شیخ الوزرا سرانجام به میدان آمد

روزنامه اعتماد با این مقدمه نوشت: بیژن نامدار زنگنه با ٦٥ سال سن سابقه یک دوره تصدی وزارت جهاد سازندگی، ٢ دوره وزارت نیرو و سه دوره وزارت نفت را در کارنامه کاری خود دارد. زنگنه به مدت ١٥ سال عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام (٩٠-١٣٧٥) بوده است و در حال حاضر عضو هیات علمی انستیتو مهندسی نفت پردیس دانشکده‌های فنی دانشگاه تهران است.

وی ٦ دوره عضو شورای عالی کانون مهندسین فارغ‌التحصیل دانشکده فنی دانشگاه تهران و عضو هیات‌مدیره سازمان نظام مهندسی ساختمان تهران از ١٣٩١ تا ١٣٩٣ و عضو شورای عالی سازمان نظام مهندسی ساختمان کشور (١٣٩٤- ١٣٩٢) بوده است.

زنگنه از سال ١٣٦٤ تا ١٣٩٦ در دولت‌های مختلف به عنوان وزیر فعالیت

 کرده است.

این وزیر در برنامه خود یکی از مهم‌ترین چالش‌های وزارت نفت را مقابله با ازدیاد برداشت که موجب افت فشار نفت شده، اعلام کرد. همچنین آورده است اگر به وضعیت کنونی ادامه داده شود و سرمایه‌گذاری کافی انجام نشود، به تدریج تولید نفت و گاز در ایران کاهش پیدا خواهد کرد. علاوه بر این کمبود منابع مالی یکی دیگر از اصلی‌ترین مشکلات حوزه انرژی کشور است. در برنامه ارایه شده او به رییس‌جمهوری ادامه توسعه جدی میادین مشترک نفت و گازی مورد تاکید قرار گرفته است. همچنین عقد قراردادهای جدید نفتی با هدف توسعه میدان‌های مشترک و نیز افزایش ضریب بازیافت از مخازن نفت کشور با به کارگیری فناوری‌های نوین هم مورد تاکید قرار گرفته است. افزایش ظرفیت تولید نفت و گاز با هدف افزایش سهم ایران در بازار جهانی نفت مورد دیگری از برنامه‌های این وزیر با سابقه کشور را از آن خود کرده است. اتمام توسعه میدان گازی پارس جنوبی و بازسازی و نوسازی بخش‌های فرسوده صنعت نفت، هم از دیگر اهداف زنگنه برای چهار سال آینده محسوب می‌شوند. احداث پایانه نفتی در دریای عمان، ادامه اجرای جهش دوم صنعت پتروشیمی با هدف تکمیل زنجیره ارزش و افزایش تولید، تغییر رویکرد از صادرات نفت خام به فرآورده‌هایی با ارزش افزوده بالاتر و نقش‌آفرینی جدی در صادرات گاز منطقه و آغاز صادرات LNG اهم برنامه‌های بیژن زنگنه برای دولت دوازدهم را تشکیل می‌دهند.

برنامه زنگنه حاوی نکاتی است که می‌توان آنها را درست قلمداد کرد. این مشکلات واقعیت حوزه انرژی کشور هستند و رفع آنها می‌تواند برای کشور گامی در جهت رشد و تعالی باشد. با این وجود برنامه او زمانی اجرایی خواهد شد که او بتواند اجماع کافی به سود این برنامه‌ها را جلب کند. زنگنه زمانی می‌تواند این مشکلات را به راحتی حل کند که حداقل در یک مورد، یعنی جذب سرمایه‌گذاران خارجی در حوزه‌های نفت و گاز، حواشی مانند آنچه در ماجرای توتال دیده شد را نداشته باشد. باید دید تا چه اندازه او در این زمینه توفیق خواهد داشت. اتمام طرح‌های گازرسانی به شهرهای کوچک و روستاهای باقیمانده و تکمیل شبکه سراسری گازرسانی کشور دو وعده دیگر زنگنه برای چهار سال دولت دوازدهم است. از سوی دیگر تغییر در ساختار توزیع سوخت کشور و کاهش تصدی‌گری دولت هم به عنوان یکی دیگر از برنامه‌های زنگنه برای چهار سال آینده مطرح شده است. تربیت مدیران توانمند و نیروی انسانی متخصص و کارآمد در بخش‌های مختلف مورد نیاز صنعت نفت، تقویت حرفه‌ای گرایی و جوان گرایی در مدیریت صنعت نفت کشور، دیگر وعده وزیر پیشنهادی نفت است. یکی از انتقادات به عملکرد زنگنه آن است که نتوانسته مدیرانی مانند خودش تربیت کند که در آینده بتوانند مشکلات را حل و فصل کنند. به نظر می‌رسد او نیز این انتقاد را تا اندازه‌ای قبول دارد و به همین دلیل این اصل را به عنوان یکی از برنامه‌های خودش قرارداده است.

افزایش مسوولیت‌های اجتماعی صنعت نفت به ویژه در اطراف مناطق عملیاتی و کمک به عمران این مناطق که در دولت یازدهم نیز مورد توجه قرار گرفته هم در برنامه زنگنه آمده است. یکی از انتقادات به حوزه نفت و گاز کشور این است که مناطق نفت خیز فقیرترین مناطق کشور هستند و مشکلات بسیاری دارند، حال آنکه منابع همین مناطق اقتصاد کشور را به تحرک وا می‌دارد. زنگنه در گذشته هم نشان داده به این مساله توجه دارد و به نظر می‌رسد در این رابطه در دولت آینده توجه بیشتری خواهد داشت.