اسپوتنیک: پایان ماجراجوییهای آمریکا در سوریه چه خواهد شد؟
به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان، پایگاه اینترنتی خبرگزاری اسپوتنیک در گزارشی نوشت: «پاتریک آرمسترانگ» تحلیلگر دفاعی و دیپلمات سابق کانادایی معتقد است استراتژی خارجی آمریکا در خاورمیانه و شمال آفریقا دو سوال بنیادی را مطرح میکند؛ نخست اینکه چه کسانی در واشنگتن مسئول این سیاستها هستند و دوم آنکه خواسته آنها چیست؟ آرمسترانگ برای پاسخ دادن به این سوالات به سه روشی که آمریکا معمولاً جنگهایش را پایان میدهد اشاره میکند.
آرمسترانگ که از سال 1993 تا 1996 به عنوان مشاور در سفارت کانادا در مسکو خدمت میکرد در این خصوص گفت: «انگیزه واشنگتن برای دخالت در جنگ سوریه هر چیزی که بود اعم از خط لوله ها یا تضعیف روسیه و ایران یا ایجاد هرج و مرج در منطقه با شکست مواجه شد».
استراتژی آمریکا در سوریه یک معما
انتشار گزارشهایی که نشان میدهد نیروی هوایی آمریکا فرماندهان گروه تروریستی داعش در سوریه را از این کشور خارج کرده است و بیانیههایی که عملیات ائتلاف آمریکایی برای آزادی رقه را یک «خیمه شب بازی» توصیف میکنند سوالات زیادی را به همراه داشته است. برای مثال آمریکا در دیرالزور و رقه چه نقشی را ایفا خواهد کرد؟ آرمسترانگ بر این باور است جواب دادن به سوالاتی از این قبیل ممکن نیست زیرا ما نمیدانیم چه کسانی در واشنگتن تصمیم گیرنده هستند و خواسته آنها چیست؟
آیا سوریه به ویتنامی دیگر برای آمریکا تبدیل شده است؟
به گفته این دیپلمات کانادایی با اینکه کاملا مشخص است برنامه آمریکا در خاورمیانه شرایط خوبی ندارد، واشنگتن حاضر نیست شکستش را تایید کند. آرمسترانگ تاکید کرد: «جنگ های آمریکا معمولاً به سه روش به پایان میرسند: پیروزی کامل (1945)، ویرانی کامل و ایجاد هرج و مرج و خروج از منطقه (سومالی، لیبی و کوزوو) یا تخلیه هراسان (ویتنام). در حال حاضر به نظر میرسد مورد سوم محتملتر از بقیه موارد است».
البته باید توجه داشت که «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا می تواند این روند را تغییر دهد و روی عادتها پای بگذارد. ترامپ زمانی که برای پیروزی در انتخابات 2016 کمپین برگزار میکرد برای متوقف کردن این جنگها شعار می داد ولی از زمان تصدی سمت ریاست جمهوری فقط درگیر رسانه ها و مدیریت اطلاعاتی است.
برنامه 1986 سیا برای تغییر نظام سوریه
برنامه آمریکا برای سوریه تا حالا مشخص شده است: آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) در 30 ژوئیه 1986 چندین سناریو برای برکناری «حافظ اسد» رئیس جمهور سابق سوریه و پدر رئیسجمهور کنونی این کشور ارائه داد. در یادداشت های سری آمده است آمریکا قصد دارد با ایجاد تنش های گسترده و جمعی شرایط را برای روی کار آمدن رژیم مورد نظرش آماده کند. اما زمان و انگیزه ایجاد این تنش ها به عنوان دو موضوع اصلی باقی ماندند.
سال 1986 زمان مناسبی برای کودتا نبود. «جک اندرسون» خبرنگار مطرح و برنده جایزه پولیتزر در «نامه واشنگتن» نوشت: روابط محکم حافظ اسد با اتحاد جماهیر شوروی برکناری او را دشوار می کند. حمله به سوریه برابر با حمله به شوروی است. این حمله مانند عملیاتی که رونالد ریگان در گرنادا و لیبی انجام داد آسان و ارزان نیست. این خبرنگار تاکید کرد: «سوریه هنوز هم هزاران مشاور روسی و مقدار زیادی سلاح ساخت شوروی دارد و مطمئنترین متحد مسکو در خاورمیانه است».
از هم پاشیدن شوروی فرصت جدید آمریکا
پس از فروپاشی شوروی حامیان آن در خاورمیانه، آسیای مرکزی و آمریکای لاتین طعمههای خوبی برای طراحان جنگ آمریکا به نظر می آمدند. وبسایت افشاگر ویکیلیکس مدارکی را افشا کرد که نشان میداد «ویلیام روباک» سفیر آمریکا در سوریه در سال 2006 واشنگتن را از ضعف های احتمالی دولت بشار اسد و راه های سوءاستفاده از آنها مطلع کرده است.
دولت باراک اوباما و آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا در سال 2012 به خوبی می دانستند سلفیها، اخوان المسلمین و القاعده در عراق «نیروهای اصلی بودند که باعث ناآرامی سوریه شده اند». «مایکل فلین» به عنوان رئیس سابق آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا و مشاور امنیت ملی در سال 2015 در مصاحبه با الجزیره اعلام کرد: «این تصمیم رئیسجمهور آمریکا در آن زمان بود».
روسیه به دنبال پاسخ صریح و صادقانه آمریکا
عملیات هوایی دوساله روسیه در سوریه که استراتژیستهای آمریکایی را غافلگیر کرد باعث شد واشنگتن تغییراتی در برنامه هایش ایجاد کند. اما بعد از این چه خواهد شد؟ «سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه پس از ملاقات با همتای عراقی خود در 23 اکتبر تاکید کرد مسکو از واشنگتن انتظار دارد سیاست جدیدش در سوریه را توضیح دهد. لاوروف از آمریکا خواست درباره خارج کردن تروریست های داعش از رقه در زمان انجام عملیات در این شهر و فراخوان برای تشکیل شوراهای محلی در خاک سوریه توضیح دهد. او گفت: «ما این سوالات را از آمریکا پرسیدهایم و انتظار دریافت پاسخهای واضح و صادقانه را داریم».