معرفی بازنده شورش واگنر در یاران حلقه پوتین!

شویگو جانشین پوتین خواهد شد؟

بنا بر گزارش الجزیره، حضور شویگو در سیاست روسیه عقبه طولانی دارد. وی در سال 1991 به مقام سرپرست وزارت امور اضطراری درآمد. در طی سال‌های حضورش، این سازمان به دلیل واکنش‌های سریع به بلایای طبیعی و انسان‌ساخته، ازجمله بمب‌گذاری و سایر حملات به یکی از محبوبترین و موثرترین سازمان‌های دولتی روسیه تبدیل شد.پس از آن، با وجود عدم خدمت در ارتش، به مقام وزیر دفاع منصوب شد. 

به گفته کرملین، پوتین با تمام وجود به وی اعتماد کرد و شویگو توانست ارتش روسیه را به دومین ارتش قدرتمند جهان بعد از ایالات متحده تبدیل کند. این ادعا در زمان کمک به بشار اشد برای بازپس‌گیری مناطق سوریه با نمایش تسلیحات پیشرفت روسیه، ثابت شد. عموم مردم نیز به سختی، متوجه حضور ارتش خصوصی نوپای واگنر در سوریه شدند و حملات چشمگیر پرتاب موشک های کروز از یک کشتی جنگی در دریای خز، از نظر نظامی پراهمیت جلوه کرد. 

شویگو همواره از شکوه و عظمت لذت می‌برد و اغلب در گزارش‌های تلویزیونی، شکار، ماهیگیری و مصاحبه‌ها در کنار پوتین دیده میشد. در همین راستا ، در سال 2021،نیکولای میتروخین از دانشگاه برمن آلمان به الجزیره گفت: او شانس جدی‌تری نسبت به هرکس دیگری برای جانشینی پوتین دارد. اما اکنون میتروخین زندگی سیاسی شویگو را به بن بستی تشبیه کرده است که عاملش تزلزل روسیه در جنگ اوکراین است. وی افزود: ژنرالی که جنگ را میبازد، جایگاه خود را به غیر از متوسل شدن به زور و شورش، از دست میدهد.  

جنگ روسیه و اوکراین پوشالی بودن صنعت دفاعی-نظامی روسیه را نشان داد که جز روستای پوتکمن که میلیاردها دلار صرف ساخته شدنش شده، هیچ قدرت بیشتری نیست. ارتش بودجه را بدون هزینه کردن در ساخت موشک‌های مافوق صوت یا تانک‌های پیشرفته مصرف کرد. اما نکته حائز اهمیت این است که مقصر کاملا شویگو نبود. او نماد ساختار حاکم روسیه است که در فساد و گزارش‌های جعلی غرق شده است. 

لوزین تحلیلگر نظامی به الجزیره گفت: شویگو کنشی خلاف منطق موجود توسعه نیروهای مسلح وسیستمی دولت روسیه انجام نداده است.

دوئل با واگنر

یوگنی پریگوژین، رئیس واگنر مدعی شد که قصدش سرنگونی پوتین نیست و فقط خواستار تحویل گرفتن شویگو و والری گراسیموف، ژنرال ارشد و رئیس ستاد کل روسیه است. وی می‌گوید که این دو نفر برای جلب رضایت پوتین و نه پیروزی در جنگ، تصمیمات اشتباهی گرفتند و تلاش‌های جنگی را مختل و باعث مرگ ده‌ها هزار سرباز روسی شده‌اند. واگنر برای ماه‌ها موثرترین بخش جنگی روسیه در اوکراین به حساب می‌آمد اما تسلط بر شهر باخموت در جنوب شرقی پیروی توام با باخت تلقی شد. شورش واگنر خود عاملی برای نشان دادن ناکارآکمدی ارتش با سربازانی نابلد، تجهیزات ضعیف، تسلیحاتی ناکارآمد و استراتژی قدیمی که ریشه در جنگ جهانی دوم داشت، بود. دیوید جندلمن- تحلیلگر مستقل نظامی- به الجزیره گفت: پریگوژین و واگنر ارتش شکست‌ناپذیر و افسانه‌ای بودند که وزارت دفاع و ارتش بدون آنها نمیتوانست کاری انجام دهند. 

پریگوژین پیروزی‌های خودش را با افتخار بیان کرد و آشکارا شویگو و گراسیموف را نقد کرد و گفت: شویگواز موفقیت نسبی واگنر و محبوبیتش در روسیه متنفر بود. در ابتدا واگنر از گرفتن نیرو پس از کشته شدن ده‌ها هزار سرباز در باخموت و جاهای دیگر منع شد و سپس سربازان واگنر را مجبور به امضای قراردادی برمبنای عادی سازی ارتش و کاهش قدرت پریگوژین کرد. در آخر وی را به بلاروس تبعید کرد که باعث افزایش قدرت شویگو شد. 

جندلمن گفت: تلاش واگنر برای بیرون راندن شویگو از عرصه سیاست و قدرت با شکست مواجه شد. 

متروخین درباره عاقبت شیگو گفت: مسیر او ممکن است مانند سایر مقامات عالی رتبه روسیه همانند دیمیتری مدودف باشد، به احتمال زیاد ، شویگو به جایگاهی درجه سه همچون معاون شورای امنیت یا رئیس یک نهاد مشترک با بلاروس منصوب شود و اگر زنده بماند، بازنشسته شود.