کی‌روش، دلیل بزرگ برتری تیم ملی ایران
# نویسنده: جان دردن
از زمانی که آرسنال با مربیگری جرج گراهام به بردهای یک بر صفر شهرت داشت، کمتر تیمی مثل تیم فعلی ایران توانسته از برتری یک گله‌اش به این راحتی دفاع کند. این می‌توانست شعار دلنشینی باشد، اگر صد هزار تماشاگر بازی ایران و چین در ورزشگاه آزادی آن را یکصدا فریاد می‌زدند. برد با این نتیجه مقابل چین و مارچلو لیپی ایران را در فاصله سه بازی تا پایان راه با اختلاف چهار امتیاز در صدر جدول گروه A مقدماتی جام جهانی در آسیا نگه داشت. تنها یک برد مقابل ازبکستان در روز ۲۲ خرداد برای صعود به جام جهانی کافی خواهد بود. چطور ممکن است با زدن ۶ گل در ۷ بازی بتوانید مقتدرانه در صدر گروه مقدماتی جام جهانی باشید و به‌عنوان اولین تیم آسیا در فاصله دو بازی تا پایان مسابقات صعود کنید؟
درباره تیم ملی ایران صحبت می‌کنیم. این تیم در ۶۳۰ دقیقه بازی‌اش در مرحله مقدماتی جام جهانی هنوز گلی نخورده. اگر مسابقات مرحله قبل را هم در نظر بگیریم این آمار به ۹۲۸ دقیقه می‌رسد. این تیم موفق شده چهار بازی‌اش را با نتیجه یک بر صفر ببرد. با این حال این تیم نمونه آسیایی آرسنال دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ نیست که با دفاع بسته و پیروزی‌های حداقلی توانسته بود در فوتبال انگلیس به موفقیت برسد. تیم ملی ایران می‌توانست بازی‌هایش را با اختلاف بیشتری ببرد و اگر قرار باشد آنها را بابت یک چیز مقصر بدانیم، همین از دست دادن فرصت‌هاست. این در حالی است که این تیم تعدادی از بهترین مهاجمان آسیا را در اختیار دارد. البته تفاوت ایران با بقیه شاید این باشد که وقتی گل‌های بعدی زده نمی‌شود، خبری از اضطراب نیست.
این تنها یکی از دلایلی است که ایران در چهار سال گذشته در صدر فهرست تیم‌های آسیایی در رده‌بندی فیفا بوده است. ایران در یک کلام بهترین تیم آسیاست. نه استرالیا، نه کره جنوبی، نه ژاپن؛ بهترین تیم آسیا ایران است. دلیل دیگر این برتری کارلوس کی‌روش است. این مربی از سال ۲۰۱۱ هدایت این تیم را به عهده دارد. او در این مسیر چند بار استعفا داده و اختلافاتی با فدراسیون فوتبال ایران پیدا کرده، ولی این زوج همیشه پیش هم برمی‌گردند.
آنها به یکدیگر نیاز دارند. فدراسیون فوتبال ایران می‌داند که در آستانه اولین صعود متوالی به جام جهانی است و بخش بزرگی از این موفقیت به خاطر همین مربی بوده. برای مدیران فوتبال ایران کار کردن با این مربی آسان نیست و او در این مجموعه مخالفانی هم داشته، ولی وقتی عملکرد او این قدر حرفه‌ای است و چنین نتایج باثباتی می‌گیرد، آنها حاضرند بارها و بارها با او دست دوستی بدهند، در حالی که همزمان برنامه پروازهای روسیه را بررسی میکنند.
سرمربی سابق رئال مادرید بارها از کارفرمایانش در رسانه‌ها و به طور عمومی انتقاد کرده است. با این حال این مربی متولد موزامبیک عاشق این کشور، هوادارانش و تیمی است که ساخته. در شروع سال ۲۰۱۷ او اعلام کرد که تیم ملی را ترک می‌کند و فدراسیون را متهم کرد که در جریان نزاع با برانکو ایوانکوویچ، سرمربی تیم پرطرفدار پرسپولیس به اندازه کافی از او حمایت نکرده است.
با این حال او هرگز تیم ملی را که در یک قدمی اولین صعود متوالی به جام جهانی است، ترک نمی‌کرد. کی‌روش بعد از این ماجرا به تهران برگشت و غیرممکن است فرصت نشستن روی نیمکت تیم ملی در روسیه و موفقیت در این مسابقات را از دست بدهد. او به سختی کار کرده و تیمی ساخته که سازماندهی فوق‌العاده‌ای دارد. بازیکنان می‌دانند که با این مربی صعود به جام جهانی روسیه تضمین‌شده است و دستوراتش را مو به مو اجرا میکنند.
مهاجمانی مثل سردار آزمون و رضا قوچان‌نژاد حسرت بسیاری از تیم‌های آسیایی است. به این جمع باید علیرضا جهانبخش و مهدی طارمی را که هنوز به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته اضافه کنید. طارمی شهرت و اعتبار سایر مهاجمان را ندارد و کی‌روش بابت انتخاب مهاجم پرسپولیس با انتقاداتی هم روبه‌رو شده. این مهاجم ۲۴ ساله بدون توپ به شدت پرتلاش است و وقتی هم صاحب توپ شده تا اینجا توانسته ۷ گل در مقدماتی جام جهانی بزند.
ایران تیمی سختکوش و منظم است با مجموعه‌ای از بازیکنان مستعد و یک مربی جاه‌طلب. به همین خاطر است که ایران بهترین تیم فعلی آسیاست. ایران تیمی نیست که فقط قرار است به جام جهانی برود، بلکه یکی از تیم‌های آسیاست که می‌تواند در روسیه عملکرد خوبی داشته باشد.
تفاوت همین جاست. اگر استرالیا، کره و ژاپن صعود کنند، هنوز چیزی ارائه نکرده‌اند که بتوان گفت می‌توانند به مرحله حذفی جام جهانی برسند. ایران می‌تواند. موضوع فقط رسیدن به روسیه نیست (آنها قطعا صعود میکنند) بلکه چگونه بودن در آنجاست.
اگر ایران با بردهای یک بر صفر به مرحله حذفی جام جهانی برسد، هیچکس به این موضوع اعتراض نخواهد کرد. این روزها تیم ملی ایران است که معیارهای فوتبال آسیا را تعیین می‌کند و این سایر تیم‌های قاره هستند که باید خودشان را به این حد برسانند.
