دفععات مکرر دستشویی می روید؟

کدخبر: ۱۶۸۵۱۶
چرا هنوز از توالت فاصله نگرفته‌، باز هم فکر دستشویی رفتن به سرتان می‌زند؟

بهداشت نیوز؛ زمانی که فردی با مصرف کم یا متوسط مایعات، به دفعات به دستشویی مراجعه کرده، هربار حجم کمی ادرار را تخلیه و احساس کند هنوز تخلیه کامل انجام نشده، گفته می‌شود مبتلا به تکرر ادرار است.

در حالت طبیعی در طول ۲۴ ساعت باید ۷ تا ۸ بار برای تخلیه مثانه به دستشویی مراجعه شود، به علاوه در حالت طبیعی یک فرد جوان نباید در طول شب نیازی برای تخلیه مثانه احساس کند مگر آنکه مایعات زیادی مصرف کرده باشد.

بنابراین فردی که هر نیم ساعت یکبار به دستشویی مراجعه کرده و شب‌ها مدام برای تخلیه مثانه بیدار می‌شود دچار تکرر ادرار است. نشانه مهم تکرر ادرار، تعداد زیاد دفعات مراجعه به دستشویی و حجم کم ادرار است.

کسی که مایعات زیادی مصرف کرده و هربار حجم زیادی ادرار تخلیه می‌کند جزو مبتلایان به تکرر ادرار محسوب نمی‌شود.

وقتی خبر نمی‌کند

تکرر ادرار به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می‌شود؛ گاهی فرد به صورت ناگهانی و بدون سابقه قبلی به تکرر ادرار مبتلا می‌شود که این موضوع می‌تواند به دلیل عفونت‌های مثانه و مجرای ادراری باشد که بیشتر در خانم‌های جوان رخ می‌دهد.

این نوع تکرر ادرار با مصرف آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود. اما تکرر ادرار مزمن ماه‌ها یا سال‌ها در فرد وجود دارد و تقریبا همیشه او را تحت فشار قرار می‌دهد.

چرا در توالت مقیم شده‌اید؟

تکرر ادرار دلایل مختلفی دارد که در ادامه آنها را برای‌تان شرح داده‌ایم و راه‌های رها شدن از مشکلات گفته‌شده را هم با شما درمیان گذاشته‌ایم.

کوچک بودن مثانه

در برخی افراد مثانه کوچک است و نمی‌تواند حجم طبیعی ادرار را در خود نگه دارد. چنین افرادی با کمترین میزان ادرار باید مثانه را خالی کنند. کوچکی مثانه هم دلیل تکرر ادرار است و هم یکی از عوارض آن.

کسی که مجبور است حجم کم ادرار را تخلیه کند به مثانه اجازه نمی‌دهد حجم پیدا کند و مقدار بیشتری ادرار را در خود نگه دارد، بنابراین رفته‌رفته مثانه کوچک می‌شود و بی‌اختیاری ادرار به وجود می‌آید.

حالا چه کنیم؟

گاهی با رفتاردرمانی می‌توان مثانه را بزرگتر کرد؛ یعنی فرد هربار دقایقی ادرار را تحمل کند تا مقدار بیشتری در مثانه جمع شود. زمانی که مثانه خیلی کوچک باشد با جراحی بخشی از روده را به مثانه اضافه می‌کنند که این روش آخرین انتخاب برای درمان است.

کشش در مثانه

گاهی مثانه به دلایل مختلف ازجمله ضخیم شدن آن نمی‌تواند کشش و افزایش حجم داشته باشد. درحقیقت مثانه نمی‌تواند به شکل بادکنکی بزرگ‌تر شده و ادرار بیشتری را نگه دارد. تا زمانی که شما از پس درمان مشکل اصلی برنیایید، نمی‌توانید میزان توالت رفتن‌ها و دفع ادرارتان را کاهش دهید.

حالا چه کنیم؟

با تمرین‌هایی می‌توان مثانه را بزرگ کرده و حجم آن را افزایش داد. لازم است فرد برای خود تعیین کند که مثلا هربار دقایقی دربرابر احساس اجبار تخلیه مثانه مقاومت کند، بعد از مدتی زمان مقاومت دربرابر تخلیه مثانه را بیشتر کند؛

هرچه فرد زودتر ادرار را تخلیه کند دیرتر درمان خواهد شد. اگر در انجام این تمرین‌ها جدی باشید، می‌توانید به هرچه زودتر برطرف شدن مشکل‌تان امیدوار باشید. مثانه

بیش‌فعال

مثانه برخی افراد لرزش‌های بیش از حد یا منقبض شدن‌های خودبه‌خودی دارد. در این مورد فرد به‌طور ناگهانی احساس نیاز به دستشویی احساس می‌کند و اگر سریع مراجعه نکند ممکن است لباس خود را خیس کند.

مثانه عصبی

بیماری‌های زمینه‌ای مثل MS، پارکینسون، سکته یا تومور مغزی، دیسک‌های درمان نشده، آسیب‌های نخاعی و. . . ممکن است سبب شوند مثانه تحت فشار قرار گیرد. درواقع این بیماری‌ها می‌تواند تحریک‌پذیری مثانه را بالا برده و موجب تکرر ادرار شود.

اگر با توالت قهرید حواس‌تان باشد

همیشه اشتباهاتی که در مر اقبت از کلیه‌های‌تان انجام می‌دهید، باعث مقیم شدن‌تان در توالت نمی‌شوند. گاهی شما چنین مشکلی که ساختار کلیه‌ها یا مثانه‌تان باعث آن شده است را به ارث می‌برید. اما در هر حال، نگه‌داشتن ادرار و قهر بودن با توالت هم نمی‌تواند در بیمار شدن کلیه‌ها و مثانه شما بی‌اثر باشد.

چندبار دستشویی می‌روید ؟

تکرر ادرار و عکس آن کم‌ادراری هر دو به لحاظ تشخیص و درمان مهم است و باید نسبت به آنها آگاهی داشت. تکرر ادرار زمانی رخ می‌دهد که فرد کمتر از حد طبیعی ادرار می‌کند؛ یعنی در طول شبانه روز کمتر از ۷ یا ۸ بار و با حجم خیلی کم تخلیه مثانه دارد.

چقدر مایعات می‌نوشید؟

برخی افراد هم هستند که مایعات کمی می‌نوشند اما حجم ‌ادرار خیلی زیاد است و اصطلاحا به پرادراری مبتلا هستند. این افراد حتما باید از لحاظ عملکرد کلیه مورد بررسی قرار گرفته و چکاپ شوند زیرا ممکن است اختلالات عملکردی کلیه ازجمله کم کاری کلیه وجود داشته باشد.

کلیه‌های‌تان سالم است؟

نارسایی‌های کلیوی درباره کم‌ادراری یا پرادراری نقش اساسی دارند. نارسایی‌های کلیوی در مراحل اولیه نشانه‌ای ندارند و فرد تا زمانی که ۵۰ درصد یا بیشتر مورد تخریب یا نارسایی قرار نگرفته باشد علائمی ندارد. حتی گاهی عملکرد یک کلیه کاملا از بین می‌رود اما فرد هنوز از آن بی‌اطلاع است.

 

اخبار روز سایر رسانه ها
    تیتر یک
    کارگزاری مفید