گرسنگی کهکشان کم نور

طبق اظهارات ناسا، سیاه چاله های عظیم در مرکز بسیاری از کهکشان های فعال قرار دارند و سقوط مواد در این سیاه چاله ها سرعت می گیرد، و باعث می شود از خود نور ساطع کنند. زمانی که سیاه چاله ها به اندازه کافی تغذیه نمی شوند،  نور AGN کاهش پیدا می کند.

طبق دو مقاله تحقیقاتی جدید که در سپتامبر ۲۰۱۶ در مجله نجوم و اخترفیزیک چاپ شد، این اتفاقی است که در کهکشان Markarian 1018 رخ می دهد. این کار جدید مبنی بر داده های چند تلسکوپ و رصدخانه است.

Markarian 1018 با سایر کهکشان های فعال کمی تفاوت دارد زیرا دو بار تغییر نوع داده است. این کهکشان در دهه ۱۹۸۰ از درخشان به کم نور تغییر یافت، و سپس بین ۰۱۰ تا ۲۰۱۶ هشت برابر کم نور تر شد.

دو دلیل وجود دارد که یک AGN می توان طی زمان کم نروی، کم نور تر شود. هسته با گاز و غبار پوشیده شده و پنهان می شود. دوم این که سیاه چاله عظیم در مرکز به اندازه کافی تغذیه نشده است تا کهکشان را روشن و درخشان نگه دارد.

با استفاده از تلسکوپ های زمینی مانند تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوب اروپا ، محققین توانستند احتمالاتی را بررسی کنند که روشنایی کهکشان به دلیل این است که سیاه چاله مرکزی، ستاره می خورد. داده های تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا که در ۲۰۱۰ و ۲۰۱۶ گردآوری شده اند اثبات می‌کند که یک ابر گازی کهکشان را احاطه کرده، علت تاریک شدن آن نبوده است.

در آخر داده های سه تلسکوپ مختلف ـتلسکوپ فضایی هابل، کاوشگر تکامل کهکشان ناسا و نقشه بردار اسلون دیجیتالی ـ نشان دادند که مارکارین در هر دو بازه نوری و اشعه ایکس کم نور شده است، زیرا سیاه چاله مرکز آن در گرسنگی به سر می‌برد.

هرچند آن‌ها دقیقا مطمئن نیستند چه چیزی دلیل این گرسنگی است، اما ستاره شناسان ناسا معتقدند ممکن است یک سیاه چاله دیگر نیز در این کهکشان وجود داشته باشد که جریان مواد به سیاه چاله مرکزی را دچار اختلال کرده است. این احتمال به این دلیل طرح شده است که Markarian 1018 در واقع از ادغام دو کهکشان به وجود آمده است، و هردوی آن‌ها احتمالا در مرکز خود سیاه چاله داشته اند.