روایتی از سالروز ورود امام به ایران
خودم هم دقیقا نمیدانستم چکار میبایستی میکردم؟ اما از ساعات اولیه ۱۲بهمن در «پستم» حاضر بودم. قرار بود بپاس ارج نهادن به نقش بی‌بدیل مبارزات دانشگاه و شهدایِ دانشجویی در مبارزه علیه رژیم شاه، امام نخستین سخنرانی شان را بعد از ورود بکشور در برابرِ دانشگاه ایراد نمایند و سپس از مسیر خیابان حافظ بسمت بهشت زهرا بروند.
«کمیته استقبال» برنامه ورود امام را تنظیم کرده بود. یکی از تصمیمات آن بود که بعد از نشستن هواپیما،چه کسی از پله‌های هواپیما بالا رفته و باستقبال امام برود؟ بعد از مباحث زیاد و همچون ارج نهادن به جایگاه دانشگاه تهران، قرار میشود که آن وظیفه به مرحوم حجت الاسلام حسن لاهوتی اشکوری گذارده شود. شاید سخنی باغراق نرفته باشد اگر گفته شود که کمتر روحانی باندازه ایشان شکنجه میشود. اعضا گروه سرود هم بعد ازچانه زنی با مجاهدین انتخاب میشوند و سرود «خمینی ای امام» را میخوانند. در فرودگاه همه چیز کم و بیش طبق برنامه پیش میرود.امام سواربرشورلت بلیزر که رانندگی آنرا آقای محسن رفیق دوست برعهده داشت ازفرودگاه خارج شده و بسمت میدان آزادی میایند. اما ازدحام جمعیت همه برنامه‌ها را برهم میریزد.
نمیدانم آنروز چند میلیون آمده بودند.اما از جلوی دانشگاه جمعیت بود تا خود فرودگاه. میلیونها نفر از مناطق اطراف تهران و شهرستاهای دیگر خودشان را بتهران رسانیده بودند. یکی از دلائل آن همه جمعیت، شایعاتی مبنی بر بستن فرودگاه از طرف دولت دکتر شاهپور بختیاربود. وقتی میلیونها نفر شعار میدادند«خمینی خمینی قلب ما باند فرودگاه تو» گویی تا عرش بلرزه در میامد. ازدحامِ جمعیت باعث از کارافتادن اتوموبیل امام میشود. مهندس هاشم صباغیان مغز متفکر کمیته استقبال با هماهمنگی هُمافرانی که بانقلاب پیوسته بودند امام را باتفاق آقای ناطق نوری با هلی کوپتربه بهشت زهرامیرسانند.
مابقی داستان را میدانیم. سازمان ملی دانشگاهیان منحل شد، دانشگاه باتهام وابستگی بغرب تعطیل شد، صباغیان آمریکایی ازآب درآمد، لاهوتی موردغضب قرار گرفت...الی آخر.
منبع: کانال تلگرامی نویسنده
