کیروش تمدید میکند؟
بین جامجهانی روسیه و جام ملتهای آسیا در امارات تنها 6 ماه فاصله است و تردیدی وجود ندارد که ادامه حضور کارلوس روی نیمکت تیم ملی ایران، میتواند تیم را در اوج آمادگی و هماهنگی به جامملتها بفرستد. از آخرین قهرمانی ایران در این جام 41 سال سپری شده و اهمیت قهرمانی آسیا برای فوتبال ایران پس از این انتظار طولانی، ابدا کمتر از اهمیت قرارگرفتن در بین تیمهای حاضر در جامجهانی فوتبال نیست.
حفظ کیروش، بهترین تصمیم برای تیم ملی است اما آیا خود او حاضر است حداقل برای 6 ماه دیگر به کار در فوتبال ایران ادامه بدهد؟ او در مصاحبههای اخیر مثل همیشه تندوتیز ظاهر شده و بعد از ملاقات با رئیسجمهور، کنایههای زیادی را علیه فدراسیون فوتبال مورد استفاده قرار داده است. مرد پرتغالی معتقد است دو نفر در فدراسیون از صعود ایران به جام جهانی خوشحال نیستند و اطلاعات فوتبالی رئیسجمهور، از دانستههای فوتبالی چند نفر از مدیران ارشد فدراسیون بیشتر است. شواهد اینطور نشان میدهد که کارلوس کیروش تا جامجهانی تصمیم به تحمل شرایط گرفته تا به محض اتمام قرارداد، نیمکت تیم ملی را ترک کند اما نباید فراموش کرد که بازیهای روانی و انتقاد از وضعیت آمادهسازی، الکوهای کاری همیشگی این مربی هستند.
درباره آینده کاری سیکیو، اساسا دو فرضیه وجود دارد. برنامهریزیهای درازمدت و نقشههای مبتنی بر جزئیات این مربی، با فوتبال ملی بیشتر از فوتبال باشگاهی سازگار هستند. چرا که باشگاههای روز دنیا حالا دیگر نمیتوانند زمان زیادی برای کوبیدن و ساختن در اختیار یک مربی معمار قرار بدهند. او به اندازهای باهوش است که به پیشنهاد کشورهای عربی پاسخ مثبت ندهد و اعتبارش را برای ذخیره انسانی و استعدادی محدود این کشورها خرج نکند.
متداولترین پیشنهادهای مالی او مربوط به آفریقا هستند و اکر این روند تغییر نکند، این مربی حداقل تا پایان جام ملتها در فوتبال ایران باقی خواهد ماند. فرضیه دوم، بازگشت کیروش به فوتبال باشگاهی پس از نزدیک به یک دهه است. اگر او تصمیم به مربیگری در لیگ جزیره بگیرد، در اولین فرصت از نیمکت تیم ملی جدا خواهد تا خودش را به فوتبال انگلستان برساند.
کارلوس میتواند برای مدت بیشتری در تیم ملی ماندگار شود تا در آسیا، نتیجه سالهای طولانی و سخت کار در فوتبال ایران را ببیند و میتواند این تیم را ترک کند تا چالشهای تازهای را پشت سر بگذارد. بدون تردید تیم ملی نباید هیچ زمانی را برای تعیین سرنوشت نیمکت، هدر بدهد. آمادهنبودن برای دوران پساکیروش، همه روزهای روشن فوتبال ایران را تباه خواهد کرد.