مربیان فوتبال ما کجا و مربیان اروپا کجا!

امیرحسین پیروانی سرمربی تیم ملی جوانان بعد از حذف تیمش از مسابقات جام جهانی از عملکرد خود دفاع کرده و جواب منتقدانش را داده بود. وی گفته بود :«صحبت من این است که فوتبال ما هنوز مشکلاتی دارد. من دوست داشتم که تیمم بازی منطقی مقابل پرتغال انجام دهد اما آنها ما را به دفاع کردن مجبور کردند. اگر بازی منطقی را انجام میدادیم قطعا پنج گل از پرتغال میخوردیم. آنها بازیکنان مستعدی دارند که در سطح اول اروپا بازی میکنند. گلایهای از دوستان منتقد دارم که بعضی از آنها از هر شرایطی استفاده میکنند تا همه چیز را به نفع خود رقم بزنند. ما باید انتقادهای سازنده کنیم. فوتبال ما کجا و فوتبال پرتغال کجا. ۱۶ سال قبل ما به جام جهانی رفتیم و از سه بازی، سه شکست آوردیم و نتوانستیم گلی را به ثمر برسانیم. حال نمی‌دانم چطور برخی انتظار داشتند که ما به جمع هشت تیم برتر جهان صعود کنیم؟ فوتبال ما فاصله زیادی با اروپا دارد و این فاصله با برنامه برطرف می‌شود.»

در حقیقت ارجاع به عملکرد 16 سال پیش تیم جوانان یک فرافکنی بزرگ است. با این استدلال ما 16 سال بعد هم نباید انتظار صعود از مرحله گروهی را داشته باشیم! پیروانی در حالی از انتظار برای صعود به جمع 8 تیم برتر گفته که هیچکس چنین انتظاری را از تیم او نداشته و حتی صعود به جمع 16 تیم برتر هم برای فوتبال ما راضی‌کننده بود. اتفاقی که قطعا با کوچینگ مناسب‌تر کادر فنی می‌توانست بیفتد.پیروانی در حالی از فاصله فوتبال ما و پرتغال صحبت می‌کند که تیمش در برابر زامبیا شکست سنگین‌تری را متحمل شده بود. قطعا فاصله فوتبال ما و زامبیا بیشتر از فاصله ما با پرتغال نیست و پای استدلال آقای پیروانی این جا هم می لنگد. فراموش نکنیم که 3 ساعت بعد از این که ایران بازی برده را مقابل پرتغال واگذار کرد، جوانان ژاپن بازی 2-0 باخته را با ایتالیا 2-2 کردند و در آستانه کسب پیروزی هم بودند. در واقع شاید جمله درست‌تر این باشد:« مربیان فوتبال ما کجا و مربیان فوتبال پرتغال و اروپا کجا!»