بهانه های مجتبی جباری از چه زمانی شروع خواهد شد؟
مهرماه 4 سال قبل، مجتبی جباری در شرایطی ایران را برای پیوستن به الاهلی قطر ترک کرد که به نظر می‌رسید در لیگ برتر به بن‌بست رسیده است. او دوران کوتاه و عجیبی را در باشگاه سپاهان پشت سر گذاشته بود و با ترک این تیم، به جای آن‌که در زمین فوتبال دیده شود، با جدیت مشغول رستوران‌داری بود. آن روزها خداحافظی از فوتبال یکی از گزینه‌های جدی مجتبی تلقی می‌شد اما او هیچوقت این گزینه روی میز را مورداستفاده قرار نداد و به لیگ ستارگان قطر رفت تا جانشین فریدون زندی مصدوم در باشگاه الاهلی شود.
پیوستن به تیم جدید، فرصت ملاقات با مجتبایی بود که برای اهالی فوتبال ایران آشنا به نظر نمی‌رسید. فرصت مواجهه با هافبکی که دیگر نه در دوران بدنسازی غیب می‌شد، نه با هم‌تیمی‌ها درگیری به وجود می‌آورد و نه با تندترین جمله‌ها علیه مدیران و مربیان باشگاه مصاحبه انجام می‌داد. همه گفتگوهای جباری در قطر، در ستایش الاهلی بودند. او بارها ابراز خوشحالی کرد که دیگر ناچار نیست در زمین‌های غیراستاندارد لیگ برتر به میدان برود و حالا در تیمی فوتبال بازی می‌کند که امکانات کافی را در اختیار او قرار می‌دهد. زمین‌های فوتبال ایران در این 4 سال، تغییر چندانی نکرده‌اند و امکانات باشگاه‌های وطنی، هنوز هزاران فرسنگ با امکانات قطری‌ها فاصله دارد. حالا سوال اینجاست که آیا جباری، چالش بازی در شرایط غیراستاندارد را خواهد پذیرفت یا تبدیل به همان عصیانگر معترض همیشگی خواهد شد؟
ستاره شماره هشت در بازگشت به استقلال، شرط خاصی برای باشگاه تعیین نکرده و با آغوش باز به سراغ این انتقال رفته اما هنوز هم تردیدهای زیادی در مورد واکنش‌های معمول این بازیکن وجود دارد. او از کنار ساده‌ترین جزئیات به راحتی عبور نمی‌کند و به سادگی زیر بار هر برخوردی نمی‌رود. مجتبی بعد از ترک قطر، به تیم محبوب‌اش در فوتبال ایران برگشته و تصمیم دارد فوتبال‌اش را در لباس این باشگاه به پایان برساند. اگر او هنوز هم به اندازه گذشته ایده‌آلیست باشد، آبی‌ها کار سختی برای راضی‌نگه‌داشتن این هافبک خواهد داشت. آیا مجتبی در بازگشت به فوتبال ایران، صبورتر از گذشته خواهد بود؟
