بارزانی بعد از همه پرسی به دنبال چیست؟

به گزارش انتخاب به نقل از المیادین، در بحث واکنشهای مربوط به همه پرسی بارزانی برای جدایی از عراق، اسرائیل و امارات تنها دولتهایی هستند که اظهار خوشحالی کرده اند، دیگر دولتهای جهان از جمله آمریکا و دولتهای غربی مخالف این مساله هستند. دولتهای غربی و در صف مقدم آنها آمریکا بر این عقیده اند که باید زمان دیگری برای این کار در نظر گرفته می شد تا سرنگونی داعش تحت تاثیر این مساله قرار نگیرد.

واشنگتن و دولتهای غربی برای فدرالی کردن دولتهای منطقه خاورمیانه براساس عوامل نژادی، طایفه ای و مذهبی تلاش می کنند؛ اما ایجاد دولتهای مستقل جدید که کنترل آن دشوار است برای غربیها خوشایند نیست.

به گمان غالب، بارزانی زیرکانه محاسباتی را انجام داده است و شکی نیست که می داند واشنگتن و دیگر دولتهای غربی ایجاد دولت مستقل جدیدی را بر نمی تابند. از این رو وی قصد دارد پس از برگزاری همه پرسی، فدرالیسم را به کنفدرالیسم با عراق منتقل کند. در این راستا، برای تکمیل مذاکرات با بغداد آماده می شود. در واقع کنفدرالیسم ساختاری است که بارزانی تمایل زیادی برای تحقق آن دارد و این ساختار را سیادت امنیتی، اقتصادی و سیاسی برای کردها می نامد. در این حالت، رهبر کردها از خط قرمز غربیها برای تشکیل یک دولت مستقل نمی گذرد و یک قدرت و سلطه ویژه خارجی و داخلی را نیز برای خود فراهم می کند.

بارزانی انتظار دارد که واشنگتن و دولتهای غربی در زمان مناسب پس از سرنگونی داعش حمایت کامل خود از کردها را آشکار کنند و تعیین زمانی که وی برای مذاکره با بغداد انتخاب کرده نیز تصادفی نیست. رهبر اقلیم کردستان خواستار آن است که نقشه منطقه پس از از بین رفتن داعش مشخص شود و تشنج و جنگ امنیتی و اطلاعاتی علیه ایران افزایش یابد؛ در این بین واشنگتن و اسرائیل می توانند از کردها بعنوان عنصر دست نشانده خود استفاده کنند.

در این میان، ترکیه نگران آن است که جدایی کردستان از عراق باعث تحرک کردهای ترکیه و حزب کارگران کردستانی برای استقلال از ترکیه شود. اما بارزانی می تواند توافقی را با آنکارا امضا کند که علیه حزب کارگران باشد؛ بویژه انکه بارزانی مواضع و نفوذ خود در بین کردهای ترکیه را بهبود بخشیده است.

کرکوک جایی است که بارزانی امیدوار است بتواند نفت آن و به طور کلی نفت اقلیم کردستان را به اسرائیل صادر کند. در کرکوک موازین قدرتهای منطقه ای و بین المللی در تناقض و درگیری با یکدیگر قرار دارند و به نظر می رسد که این خواسته جاه طلبانه بارزانی بیشتر شبیه به اوهام و رویاست.