فراموشی از نوع برانکو

«نه صبا باتری و سپاهان زمانی که سرمربی تیم ملی بودم، بازیکنان‌شان را ندادند. در حالی که آنها در مرحله‌ای از لیگ قهرمانان بازی می‌کردند که نتایج‌شان اهمیتی نداشت. بازی‌هایی بود که برای رسیدن به مرحله دیگر برگزار می‌شد و یک تیم حذف می‌شد.» این‌ها بخشی از حرف‌های برانکو ایوانکویچ در برنامه ۹۰ است؛ جایی که او در پاسخ به سوال فردوسی‌پور تلاش کرد نشان دهد در مشکلاتی که این روزها بین پرسپولیس و تیم ملی وجود دارد، حق با تیم اوست اما دوازده سال قبل در درگیری او با تیم‌های صبا و سپاهان، حق با تیم ملی بوده است.

این روزها بررسی صحت و سقم حرف‌های افراد کار دشواری نیست. با یک ذهن معمولی یا یک سرچ ساده در اینترنت می‌شود به سرعت متوجه شد که چه قدر حرف‌های زده شده واقعیت دارد.

دیشب در برنامه ۹۰ وقتی عادل فردوسی‌پور به برانکو یادآوری کرد که در جام جهانی ۲۰۰۶ او و باشگاه صبا در دادن علی دایی، یحیی گل محمدی و سهراب بختیاری‌زاده به تیم ملی دچار اختلافات جدی شدند و در نهایت دود این مساله به چشم تیم ملی رفت، مدعی شد سپاهان و صبا با وجود اینکه "نتایج‌شان اهمیتی نداشت" اما از دادن بازیکنان به تیم ملی ممانعت کردند؛ حرفی که در تضاد کامل با واقعیت آن روزهای فوتبال ایران بود.

در حالی برانکو از حضور سپاهان و صبا در لیگ قهرمانان فصل ۲۰۰۶ حرف زد که در آن سال نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان تیم‌های فولاد خوزستان و صبا بودند و فولاد هم بیشترین سهم را در میان ملی‌پوشان داشت و همواره ارتباط خوبی بین فولاد و تیم ملی برقرار بود.

جدا از این نکته، بخش عجیب‌تر صحبت‌های برانکو به جایی بر می‌گشت که او مدعی شد نتایج صبا در لیگ قهرمانان اهمیتی نداشت اما یک بررسی ساده نشان می‌دهد که آخرین بازی صبا در لیگ قهرمانان آسیا در فصل ۲۰۰۶ که در آن سال محل مناقشه جدی بین برانکو و باشگاه صبا بود، تا چه حد اهمیت داشت. اگر صبا در دیدار برابر الکرامه سوریه که در تاریخ ۲۷ اردیبهشت ۸۵ برگزار شد، پیروز می‌شد می‌توانست از مرحله گروهی لیگ قهرمانان صعود کند اما در این بازی نماینده فوتبال ایران نتیجه را به تیم سوریه‌ای واگذار کرد تا تیم الکرامه سوریه به عنوان صدرنشین به مرحله حذفی صعود کند و صبا با قبول شکست در این بازی مهم از رسیدن به مرحله یک چهارم (در آن سال‌ها تنها یک تیم از مرحله گروهی صعود می‌کرد) باز ماند.

برانکو دیشب چندین بار تکرار کرد مشکلی با تیم ملی ندارد؛ جمله‌ای که شاید بارها او در بحبوحه اختلافش با تیم‌های باشگاهی از جمله صبا و پرسپولیس شنیده بود اما در عمل علی دایی، بختیاری‌زاده و گل‌محمدی از ۲۸ اردیبهشت به تیم ملی ملحق شدند و نتیجه‌اش شد دو شکست سه بر یک و دو بر صفر برابر مکزیک و پرتغال و یک تساوی برابر آنگولا؛ رقبایی به مراتب ضعیف‌تر از مراکش، اسپانیا و پرتغال فعلی به عنوان قهرمانان آفریقا، جهان و اروپا.