اطلاعات: دوسال است باقری کنی و رئیسش می گویند "بیش از هر زمان دیگر به توافق نزدیک هستیم" /نخواستید با آمریکا به توافق برسید یا نتوانستید؟
به گزارش اقتصادنیوز مجید شیخ محمدی دانشیار دانشگاه تربیت مدرس در روزنامه اطلاعات نوشت:
اقتصاد ایران بدون رفع تحریم‌ها هیچ چشم‌اندازی ندارد. کسانی که مدعی هستند تحریم برای ما نعمت است یا حقوق بگیر دولت هستند یا از تحریم‌ها در کسب و کار خود نفع می‌برند.
پاسخ تند اعتماد به کیهان/ دشمن تیم ملی نباشید، دوست هم نیستید
وحشت اسرائیلی ها از انتقام ایران/ امنیت مقامات صهیونیستی افزایش می‌یابد
دولت ایران باید برای مذاکره به منظور رفع تحریم‌ها اراده واقعی و برنامه عملی داشته باشد. چند ضعف اساسی در شکل و محتوی مذاکرات دیده می‌شود. ما با آمریکا به صورت مستقیم مذاکره نکردیم و منتظر شدیم تا دیگران از جانب ما برای آمریکا پیغام ببرند.
انتقاد موسوی خوئینی ها از روحانیون/ شریعتمداری باعث همه فسادها می شد
روزنامه شهرداری: داریوش فروهر با غیرت و وطن پرست بود/ خدا رحمت کند مرحوم فروهر را
این روش مذاکره آسیب‌هایی دارد: اول اینکه زمان را به تأخیر می‌اندازد و دیگر اینکه ممکن است پیام به درستی منتقل نشود. اما در مذاکرات رودر رو حتی درصورت نپذیرفتن یک پیشنهاد ممکن است بلافاصله پیشنهادهای سازنده دیگری مطرح شود که به توزیع و بازتوزیع متعادل اختیارات و تعهدات طرفین بازی منجر شود.
در باب لزوم اخذ تضمین از آمریکا هم ملاحظات و تاملاتی وجود دارد. اما آنچه از همه دردناک‌تر است سکوت علی باقری کنی، معاون سیاسی وزیر خارجه و مسئول اصلی مذاکرات هسته‌ای است.
الان دو سال است که بایدن رئیس‌جمهور دموکرات آمریکا در انتخابات پیروز شده اما در رفع تحریم‌ها هیچ گشایشی رخ نداده است. علی باقری کنی هیچ گزارشی از روند و نتایج مذاکرات نمی‌دهد. ما فقط یک جمله تکراری را از او و رئیسش آقای وزیر خارجه می‌شنویم. آن جمله تکراری این است: «امروز بیش از هر زمانی به توافق نزدیک هستیم.»
ایشان در سخنرانی اخیر خود در یکی از دانشگاه‌های بزرگ کشور چنین اظهار کرده‌اند: «تمام اندیشمندان اقتصادی، سیاسی و فرهنگی بر افول آمریکا اذعان کرده‌اند.» ایشان همچنین افزوده‌اند: «افول آمریکا به شاخص تولید ناخالص داخلی منحصر نمی‌شود. آمریکا در مورد ارزش‌های لیبرال دموکراسی همچون آزادی مدنی، دموکراسی و حتی در عرصه محیط زیست وضعیت مطلوبی ندارد و چشم انداز مطلوبی هم پیش روی این کشور نیست.» سؤال اساسی این است که چرا شما نتوانستید با یک کشوری که به گفته تمام اندیشمندان، در همه زمینه‌ها در حال افول است به توافق برسید. نخواستید یا نتوانستید؟
