اکونومیست خطاب به غرب: چین، روسیه نیست!

اکونومیست در ابتدا با اشاره به گذشت شش ماه از حمله روسیه به اوکراین به یک درگیری اقتصادی با خشونت و دامنه‌ای که از دهه 1940 دیده نشده اشاره می‌کند.

در این سرمقاله به تلاش کشورهای غربی برای فلج کردن اقتصاد 1.8 تریلیون دلاری روسیه از طریق زرادخانه جدیدی از تحریم‌ها پرداخته شده است. تحریم کنندگان اعتقاد دارند اثربخشی این تحریم کلیدی برای نتیجه جنگ اوکراین است. 

اکوایران در ادامه ترجمه این متن آورده است: به نوشته این هفته نامه تحریم‌های وضع شده علیه روسیه تهاجمی‌ترین تحریم‌های اقتصادی از دهه ۱۹۴۰ میلادی است که نیمی از ذخایر ارزی ۵۸۰ میلیارد دلاری این کشور را مسدود کرده است.

در شرایط به وجود آمده مردم روسیه دسترسی به برندهای برتر خارجی را از دست داده‌اند‌، سرمایه‌گذاران خارجی و نمایندگی شرکت ها از روسیه خارج شده اند، دسترسی این کشور از قطعات یدکی و فناوری برای تولیداتش قطع شده و بیشتر بانک های بزرگ روسی دسترسی به سیستم پرداخت های بین المللی ندارند  و پیش بینی می شود تا سال ۲۰۲۵ دامنه آسیب های اقتصادی برای این کشور بیشتر شود.

هدف از این اقدامات در کوتاه مدت بحران تراز پرداخت‌ها بوده تا تأمین مالی را برای این کشور در جنگ با اوکراین دچار مشکل کند.

در این شرایط در درازمدت به ظرفیت های تولیدی و پیچیدگی های فناوری روسیه آسیب وارد خواهد شد و مانع از حمله پوتین به سایر کشورها می‌شود و هدف نهایی این تحریم ها نیز بازدارندگی سایر کشورها از جنگ افروزی است. 

اکونومیست در این مقاله به این نکته اشاره می‌کند که شرایط کنونی متفاوت از جهان تک قطبی دهه ۱۹۹۰ است و برتری بلامنازع آمریکا از بین رفته است.در سرمقاله به سیاست تحریمی علیه چین نیز اشاره شده و تفاوت‌های چین با روسیه را در شرایط مشابه تحریمی مقایسه کرده است.

اکونومیست می‌نویسد: غرب بهتر است خیلی خوشبینانه تصور نکند که می‌تواند با این روش به آسانی مانع از هجوم چین به تایوان شود، در صورت تحریم چین، بازارهای اروپایی از کالاهایی چینی خالی می‌شود و این درحالی است که وابستگی اقتصادی بسیاری از کشورها به چین بیشتر از آمریکاست.

آمریکا در حاضر وابستگی خود را به کالاهای تکنولوژی چین کاهش داده و تایوان نیز در حال تقویت ارتش خود است،  اتحاد در اروپا افزایش پیدا کرده، سرعت حرکت به سوی استفاده از انرژی های پاک افزایش یافت و حوزه متحدان ناتو افزایش پیدا کرده است. جنگ‌ اوکراین نشان داد که درگیری‌های عصر جدید در قرن ۲۱ در ابعاد نظامی، مالی و فناوری است که لزوما نمی‌توان غرب را در این شرایط برتر تصور کرد.