رشد ورود مهاجران و پناهجویان به کشورهای اروپایی احزاب و جریان های سیاسی موسوم به راست افراطی موفق شده اند با تکیه بر این هراس رشد قابل توجهی داشته باشند، بطوریکه موضوعاتی همچون مهاجرت، مسئله اسلام و امنیت به گفتمان احزاب جریان اصلی هم راه پیدا کرده است. 

حال اریک زمور با بیش از سه دهه فعالیت روزنامه نگاری در مطبوعات و حضور در رادیو و تلویزیون به خوبی از قدرت رسانه‌ها اطلاع دارد و همانند بسیاری دیگر از چهره های راست افراطی توانسته از این امر بهره برداری کند، امری که برخی آن را مشابه رویکرد ترامپ پیش از بقدرت رسیدن میدانند. در واقع زمور از  اینکه در صدر اخبار باشد استقبال می کند حتی اگر این امر دربرگیرنده محتوایی علیه وی از جمله از هشدار رسانه ها بر نفرت پراکنی یا افراطی بودن او باشد.

از میان اظهار نظر های جنجالی وی در امور مختلف می‌توان به عملکرد دولت ویشی فرانسه به ریاست مارشال پتن در طول جنگ جهانی دوم اشاره کرد که به عنوان یک رژیم خائن و همکار آلمان ها در طول جنگ شناخته میشد و حال زمور با رویکردی تجدیدنظرطلبانه از منظر تاریخی از عملکرد آن دفاع میکند. چنین دیدگاهی را زمور نسبت به قضیه دریفوس که بیش از یک قرن از آن میگذرد هم ابراز داشته و با روایت تاریخی آن مخالفت کرده است امری که بسیاری آن را  اظهارات یهودستیزانه میدانند.

اکنون اگر میزان محبوبیت جناح‌های سیاسی مطابق آخرین نظرسنجی ها ملاک قرار گیرد مجموع آرای  زمور و لوپن که هر دو به نوعی نماینده جناح راست افراطی تلقی می شوند روی هم بیشترین میزان و رتبه نخست را به خود اختصاص می دهد، با این حال این امر لزوما به معنای به قدرت رسیدن این جناح در انتخابات نخواهد، باید توجه داشت در نظام انتخاباتی فرانسه که معمولاً به دور دوم کشیده می شود حمایت رای‌دهندگان احزاب بازمانده از دور دوم از یکی از دو نامزد باقی مانده نقش تعیین‌کننده‌ای در پیروز نهایی خواهد داشت.

برای مثال در انتخابات سال 2002 اگرچه مارین لوپن رهبر وقت حزب راست افراطی جبهه ملی توانست به همراه شیراک به دور دوم راه پیدا کند اما اجماع بی سابقه احزاب دیگر از حمایت از شیراک باعث شد لوپن در دور دوم با نسب آرای سنگینی و تنها کسب 18 درصد شکست بخورد، در حالیکه در انتخابات سال 2017 و با تکرار سناریوی مشابه و راهیابی مارین لوپن به دور دوم این بار نسبت کمتری از هواداران حذف شده در دور اول تصمیم گرفتند برای ابراز مخالفت با لوپن سراغ رقیب وی بروند، امری که باعث شد لوپن علیرغم شکست حدود 34 درصد را بدست آورد. حال نظرسنجی ها نشان از ان دارد که درصورت راهیابی زمور به همراه مکرون به دور دوم حدود 45 درصد را به خود اختصاص خواهد داد که اگرچه باز هم برای پیروزی کافی نیست اما رقم بی سابقه ای محسوب خواهد شد. 

حال این دودستگی در اردوگاه راست افراطی شاید به نفع مکرون باشد که همچنان پایگاه محکمی در طبقات مرفه در شهرهای بزرگ دارد با این حال نشان از قدرتمند تر شدن گرایشات بیگانه ستیزانه و ضد مهاجری در این کشور دارد، از سویی هم شاید هیچ کس در فرانسه به اندازه لوپن نسبت به ظهور زمور نگران نباشد، وی پس از جانشین شدن پدرش سعی نمود با تلطیف سیاست های جبهه ملی فرانسه از برخی سیاست های سنتی حزب از جمله یهود ستیزی و نژادپرستی فاصله بگیرد و حتی نام حزب را از جبهه ملی به اجتماع ملی تغییر داد، و حال زمور توانسته نظر برخی از هواداران تدرو تر راست افراطی را به خود جلب کند.

پروفسور کاس موده پژوهشگر پوپولیسم اخیرا در گفتگویی با نگارنده به این نکته مهم اشاره کرد که برخی از رای دهندگان ناراضی از عملکرد لوپن وی را به اندازه کافی مخالف سیستم ندانسته و معتقدند لوپن دیگر بخشی از ساختار حاکم است، لذا در این رقابت به سوی زمور به عنوان یک چهره خارج از ساختار متمایل می‌شوند و پدیده رای اعتراضی که قبلاً به نفع لوپن تمام شده بود این بار از این منظر احتمالا به ضررش خواهد بود. در نهایت نباید فراموش کرد شش ماه هم در عرضه سیاست در فرانسه مدت کمی نیست و باید سیر تحولات به چه سمتی خواهد رفت.

نادر نوربخش
منبع: سازندگی