آقای وزیر کار؛ یا فقر نمی شناسی یا سال نمی دانی!

پوچی بعضی جمله ها و ادعاها آنقدر آشکار است که فقط به کار خنده های تلخ می آیند و اینکه معلوم شود قرار نیست چیزی و مشکلی حل شود؛ رنجها ادامه دار و دامن گستر خواهند بود.

وقتی از هیچ مقام و مدیری سؤال نمی شود که چه کردی و چه بلا بر سر مردمان آوردی، بعدترش بر مقام و منصبی بالاتر و شیرین تر هم می نشیند، اوضاع می شود همین. برنامه ریزی و قانونگذاری کشور بدل می شود به کتابهای قطور پر از جمله های پوچ و خالی از واقعیت. جمله هایی که نتیجه ای جز فزونی رنج مردم به بار نمی آورند.

اصول حقوقی و اخلاقی مربوط به مسئولیت دولتها در ایران بسیاری از معناهای خود را از دست داده اند.