چرا دونالد ترامپ جنگ اتمی دوست دارد؟

روزنامه آفتاب یزد نوشت : این ها مقدمه ای است تا به گذشته های ترامپ سرک کشیده شود زیرا برخی بر این عقیده اند که تهدیدهای اخیر رئیس جمهوری آمریکا در ارتباط با استفاده از سلاح هسته‌ای مورد نادری نیست. دونالد ترامپ دهه ها است که علاقه وافر خود را به استفاده از سلاح‌های اتمی نشان داده.

در گزارشی با عنوان:«دلیل علاقه دونالد ترامپ به تسلیحات هسته ای چیست؟» ضمن بررسی آراء و افکار رئیس جمهور فعلی آمریکا به این نتیجه رسیده اند که نظر ترامپ در مورد امور بازرگانی تحت تاثیر قدرت صنعتی آمریکا در دوره پس از جنگ جهانی دوم است. عقاید او در باره ترکیب جمعیت یک ملت، به یک هژمونی بومی برمی‌گردد که مدت‌ها است وجود ندارد. تصورات او در باره تسلیحات اتمی نیز ناشی از توجه او به مسابقه تسلیحاتی و استفاده دیپلماتیک از موقعیت‌های خطرناک برای کسب امتیاز در دوران جنگ سرد است بدین معنا که ذهن و افکار این چهره نسبتا جالب، بیشتر به دهه ها قبل مربوط است نه حالا.

شاید بر همین اساس هنگامی که دونالد ترامپ هنوز به طور رسمی پست ریاست جمهوری آمریکا را تحویل نگرفته بود، بر این نکته تاکید کرد که آمریکا باید نیروی هسته‌ای خود را به "میزان قابل توجهی تقویت و گسترش دهد" و از تمام دشمنانش قوی‌تر باشد.

در یک بررسی دیگر و براساس ادعای یک شبکه تلویزیونی آمریکایی یعنی ام اس ان بی سی، دونالد ترامپ در زمان نامزد ریاست جمهوری خود از مشاوران سیاست خارجی خود چندین بار پرسیده که چرا آمریکا نمی‌تواند از تسلیحات هسته‌ای‌اش استفاده کند؟ ادعایی که ستاد انتخاباتی ترامپ آن را تکذیب کرد. ولی آن مسئله به همان زمان و مکان منتهی نشد زیرا در آوریل ۲۰۱۶ در اجتماعی در یک سالن شهرداری، کریس متیوز، خبرنگار شبکه ام اس ان بی سی از ترامپ پرسید چرا از این که استفاده از تسلیحات هسته‌ای را به طور قاطع رد کند، خودداری کرده؟ دونالد ترامپ در پاسخ گفته بود: "آیا زمانی خواهد رسید که بتوان از آن استفاده کرد؟ شاید، شاید". و جالب تر این که هنگامی که به ترامپ خطرهای آزادانه صحبت کردن در باره استفاده از سلاح هسته‌ای گوشزد شد، در جواب گفت: "پس برای چه آنها را می‌سازیم؟" این ها در حالی عنوان شده که آمریکا دیگرکلاهک‌های هسته‌ای جدیدی نمی‌سازد و زرادخانه کنونی‌اش را نگاه داشته است.

ترامپ اما یک بار دیگر تکرار می کند که استفاده از تسلیحات هسته‌ای را منتفی نمی‌کند و همه گزینه‌ها روی میز است. 

بازگشتی به گذشته

خیلی قبل از این سوال و جواب‌ها یعنی در سال ۱۹۹۰، مجله پلی بوی، با دونالد ترامپ مصاحبه کرده و در جریان گفتگو سوژه تسلیحات اتمی مطرح شده بود. ترامپ گفته بود: "من همیشه به موضوع جنگ هسته‌ای فکر کرده‌ام. در روند افکار من این موضوع بسیار مهمی است." وی این جنگ را "فاجعه نهایی" توصیف کرده و آن را با نوعی بیماری که هیچ کس نمی‌خواهد در باره اش صحبت کند، مقایسه کرده بود: "به نظر من بزرگ‌ترین حماقت‌ها، این تصور مردم است که آن (جنگ هسته‌ای) هرگز اتفاق نخواهد افتاد؛ چون همه می‌دانند که تا چه حد ویرانگر خواهد بود، و به همین جهت هیچ کس از این تسلیحات استفاده نمی‌کند."

حتی در سال ۱۹۸۴ یعنی در اوج دوران جنگ سرد، ترامپ در مصاحبه با روزنامه واشنگتن پست، گفته بود دوست دارد مسئول مذاکرات شوروی و آمریکا در باره تسلیحات هسته‌ای باشد: "ظرف یک ساعت و نیم همه چیز لازم درباره موشک‌ها را می‌شود یاد گرفت. به هر حال فکر می‌کنم من بیشتر آن ها را می‌دانم."

در همان روزهای انجام این مصاحبه، یک بازی کامپیوتری به نام توازن قدرت، که تلاش‌های آمریکا و شوروی را در جریان جنگ سرد مقایسه می‌کرد، به طور غیرمنتظره‌ای با استقبال مردم مواجه شد. بازیکنان می ‍‌توانستند با خرابکاری، برنامه ریزی و تهدید تا آستانه جنگ هسته‌ای پیش بروند. ترفند بازی این بود که تا هنگام پرواز موشک‌ها شما نمی‌توانستید کاملا مطمئن شوید تا کجا می‌توانید پیش بروید. بالاگرفتن جنگ می‌توانست به یک نابودی غیرقابل برگشت بینجامد. و اگر چنین می‌شد، پیامی که با حروف سفید روی یک پرده سیاه می‌آمد این بود: "شما یک جنگ هسته‌ای اتفاقی را شروع کرده‌اید. نه، هیچ گونه تصاویر متحرکی از ابرهای قارچ مانند، یا قطعات اعضای بدن مردم که به هوا پرتاب می‌شوند نخواهید دید. ما به غفلت جایزه نمی‌دهیم."

اگر بشود از روی اظهارات گذشته ترامپ قضاوت کرد، به نظر می‌رسد وی معتقد است که اگر دشمنان باور نداشته باشند که ملت آمریکا حاضر است ماشه را بکشد، در آن صورت زرادخانه هسته‌ای آمریکا به حد کافی کارآمد نخواهد بود. همه این ها بخشی از استراتژی او مبنی برغیرقابل پیش‌بینی بودن است که در جریان مبارزات انتخاباتی‌اش برای جلب آراء مرتبا تکرار و در یکی از توییت‌های اخیرش هم به آن اشاره کرده است.

ترامپ و جیمز ماتیس، وزیر دفاع او در باره این که چگونه آمریکا در هر گونه رویارویی با کره شمالی پیروز خواهد شد، صحبت کرده‌اند. ولی در میان این لاف زدن‌ها به این خطر اشاره نکرده‌اند که این رویارویی ممکن است از کنترل خارج شده و عده زیادی از غیرنظامیان در هر دو سوی منطقه غیرنظامی اعلام شده کره (مرز بین دو کره) و نیز پرسنل نظامی آمریکا کشته شوند؛ فاجعه ای که یک چنین مناقشاتی به همراه خواهد داشت. آمریکا تقریبا به طور مسلم پیروز خواهد شد ولی مشکل خواهد بود یک چنین نتیجه‌ای را چیزی جز شکست دانست.