بیماری پرخوری عصبی

به گزارش بهداشت نیوز، پر خوری عصبی یا بولیمیا (bulimia)یکی از بیماری های اختلالی خوردن است .در این بیماری شخص به طور مکرر مقادیر زیادی از غذا را در زمانی محدود مصرف می‌کند که قطعا بیشتر از میزانی است که اکثر مردم در مدت مشابه و تحت شرایط مشابه مصرف می‌کنند. درضمن فرد احساس کنترلی برقطع خوردن یا کنترل بر نوع و مقدار غذای خود ندارد. درضمن در این دوره های پر خوری، فرد از مواد شیرین ، پرکالری و نرم مثل کیک یا کلوچه استفاده می کند.بعضی بیماران بدون توجه به مزه غذا علاقه به غذاهای پر حجم دارند . غذاها مخفیانه و سریع خورده می شوند و گاهی خوب جویده نمی شوند

. پرخوری و رفتار جبرانی نا متناسب هر دو به طور متوسط حداقل هفته ای دو بار و به مدت ۳ ماه روی می‌دهد. بیشتر بیماران مبتلا به پراشتهایی عصبی وزن طبیعی دارند، ولی وزن برخی از آنها ممکن است بالاتر یا پایین تر از حد طبیعی باشد. این بیماران در مورد اینکه در نظر دیگران چگونه جلوه می کنند و نیز جذابیت جنسی ، تصویر بدنی و ظاهر خود نگران هستند .میزان شیوع این اختلال در کشورهای صنعتی تقریبا یک درصد جمعیت عمومی است و در زنان بسیار شایعتر از مردان است .

علایم

 افسردگی، ضعف اعتماد به نفس، اشتهای بسیار زیاد به غذا حتی در مواقع سیری، احساس ضعف و بی‌حالی شدید، فرو رفتن گونه‌ها و لرزش فک؛ همچنین خشکی پوست دست و پا و افتادن دندان‌ها که همگی ناشی از کمبود شدید ویتامین و مواد معدنی هستند نیز جزو علائم پرخوری عصبی به شمار می‌روند. بیماران مبتلا به اختلال خوردن دارای اختلال در تصور صحیح از بدن خود هستند، یعنی خود را چاق تر از آنچه هستند، تصور می‌کنند. به همین دلیل پرخوری در آنها با رفتارهای جبرانی برای پیشگیری از افزایش وزن توام می شود و برخلاف بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی که وزن کمی دارند، تعادلی که میان خوردن و پرهیز از خوردن در این افراد رخ می دهد به وزنی تقریبا طبیعی در آنها منجر می شود. همچنین میزان اختلالات خلقی و اضطرابی و اختلالات کنترل تکانه درآنها بالا است.

به طور مثال فقدان کنترل خود درزمینه های مختلفی مانند مدیریت مالی که منجر به خرید وسواسی و خرید تکانشی می شود یا گاه سوء مصرف مواد و روابط جنسی فعال که منجر به دوره های گذرای دلبستگی های آتشین و بی بند و باری می شود وجود دارد.

علل

 آنچه مشخص است سهم ژنتیک در ایجاد این اختلال کمتر از دیگر اختلالات روانپزشکی شایع چون اختلال خلقی است و با وجود این که اختلالات خوردن بویژه بی اشتهایی عصبی به اختلالاتی حتی برگشت ناپذیر در مغز منجر می شود، اما اختلال مشخصی در ساختار یا کارکرد مغز که به این وضع منجر شود، هنوز شناخته نشده است، اما به طور کلی باید گفت که در اختلالات خوردن و پرخوری عصبی، اختلالی در رفتار خوردن فرد وجود دارد که طی زمان در اثر عوامل مختلف روان شناختی، اجتماعی و زیستی تقویت شده و ادامه می یابد. عواملی که احتمال پرهیز از غذاخوردن را افزایش می دهد، می تواند ناشی از تاثیر رسانه ها یا گروه های همسالان باشد که به نوعی در تهییج شخص به استفاده از روش های کاهش وزن به منظور رسیدن به تناسب اندام موثر است.

عوارض

بیماران مبتلا به نوع پاکسازی پراشتهایی عصبی ممکن است به دلیل استفراغ زیاد در معرض خطر پارگی معده و مری باشند. در برخی بیماران دچار پراشتهایی عصبی حدود ۱۵ درصد آنان به طور همزمان چندین رفتار تکانشی دیده می شود؛ از جمله: سوء مصرف مواد، فقدان توانایی کنترل خود در زمینه های مختلفی مانند مدیریت مالی و روابط جنسی. این بیماران خودزنی، هیجانات آشفته، الگوهای خواب پر آشوب دارند. افزون بر این استفراغ مکرر بسیاری از پرخورها دندان ها و لثه های آنها را به اسید هیدروکلریک آلوده می کند. و در پاره ای از موارد مسائلی وخیم دندانی مانند عقب رفتن لثه ها، شکسته شدن مینا و طی افتادن دندان ها را در پس دارد.

همچنین استفراغ مکرر باعث کمبود پتاسیم در این بیماران می شود گاهی استفراغ های مکرر به دیواره ی لوله مری آسیب می‌رساند و به خون ریزی منجر می شود و حتی می تواند پارگی مرگ آور این عضو را در پی داشته باشد. افراد مبتلا به پرخوری عصبی نشانه های افسردگی مانند غمگینی و سطح پایین حرمت نفس، بدبینی را دارا هستند.

درمان

 درمان اختلالات خوردن کاملا تخصصی است و حتما باید زیر نظر روانپزشک صورت گیرد یعنی روان درمانی بخش اصلی درمان است و در کنار آن مصرف بعضی داروها نیز ممکن است کمک کننده باشد. اختلالات خوردن می تواند به پیامدهای جدی طبی منجر شود در نتیجه در موارد شدید گاهی بستری بیمار در بیمارستان هم ممکن است ضروری شود، البته این حالت بیشتر در اختلال بی اشتهایی عصبی رخ می دهد

. هدف از درمان، این است که بیمار مجددا الگوی مناسب غذا خوردن را از سر گیرد تا وزن وی به حالت طبیعی بازگردد. بیمار می ‌تواند با تمرینات مخصوص برای تغییر رفتار زیر نظر متخصص به این نتیجه مهم دست یابد. انواع داروهای مورد استفاده در روانپزشکی نیز برای این بیماران موثر هستند، اما هیچ داروی مشخصی وجود ندارد که تأثیر آن بر این بیماری قطعی باشد. در نهایت این که علاوه بر رژیم غذایی مناسب برای درمان بیمار، امکان دارد مکمل ‌های ویتامینی یا مواد معدنی نیز برای وی تجویز شوند.