خیز واشنگتن برای بازتعریف معماری امنیتی خاورمیانه

به گزارش اقتصادنیوز ، سال گذشته، کنگره به عنوان بخشی از قانون مجوز دفاع ملی 2023 ، قانون بازدارندگی و توانمندسازی دفاع ملی (DEFEND) را تصویب کرد؛ قانونی که به وزیر دفاع ایالات متحده اجازه داد تا یک سیستم دفاع هوایی و موشکی یکپارچه با اسرائیل و سایرین تعریف کند.این لایحه از حمایت گسترده دو دو حزبی برخوردار شد.

خیز واشنگتن برای بازتعریف معماری خاورمیانه

فارن پالسی نوشت: حال قانونگذاران آماده فعل و انفعال های بیشتر هستند. جکی روزن، سناتور دموکرات و کتی مک موریس راجرز، نماینده جمهوری خواه، با حمایت اعضای دیگر گروه توافق ابراهیم کنگره، قانون معماری دریایی و پاسخ به تروریسم بین المللی در خاورمیانه را ارائه کردند.این لایحه در قالبی مشابه با لایحه سال گذشته، به وزارت دفاع اجازه می‌دهد تا با شرکای منطقه‌ای از برخی شلوغ‌ترین آبراه‌های تجاری جهان در داخل و اطراف شبه جزیره عربستان محافظت کند. مدت کوتاهی پس از آن، روزن لایحه دیگری را ارائه کرد که به واسطه اش بر همکاری بازیگران خاورمیانه در زمینه تهدیدات امنیت سایبری تاکید می شود.

اشتیاق آشکار برای ادغام امنیت منطقه ای خاورمیانه فقط پدیده ای قابل رویت در کاپیتول هیل نیست. چنین طرحی از حمایت کاخ سفید، پنتاگون و خود سنتکام برخوردار است. با این همه و علیرغم تمایل واشنگتن، شرکای منطقه ای ایالات متحده شانه بالا انداخته اند. در سال‌های اخیر، آنها دررا به روی طیف گسترده‌تری از شرکای امنیت ملی - اعم از دوستان و دشمنان - باز کرده‌اند، به‌جای همسویی بیش از حد نزدیک با ایالات متحده، با این گروه از بازیگران هم صدا شده اند. پنتاگون دلسرد نشده  و در راستای کمپین دیپلماسی دفاعی اش، با سرمایه گذاری زمان و اختصاص منابع به تمرینات نظامی که برای نشان دادن قدرت جمعی ایالات متحده و نیروهای منطقه ای طراحی شده ، به تلاش هایش برای هم صدایی ادامه داده است.

متحدانی که به ساز خود می رقصند

علی‌رغم این تمرین‌ها و سایر اقدامات منطقه‌ای ژنرال مایکل اریک کوریلا و کارکنانش، کشورهای شورای همکاری خلیج فارس - به‌ویژه عربستان سعودی و امارات متحده عربی - منفعل به نظر می‌رسند. محمد بن زاید، حاکم اماراتی که تحت تأثیر تعهد ایالات متحده به امنیت امارات متحده عربی به دلیل انفعال واشنگتن در باب حمله موشکی انصار الله ها قرار نگرفته است. در همین راستا امارات متحده عربی در اقدامی در واشنگتن اعلام کرد که به مشارکت خود در یک گروه عملیاتی منطقه‌ای تحت رهبری ایالات متحده که برای مراقبت از خطوط دریایی حیاتی در اطراف شبه جزیره عربستان بود، پایان می‌دهد.

عربستان سعودی نیز در حال پیگیری معاملات تسلیحاتی بزرگ با چین است، حتی در شرایطی که محمد بن سلمان، میزبان مقام هذی ارشد آمریکایی است، چهره هایی که تلاش می‌کنند تا بهای عادی‌سازی روابط عربستان با اسرائیل تعیین کنند. ولیعهد به طور قطع به دنبال تضمین های امنیتی، دسترسی به سیستم های تسلیحاتی ایالات متحده و احتمالا حمایت از برنامه انرژی هسته ای غیرنظامی خود است. او احتمالاً به هر چیزی که می خواهد نمی رسد، اما ممکن است امتیازهایی به دست آورد.در حالی که کنگره ایالات متحده در چند سال گذشته به طور قابل توجهی فروش تسلیحات به ریاض را مورد انتقاد قرار داده، دولت بایدن ممکن است نیازی به تکیه بر کنگره نداشته باشد امنوط بر آن که اعضا معتقد باشند که صلح عربستان و اسرائیل تاریخ ساز خواهد بود.

فرصت سازی یا فرصت سوزی اسرائیل و اعراب

احتمالااسرائیل از گرم شدن روابط با عربستان سعودی بیشترین سود را از منظر اقتصادی و امنیتی به خود اختصاص می دهد. نتایج مثبت عادی سازی با ریاض برای بنیامین نتانیاهو بسیار است. فعلا کابینه «بی بی» تمام توجه و سرمایه سیاسی خود را به برنامه داخلی اصلاحات قضایی و گسترش شهرک سازی در کرانه باختری اختصاص داده، از همین رو تحقق توافق ابراهیم دور از ذهن به نظر می رسد. این دو سیاست فضای داخلی سرزمین های اشغالی را به گونه‌ای پرتنش کرده که برخی از دوستان تازه‌یافته اسرائیل در خلیج فارس را متعجب کرده ، بسیاری از خود می پرسند که ایا حیات سیاسی نتانیاهو رو به پااین است؟

کاخ سفید، پنتاگون و کنگره همه بر روی چشم اندازی برای یکپارچگی امنیتی خاورمیانه هماهنگ شده اند. اگر اسرائیل، امارات و عربستان هم صدا شوند این احتمال وجود دارد که طعنه معروف ابا ایبان وزیر خارجه پیشین اسرائیل در سال 1973 را بتوان  اصلاح کرد و نتیجه گرفت که اعراب و اسرائیل فرصت سوزی نخواهند کرد.

پس لرزه های همکاری محرمانه پکن و ابوظبی

امارات متحده عربی، مانند عربستان سعودی، خواهان مسیر آسان تری برای خرید تسلیحات آمریکایی و یک پیمان دفاعی است که پاسخ نظامی آمریکا را در صورت حمله تضمین کند. واشنگتن حاضر نیست با هر یک از این شروط موافقت کند. با گذشت زمان، و اگر ابوظبی گام‌های درستی بردارد، فضای سیاسی واشنگتن ممکن است در آینده امکان بررسی چنین خواسته هایی را فراهم کند. با این حال، اگر امارات متحده عربی به ارتش چین اجازه حضور آشکار یا پنهان در این کشور را بدهد، کارت های خود را سوزانده، زیرا چنین فعلی خطری برای فن آوری حساس نظامی ایالات متحده ایجاد می کند. بن زاید برای رسیدن به آنچه می‌خواهد باید نشان دهد که نگرانی‌های ایالات متحده را در مورد تهدید امنیتی از جانب چین را جدی می‌گیرد و پکن را از بندر خلیفه بیرون می‌اندازد، جایی که گزارش شده است که پکن حضور نظامی مخفی دارد. ثانیا، او باید نیروهای نظامی خود را متعهد کند که هر کاری که می توانند برای افزایش همکاری با ارتش ایالات متحده و سایر شرکای منطقه ای ایالات متحده انجام دهند.

بن زاید بارها خود را شریک وفادار ایالات متحده نشان داده، اما اخیرا کارتی برای اثبات خود ندارد. مقام های اماراتی به سرعت به همتایان آمریکایی خود یادآوری می کنند که امارات نظامیان خود را برای حمایت از ایالات متحده به افغانستان فرستاد، اما زمانی که امارات درخواست کمک کرد، واشنگتن پاسخی نداد. نکته اینجاست که بن زاید، تصمیم گیرنده نهایی است. اگر او بتواند ناامیدی از واشنگتن را کنار بگذارد و متعهد شود که به ستونی درمعماری امنیتی خاورمیانه تبدیل شود، واشنگتن متقابلاً پاسخ مثبت خواهد داد.

افراطی ها مانع تحقق توافق ابراهیم هستند؟

وقتی نوبت به تعهد ریاض می رسد، جاده از بیت المقدس می گذرد. هر چه محمد بن سلمان از واشنگتن بخواهد، احتمالا مانعی غیرقابل عبور نخواهد بود. امارات متحده عربی برای امضای توافقنامه ابراهیم، تعهدی از سوی اسرائیل مبنی بر عدم الحاق کرانه باختری به مدت سه سال به دست آورد. برای پیروی از این روند، عربستان سعودی به تعهدی بیشتر از این زمینه نیاز خواهد داشت. هنوز مشخص نیست که کابینه اسرائیل چگونه ممکن است با یک توافق موافقت کند. کابینه نتانیاهو به‌طور بی‌سابقه‌ای راست‌گرا است و رویکردی رادیکال نسبت به فلسطین دارد.بر اساس نظریه ای که اخیرا توسط باراک راوید، روزنامه نگار اسرائیلی و وقایع نگار پیمان ابراهیم، ارائه شد، اگر توافقی حاصل می شد، احتمالاً نتانیاهو نیاز به تشکیل یک کابینه جدید برای برخورداری از آزادی سیاسی جهت برآورده کردن شرایط ریاض دارد.

به ندرت پیش می آید که دولت ایالات متحده یک دیدگاه واحد برای هر چیزی داشته باشد. واشنگتن می‌خواهد شرکای خاورمیانه‌ای خود را به روش‌هایی مشابهی کنار خود داشته باشد تا بدین طریق مزایای امنیت جمعی بیشتری به دست آورد. فعلا واشنگتن به تنهایی پشت میز نشسته در حالی که متحدان احتمالی اش با دشمنان ایالات متحده بازی می کنند.