هشدار جدی یک پزشک: فوتبال در مسیر نابودی!
پس از آن که کوین دویل ۳۴ ساله به خاطر سردرد و خطر مشکلات مغزی تصمیم گرفت از فوتبال بازنشسته شود، روی کین بازیکن اسبق منچستریونایتد و مربی تیم ملی ایرلند خطاب به او گفت:«اگر نگران مشکلات بدنی در هر ورزشی هستی، چاره ای جز شطرنج بازی کردن نداری.»
دوییل با نظر پزشکانی که خطر ادامه فوتبال را به او گوشزد کرده بودند، از فوتبال بازنشسته شد. چند هفته بعد از آن ماجرا به نظر می رسد که اونیل سرمربی و کین، مربی ولز که راهی پلی آف جام جهانی شده اند، بدون توجه به مشکلات مغزی که ممکن است فوتبال در بدن بازیکنان ایجاد کند به کارشان ادامه می دهند.دویل از ایرلند و تیلور تیولمن از امریکا سرشناس ترین چهره هایی هستند که به علت دردهای شدید از ناحیه سر از فوتبال بازنشسته شده اند و به نظر می رسد که نمی توان خطر ضربه مغزی را در فوتبال نادیده گرفت. دکتر بنت اومالو یکی از پیشگامان در زمینه بررسی خطرات مغزی فوتبال است. او یکی از افرادی است که در ایجاد افزایش امنیت در بازیکنان در فوتبال امریکایی در سال ۲۰۰۷ نقشی کلیدی داشت. داستان تاثیرگذاری اومالو در فوتبال آمریکایی تبدیل به فیلمی هالیوودی به نام "ضربه مغزی" با بازی ویل اسمیت شد. اومالو در پی بازنشستگی دویل تحقیقات را در مورد فوتبال هم آغاز کرده است. وی اظهار داشت:
حرفهای کین نمونه بارز بی مسئولیتی است. در اقتصاد امروز موفق ترین سازمان ها مربوط به شرکت هایی است که به درستی اطلاعات را جمع آوری می کنند. در دنیای امروز جمع آروی و شناخت حقیقت از هر چیزی مهمتر است. وقتی می بینیم که برخی صنعت ها عمدا حقیقت را انکار می کنند یا نادیده می گیرند، می فهمیم که با استراتژی خطرناکی مواجه هستیم. این استراتژی در بلندمدت به صداقت یک صنعت ضربه می زند. فوتبال صنعتی است که باید نادیده گرفتن حقیقت را کنار بگذارد. آنها باید با صداقت بگویند که فوتبال ورزش سنگینی نیست اما ممکن است در آن دچار ضربه مغزی شوی. بهتر است که شرایط طوری پیش برود که استفاده از سر از فوتبال برداشته شود. زندیگ یک بازیکن باید فراتر از درآمدها باشد. همه چیز پیرامون پول گردش می کند اما این اتفاق درستی نیست. حتی زندگی یک بازیکن هم نباید در خطر بیافتد. زندگی یک بازیکن ارزشمندتر از میلیاردها دلار پولی است که صنعت فوتبال می تواند ایجاد کند. زندگی باید از هر چیزی مهمتر باشد. فوتبال باید با دانش قرن بیست و یکم سازگار باشد. صنعت فوتبال باید آینده را در آغوش بگیرد و از زندگی در گذشته دست بردارد. اگر چنین کاری را انجام بدهند، فوتبال از رونق خواهد افتاد. مردم به تدریج به سراغ ورزشهایی خواهند رفت که به سلامت مغزشان اهمیت بدهد. فوتبال نباید همچنان مثل سال ۱۹۷۰ برگزار شود. ارگ به فوتبال ادامه بدهیم، جامعه به جلو حرکت می کند اما فوتبال عقب مانده است.
اکثر صدمات مغزی به خاطر استفاده از ضربات سر در فوتبال از سنین کودکی تا بزرگسالی بوده است. سازمان پزشکی آمریکا در سال ۲۰۰۷ توانست تغییرات گسترده ای در قوانین فوتبال امریکایی ایجاد کند اما در مورد فوتبال فعلا این اتفاق رخ نداده است. اومالو در ادامه می گوید:
در طول قرن های مختلف دانش نشان داده که هرگز نباید سر انسان در معرض ضربات متعدد باشد و در چنین شرایطی صد در صد خطر ضربه مغزی وجود دارد. هیچ دلیلی وجود ندارد که یک بچه به هوا بپرد و با سرش سعی کند جلوی توپی که با سرعتی بالا حرکت می کند را بگیرد. این اتفاق احمقانه است. مهم نیست که چقدر عاشق فوتبال باشیم، مهم این است که از خود بپرسیم: کدام یک مهمتر است؟ زندگی یک انسان یا هیجان فوتبال؟ قطعا زندگی در اولویت است. بچه های زیر ۱۸ سال نباید هد بزنند. بچه های ۱۲ تا ۱۴ سال نباید مثل بزرگتر ها فوتبال بازی کنند چرا که مغز آنها آمادگی کامل را برای مدیریت کردن ورزش فوتبال ندارد. برای آنها باید سبک جدیدی از فوتبال تعیین شود.اگر حقیقت علم را نادیده بگیریم، در بلندمدت صنعت فوتبال رو به نابودی خواهد رفت و از بین می رود.
وب سایت نود
