فاصله فوتبالیست های ایرانی با الگوی اخلاقی «دل‌پیرو»
جدایی الکس دل‌پیرو از باشگاه یوونتوس، ابدا مهربانانه نبود. اسطوره تورینی‌ها، هرگز صبحتی علیه باشگاه محبوب‌اش به زبان نیاورد اما مدیران یووه به جای رقم‌زدن یک خداحافظی باشکوه برای این ستاره، با او درست مثل بازیکنان دیگر برخورد کردند. یک بیانیه خداحافظی از سوی باشگاه، نشان داد که دوران دل‌پیرو در لباس بیانکونری به پایان رسیده و او باید تیم دیگری را برای خودش انتخاب کند. اسطوره‌زدایی در باشگاه تا آن‌جا ادامه پیدا کرد که پیراهن مهم و تاریخی شماره 10 یووه بلافاصله بعد از وداع با دل‌پیرو، در اختیار خرید جدید باشگاه قرار گرفت.
یوونتوسی‌ها امیدوار بودند با سپردن شماره 10 به کارلوس ته‌وز، به او اعتماد به نفس بدهند و این نقشه، با موفقیت کامل همراه شد. بعد از کارلیتوس، نوبت به پل پوگبا رسید که این پیراهن را بپوشد اما بعد از جدایی پل، شماره 10 یووه برای یک سال به بایگانی سپرده شد. در آستانه آغاز فصل جدید، هنوز بازیکنی این شماره را در اختیار نگرفته اما خود الکس ابرازامیدواری کرده است که یکی از بازیکنان تیم الگری شماره 10 یوونتوس را بپوشد.
پائولو دیبالا، انتخاب دل‌پیرو برای بر تن کردن این لباس آیکونیک در باشگاه است. رفتار دل‌پیرو با باشگاهی که بعد از سال‌ها درخشش این ستاره را طرد کرد، تحسین‌برانگیز به نظر می‌رسد. او خودش را در جایگاه طلبکاری از باشگاه قرار نمی‌دهد و پیراهنی که به واسطه نمایش‌های شکوهمند این بازیکن ارزش و اعتبار پیدا کرده را سخاوتمندانه به بازیکنان دیگر می‌سپارد. راز تبدیل‌شدن به دل‌پیرو، در چنین رفتاری نهفته است. در این وفاداری ابدی به باشگاه. این برخورد بزرگوارانه. پشت‌کردن به سهم‌خواهی برای ایستادن در کنار باشگاه محبوب. دل‌پیرو، می‌تواند ایده‌آل‌ترین الگوی برای ستاره‌های کهنه‌کار فوتبال ایران باشد. بازیکنانی که حاضرند برای بایگانی‌شدن شماره‌شان در باشگاه، جنجال راه بیاندازند.
