اغلب افراد باهوش و دانشمند کمتر شاد هستند‎؟

بیتوته؛ افراد باهوش  ممکن است که خانواده، پول و کار خیلی خوبی داشته باشند، اما گاهاً دچار انزوا و اندوه بشوند. همانطور که "ارنست همینگوی" می‌گوید: "شادی کمترین چیزی است که در افراد باهوش یافت می‌شود".

البته این موضوع را نمی‌شود به کل افراد باهوش تعمیم داد؛ با این حال عوامل احتمالی که موجب عدم نشاط در افراد باهوش می‌شوند را در زیر فهرست کرده‌ام:

1- هرچیزی را بیش از حد تحلیل می‌کنند!

باهوش‌ها overthinker های خوبی هستند‌؛ یعنی به هر اتقاقی که در زندگی‌شان می‌افتد بیش از حد فکر می‌کنند. حالا فرض کنید این اتفاق، ناخوشایند باشد و در حل کردنش هم دچار مشکل بشوند!

2-استانداردها و آرمان‌های بزرگی دارند.

اغلب افراد باهوش به آرمان‌های بزرگی فکر می‌کنند و با دستاوردهای کوچک در زندگی‌شان قانع نمی‌شوند. شاید دارای نوعی نگرش کمال‌گرایی در جنبه‌های مختلف زندگی هستند.

3-بر خودشان خیلی سخت می‌گیرند!

افراد باهوش معمولاً به‌سادگی از کنار رفتار خود نمی‌گذرند؛ با هر اشتباه یا شکست، خودشان را سرزنش می‌کنند.مثلاً کافیه شب‌هنگام، موقع خواب یاد یک کاری بیافتند که درست انجام نداده‌اند! احساس گناه، کلافگی و مرور افکار منفی، خواب را بر چشم آنها حرام می‌کند!

4- ضعف در ارتباطات عمیق

معمولاً افراد باهوش احساس تنهایی می‌کنند و می‌گویند کسی ما را درک نمی‌کند و آنطور که باید، از زحمات ما قدردانی نمی‌شود. تحقیقات علمی بر این مسئله تاکید دارند که افراد با ضریب هوشی بالا در مقایسه با افراد با ضریب هوشی متوسط دچار ضعف بیشتری در ارتباطات اجتماعی هستند. باهوش‌ها معمولاً در حال زندگی نمی‌کنند؛ اتفافات کوچک، زیبا و ساده‌ی زندگی شاید موضوع جالبی برای گفتگوهای و تعاملات خانوادگی و اجتماعی آن‌ها نباشند و حتی در لحظات زیبای زمان "حال" خود، به برنامه‌ها و تصمیمات خود در "آینده" فکر می‌کنند.

در آخر این نکتهٔ مهم را بگویم که "شاد بودن" خودش یه نوع هوشمندی است. باهوش باشید!