نامه فائزه هاشمی رفسنجانی واکنش چهره‌ها را برانگیخت/ از کیهان و جوان تا صادق زیباکلام
به گزارش اقتصادنیوز، روز چهارشنبه خبر انتشار نامه فائزه هاشمی از زندان رسانه ای شد که واکنش های گسترده ای به دنبال داشت. در این زمینه، برخی چهره ها و رسانه ها نسبت به این نامه جنجالی موضع گیری های متفاوتی از خود نشان دادند که در ادامه برخی از مهم ترین آن ها را مرور خواهیم کرد.
زیباکلام: وفاداری به دموکراسی
صادق زیباکلام از جمله اولین چهره هایی بود که به این نامه واکنش نشان داد. او در توییتی نوشت: «بغض و کینه طیفی از اپوزیسیون از خانم فائزه هاشمی را می‌توان از سکوت رسانه‌های فارسی‌زبان به نامه ایشان ملاحظه نمود. آن رنجنامه غایت شهامت اخلاقی و وفاداری فائزه به دموکراسی بود.»
اقتصادنیوز:فائزه هاشمی به‌تازگی نامه‌ای را از درون زندان منتشر کرد که ابعاد مهمی از وضعیت روحیه زندانیان امنیتی را بازگو می‌کند: «در این زندان آموختم که ما مبارزین طبلی توخالی و دیکتاتورهای حقیری بیش نیستیم.
عباس عبدی: من هم همینطور
گروهی از چهره های سیاسی هم به نامه فائزه واکنش همدلانه نشان دادند، مانند عباس عبدی که در هم میهن نوشت: «گرچه ۳۸ ماه زندان بودم ولی از همان موقع همیشه خوشحال بودم که علی‌رغم سختی‌های زندان انفرادی، فقط یک ماه را در بند عمومی به سر بردم. این حس ناشی از تجربیات زندانیان بند سیاسی (پیش و پس از انقلاب) بود که یا شنیده یا مطالعه کرده بودم و هیچگاه دوست نداشتم در چنین فضایی آکنده از بدبینی و اتهام‌زنی و بسته‌ای زندگی کنم. جالب است که در همان یک ماهی که در بند عادی بودم زندانیان سیاسی این بند در اقلیت بودند و تازه از بند سیاسی به آنجا آمده بودند و چقدر از فضای بند زندان سیاسی بد می‌گفتند و خوشحال بودند که به بند زندانیان عادی و مالی آمده‌اند. در این سالها هم توصیف‌های زیادی از زندان عمومی بند‌های سیاسی شنیده بودم که موجب تأسف بود. بخشی از بدبختی‌های دوران پس از انقلاب محصول همین تنش‌های درون زندان بود که پس از انقلاب روی مردم و جامعه آوار شد. خانم فائزه هاشمی در خصوص فضای زندان نامه‌ای را منتشر کرده است که از جهت حقیقت‌یابی شجاعانه بود و موجب احترام است. به نظر من این‌گونه نقد‌ها از سوی کسانی که تصور می‌رود از جناح و جبهه مورد انتقاد هستند بیشتر شنیده می‌شود و موجب تلطیف فضای سیاسی و تمایز میان حق و باطل می‌شود و باید به خانم هاشمی تبریک گفت که در این راه پیشگام شده‌اند. برای بهبود شرایط عمومی کشور باید از جایی آغاز کنیم که خودمان هم در آن حضور داریم. اگر قرار است از بیان حقیقت نترسیم ابتدا باید درباره خود آزادانه حرف بزنیم.»
پروانه سلحشوری: فائزه را به صراحت کلام می شناسم
پروانه سلحشوی نمایندهٔ پیشین مجلس هم در واکنش به این نامه نوشته است: «فائزه هاشمی را به صراحت کلام و شجاعت می‌شناسم. نوشتن دردنامه، نشانگر عمق عدم رواداری در جامعه‌ای است که حتی زندانیان تحمل عقاید یکدیگر را ندارند. بستر اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و عدالت قضائی در ایران نیازمند جدی تحول، رواداری و مداراست.»
واکنش زیدآبادی به نامه فائزه هاشمی
احمد زیدآبادی جزو نخستین افرادی بود که بلافاصله بعد از انتشار نامه فائزه هاشمی واکنش نشان داد. در بخشی از متن زیدآبادی آمده است: «فائزه هاشمی با انتشار نامه‌ای از داخل زندان به موضوعاتی اشاره کرده است که برای هر زندان‌کشیده باتجربه و مستقلی، طنینی آشنا دارد. خانم هاشمی با نوشتن این نامه، شجاعت بی‌مانندی از خود نشان داده است. چنین حرکتی شجاعتی فراتر از به چالش کشیدن مخوف‌ترین دولت‌ها را طلب می‌کند و فقط کسانی ارزش و اهمیت آن را فهم می‌کنند که تجربه‌ای مشابه داشته باشند.»
روزنامه جوان: گزارش مستند علیه خبرسازی بی بی سی
اما واکنش ها به نامه فائزه هاشمی تنها محدود به چهره های اصلاح طلب نشد و روزنامه های اصولگرا هم نسبت به این نامه اظهارنظر کردند، مانند روزنامه جوان که در مطلبی درباره نامه جنجالی فائزه هاشمی نوشت: نامه فائزه هاشمی که آن را ۲۱ شهریورماه از درون زندان منتشر کرد و در آن نوشت که دیگر «مشاهداتم در زندان حالم را از هر مبارزه‌ای به‌هم می‌زند، مانده‌ام بر سر دوراهی» از چند جهت بسیار مهم است. هرچند او سعی کرده در همان جمله آغازین نامه با انتساب پرسشی به یک آدم فرضی، پاسخ دهد که از مواضعش کوتاه نیامده است، اما اگر نوعی کوتاه‌آمدن و پشیمانی در سراسر نامه و محتوای آن مشهود نبود، نیازی هم به این تأکید در آغاز نامه نبود! با این‌حال اینکه فرض کنیم فائزه، نامه را با هدف آزادی از زندان و بخشوده‌شدن نوشته، اما مغرورانه در آن همچنان بر دیکتاتوری در حاکمیت اصرار کرده، چندان قابل تأیید نیست، اما نامه او اثباتی بر چند دهه اظهارات دادستان‌ها و مسئولان نظام است که بر ماهیت ضداخلاقی و دروغین برخی زندانیان به‌اصطلاح سیاسی که عمدتاً با دلایل امنیتی دستگیر می‌شوند، اصرار دارند. عصبانیت گسترده شبکه‌های فارسی‌زبان خارجی از این نامه نیز نشان می‌دهد آنان هم رویکرد نامه را علیه زندانیان امنیتی دیده‌اند.
اینکه یک زندانی مشهور و مغرور بگوید اکثر خبر‌هایی که از درون زندان به بیرون می‌آید «خبرسازی از طریق انتشار اخبار مبالغه‌آمیز و نادرست» است، یا این زندانیان نشان داده‌اند «طبلی توخالی و دیکتاتورهای حقیری بیش نیستند» یک گزارش مستند علیه چند دهه خبرسازی بی‌بی‌سی و باقی خبرپراکنان از وضعیت زندان‌های ایران است.
