سورپرایز زمستانی اصولگرایان

به گزارش نامه، در اتاق‌های تصمیم گیری فوق محرمانه تصمیمات مهمی گرفته شده است ؛حرف هایی زده شده که البته از مدت ها قبل در مورد آن بررسی هایی صورت گرفته بود. از قرار معلوم تحولات جدید و بررسی های تازه در مورد وضعیت گزینه‌های مختلف اصولگرایان، تصمیم سازان را به این نتیجه رسانده که با افرادی مانند محمدباقر قالیباف و سعید جلیلی نمی توان به شکست حسن روحانی امیدوار بود.

سایر چهره های اصولگرا از جمله مهرداد بذرپاش و یا پرویز فتاح هم آنچنان ناآشنا و گمنام هستند که برای ساختن کاراکتر یک گزینه متوازن برای کاندیداتوری و جلب اعتماد بدنه به سمت آنها دیگر زمان چندانی نمانده و ریسک بر سر آنها نیز نادرست است. پس آنها باید به گزینه هایی فکر می کردند که ویژگی های منفی محمدباقر قالیباف و سعید جلیلی را نداشته باشند و البته مانند مصادیق درجه دو و سه آنها گمنام هم نباشد. در واقع :

1- علت عبور آنها از سعید جلیلی این است که او براحتی یک دوگانه با سرنوشت معلوم را شکل می دهد. هم می تواند دو قطبی موافقان و مخالفان برجام را زنده کند و هم حالا که ترامپ بر سر کار آمده یک گزینه موافق مواجهه سنگین با ایالات متحده به تصویر کشیده شود. او ضمنا مخالفانی جدی در میان اصولگرایان دارد. افرادی همچون سنتی ها و خاصه افرادی مانند محمدرضا باهنر که اعتراضش را در مورد حضور او پنهان نکرده است. پس او اگر در انتخابات باشد ، دیگران هم باقی می مانند.

2- محمدباقر قالیباف هم دلایل خاص خود را دارد. او در نظرسنجی ها فعلا از سایرچهره های اصولگراها رای بیشتری دارد اما نکته مهم این است که از رای منفی بالایی هم برخوردار است. ماجرای املاک نجومی و پلاسکو به شدت موجب ریزش آرا او شده؛ ضمن اینکه او هم در میان اصولگرایان طیف مخالف خود را دارد. او هم اگر در انتخابات باشد دیگرانی هستند که تعهدی به عدم حضور نخواهند داشت و حتما نامزد انتخابات می شوند.

3- افرادی مانند بذرپاش، علیرضا زاکانی و نادران فاکتور ویژه ای ندارند. جز اینکه می خواهند دوباره خاطره احمدی نژاد را زنده کنند. تاکتیکی که به نظر تصمیم سازان چندان شانسی برای جلب بدنه ندارد .

حالا گزینه جدید باید چه خصوصیتی داشته باشد؟ یک مزیت حسن روحانی، روحانی بودن اوست. او تنها کاندیدای روحانی انتخابات سال 92 بود. یک فاکتور که برای انتخابات می تواند نتیجه مثبتی داشته باشد . پس چنین پتانسیلی نباید نادیده گرفته شود. از سوی دیگر نامزد مورد نظر نباید آنچنان خط کشی های سخت با اصلاح طلبان و اعتدالگرایان داشته باشد. بهتر است او فردی باشد که سابقه جدال های آنچنانی با این دو جریان نداشته باشد تا نوعی تحریک پذیری را در جریان مقابل ایجاد نکرده و بدنه خاکستری از این لحاظ برانگیخته نشود. او نباید دو قطبی هایی مانند جلیلی و قالیباف درست کند. دو قطبی هایی که قبلا جامعه در مورد آنها رای خود را داده است .

سابقه حضور در انتخابات را با نتیجه شکست نداشته باشد. در واقع یک چهره سفید باشد .او باید این خاصیت را داشته باشد که زمینه دو قطبی سازی های سرنوشت ساز را به حسن روحانی و تیم انتخاباتی او ندهد . مخالفان جدی در جناح اصولگرا نداشته باشد و شخصیت های این جناح را به نامزدی تحریک نکند .

این فرد چه کسی باشد بهتر است ؟

برخی معتقدند این فرد کسی نیست جز سید ابراهیم رییسی . درباره او از این پس بیشتر خواهیم شنید. به نظر می رسد او همان مصداق نهایی است که شاید قرار نبوده به این زودی ها معرفی شود. نکته ماجرا هم این است که این پایداری ها هستند که زودتر از موعد مقرر از این نامزد رو نمایی کرده اند. دلیل این کارشان چه بوده هنوز معلوم نیست ؛ آیا بنای سوزاندن او را داشته اند یا اینکه خواسته اند او را نامزد و پیشنهاد خود معرفی کرده و با این پیش دستی سهمی در انتخابات آینده داشته باشند؟

رییسی فعلا در این مورد سکوت کرده است؛ آنهم در شرایطی اظهار نظرها در مورد او آغاز شده است . اینکه او اگر نامزد انتخابات شود صحنه سیاسی چه تغییراتی خواهد داشت و وضعیت را چگونه باید پیش بینی کرد مجال دیگری را برای بحث طلب می کند . فعلا آنچه مهم است اینکه آیا او قرار است سورپرایز اصولگرایان در انتخابات باشد ؟