اذعان این رسانه آمریکایی به تناقض گویی‌های واشنگتن درباره استقلال فلسطین
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایسنا، پایگاه خبری-تحلیلی «کانورسیشن» با انتقاد از این ادعای واشنگتن مبنی بر اینکه حامی تشکیل کشور مستقل فلسطین است اشاره می‌کند که هر چند اخیرا چند کشور غربی شامل اسپانیا، ایرلند و نروژ در ماه مه ۲۰۲۴ کشور مستقل فلسطین را به رسمیت شناختند و مجموعا در جهان تاکنون ۱۴۴ کشور این کار را کرده‌اند اما ایالات متحده آمریکا هنوز یکی از آنها نیست.
این وبگاه در این تحلیل نوشته شده توسط «دنیس جت»، تحلیلگر این رسانه که از دیپلمات‌های کهنه‌کار سابق وزارت امور خارجه آمریکا است با اشاره به اینکه ایالات متحده آمریکا از زمان دولت بیل کلینتون در دهه ۱۹۹۰ تاکنون رسما از راه حل ۲ دولتی برای مساله فلسطین حمایت کرده، نوشته است: «جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا در کنفرانس مطبوعاتی خود در ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۴ در حاشیه اجلاس سران ناتو گفت: هیچ جواب نهایی دیگری به غیر از راه‌حل ۲ دولتی وجود ندارد.
با این وجود خود آمریکا تا کنون نگذاشته که اراضی فلسطین به عنوان یک کشور به طور کامل به رسمیت شناخته شوند و در این راستا حتی به صورت نمادین اجازه به تبدیل شدن فلسطین به صد و نود و چهارمین کشور عضو سازمان ملل را نداده است. فلسطین با این وجود وضعیت یک ناظر دائم را در سازمان ملل داشته و تشکیلات خودگردان فلسطین آن را نمایندگی می‌کند. فلسطین به عنوان ناظر دائم در سازمان ملل در اکثر نشست‌های سازمان ملل شرکت می‌کند اما حق شرکت در رای گیری‌ها بر سر هیچ یک از توصیه‌ها یا توافقات بین‌المللی را ندارد.»
دنیس جت که سابقه خدمت به عنوان سفیر آمریکا در کشورهای مختلف اعم از پرو و موزامبیک را داشته به سابقه آمریکا به عنوان اصلی‌ترین حامی رژیم صهیونیستی از زمان تشکیل این رژیم تا کنون و انبوه حمایت‌های سیاسی، مالی و نظامی که در تمام این سال‌ها به عمل آورده، اشاره کرده و نوشته است: «جنگ کنونی غزه در مقطعی تمام خواهد شد اما مشکلی که باعث آن شده همچنان حل‌نشده باقی خواهد ماند. و من معتقدم تا زمانی که این مشکل حل نشود ما یک پایان موقت را برای جنگ در فلسطین خواهیم داشت.»
او ادامه می‌دهد: «باید سیاستمداران اسرائیلی و فلسطینی و رهبران کشورهای دیگری که به مذاکرات آنها کمک می‌کنند مسائل زیادی را مورد رسیدگی قرار دهند. سه تا از مهمترین این مسائل عبارتند از مرزهای کشور فلسطین، حق فلسطینی‌ها برای بازگشت به سرزمینی که در سال ۱۹۴۸ بالاجبار از آن فرار کردند و وضعیت شهر قدس؛ شهری که هم فلسطینی‌ها و هم اسرائیلی‌ها پایتخت خود می‌دانند.»
نگارنده این مطلب با اشاره به سابقه ابراز حمایت دولت‌های مختلف ایالات متحده از به اصطلاح راه‌حل ۲ دولتی برای مساله فلسطین از جمله از جانب دولت‌های «دونالد ترامپ»، «باراک اوباما» و «جورج دبلیو. بوش» نوشته است: «هر چند که دولت آمریکا در دیدگاهش برای صلح در خاورمیانه تشکیل کشور فلسطین را به صورت نظری در نظر می‌گیرد اما بارها جلوی تلاش‌ها در سازمان ملل برای ارتقای جایگاه فلسطین از یک ناظر به یک عضو کامل را گرفته است. ارتقای جایگاه می‌تواند همچون یک تغییر سمبلیک باشد و به فلسطین به عنوان یک کشور در مقابل چشمان جامعه بین‌المللی رسمیت خواهد بخشید و در دیگر دادگاه‌ها و سازمان‌های بین‌المللی هم به فلسطین یک جایگاه را عرضه خواهد کرد.
همین آوریل ۲۰۲۴ بود که آمریکا بار دیگر جلوی تلاشی مشابه را گرفته و قطعنامه‌ای با موضوع عضویت فلسطین در سازمان ملل را در شورای امنیت سازمان ملل، نهادی که مسئول تایید اعضای جدید این سازمان است، وتو کرد. آمریکا به همراه فرانسه، انگلیس، چین و روسیه پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل هستند که بر خلاف ۱۰ عضو دوره‌ای دیگر این شورا که فقط از حق رای معمولی برخوردارند، از حق وتو نیز بهره مند هستند.»
تحلیلگر پایگاه «کانورسیشن» در ادامه این مقاله نوشته است: «برای دستیابی به صلح خاورمیانه یک میانجی‌گری موثر ضرورت دارد چون کسب توافق بر سر مسائلی همچون مرزهای فلسطین بسیار دشوار خواهد بود اما آمریکا به طور کلی از هر گونه نقش‌آفرینی خود در این فرآیند صلح به دلیل اتخاذ موضعی انزواطلبانه و غیرمنسجم چشم‌پوشی کرده است.»
یک سخنگوی کاخ سفید در ماه مه ۲۰۲۴ مدعی شد واشنگتن تاکید دارد که تشکیل کشور فلسطین نباید «از طریق به رسمیت شناختن به طور یکجانبه» رخ دهد بلکه باید به جایش «از طریق مذاکرات مستقیم بین طرف‌ها» حادث شود.
دنیس جت تاکید می‌کند که این منطق ۲ مشکل عمده دارد. اولین مشکل آن این است که ۱۴۴ کشور در سازمان ملل تاکنون فلسطین را به عنوان کشور به رسمیت شناخته‌اند و دیگر نمی‌توان این سطح از به رسمیت شناختن فلسطین را «یکجانبه» توصیف کرد و در عین حال خود سازمان ملل بوده که در سال ۱۹۴۸ اسرائیل را ایجاد کرده است.
به گفته این دیپلمات سابق آمریکایی، مشکل دوم نیز این است که در اسرائیل افراطی‌ترین کابینه راستگرا آمده و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر آن، با هر گونه تشکیل کشور فلسطین مخالفت کرده و مانع اصلی چنین مذاکراتی خود او است و اگر قرار باشد که او حتی به بحث بر سر امکان تشکیل کشور فلسطین ورود پیدا کند ائتلاف او فورا فروخواهد پاشید و او از قدرت بیرون انداخته خواهد شد.
دنیس جت در ادامه این تحلیل ریشه عدم انسجام در سیاست‌های دولت آمریکا در قبال موضوع تشکیل کشور فلسطین را در سیاست داخلی واشنگتن دنبال کرده و نوشته است: «وقتی خود آمریکا می‌گوید که تنها راه برای صلح پایدار راه حل ۲ دولتی است پس چرا حتی قبل از جنگ اخیر غزه اجازه این گام کوچک که کشور فلسطین به عنوان عضو سازمان ملل به رسمیت شناخته شود را نداد؟ و چرا آمریکا با دولتی در اسرائیل پیوند خورده که قرار نیست هرگز اجازه به این اتفاق بدهد؟ توضیح این موضع ساده است: سیاست داخلی خود آمریکا!»
وبگاه کانورسیشن نوشته است: «حالا جمهوریخواهان و بخشی از دموکرات‌ها بر سر این که ثابت کنند کدام یک دوست بهتری برای اسرائیل هستند رقابت دارند. وقتی دادستان دیوان بین‌المللی کیفری در ماه مه ۲۰۲۴ برای نتانیاهو و یک عضو دیگر کابینه او حکم بازداشت درخواست کرد مجلس نمایندگان آمریکا فورا با یک تلاش ۲ حزبی به مقابله با آن برخاست و قانونی تصویب کرد که هر کسی که به دیوان بین‌المللی کیفری برای پیگرد قضایی اسرائیلی‌ها کمک کند را مجازات می‌کند. بیل کلینتون، رئیس جمهور اسبق آمریکا زمانی در دولت خود به منظور اجتناب از بروز یک چنین مناقشه سیاسی اختلاف برانگیزی تا آخرین روزهای حضورش در کاخ سفید نخواست که راه‌حل ۲ دولتی را بپذیرد.»
دنیس جت در خاتمه این مطلب تصریح می‌کند: «شما با توجه به واقعیت‌های سیاسی جنگ کنونی ممکن است بپرسید که چرا موضوع تشکیل کشور فلسطین اهمیت دارد. فلسطین حتی اگر هم که به عنوان عضو به سازمان ملل ملحق شود هنوز تبدیل به یک کشور نشده است. اما اینکه آنها در سازمان ملل چنین وضعیتی را کسب کنند بارقه امیدی را به مردمی که رویای به رسمیت شناخته شدن هویت خود و تحقق تشکیل کشور مستقلشان را دارند خواهد داد. با این حال این امکان وجود ندارد یک تغییر چشمگیر در سیاست‌های آمریکا در بحبوحه رقابت انتخاباتی ۲۰۲۴ رخ دهد. اما اگر آمریکا می‌خواهد صلح تحقق یابد باید افراد بیشتری در هر ۲ سوی طیف سیاسی تفکر خودشان را متفاوت سازند. من معتقدم اگر تشکیل فلسطین دست کم روی کاغذ تشکیل بشود این اتفاق به تشکیل رسمی این کشور بیشتر از هر کاری که آمریکا توانسته انجام دهد کمک خواهد کرد.»
