ریزش بازار صنعت نرم‌افزار ایران به دلیل نقض قانون کپی‌رایت

در این میان، عده‌ای نیز بی‌توجه به قانون کپی رایت و بدون پرداخت هزینه لازم، به صورت غیرقانونی به این اطلاعات دسترسی پیدا می‌کنند.

از آنجا که نقض قانون کپی‌رایت سبب ضرر و زیان شرکت‌های تولیدکننده (به ویژه نرم افزار) می‌شود، بسیاری از کشورها تلاشی همه جانبه برای مقابله با این مشکل دارند و عضو قوانین بین المللی کپی رایت قرار هستند.

به گفته ابوالحسن فیروزآبادی، دبیر شورای عالی فضای مجازی، حل مشکل قانون مالکیت معنوی و کپی رایت باید با همکاری سه قوه حل شود. شورای عالی فضای مجازی سیاستگذاری در این زمینه را به عهده دارد و تصمیم دارد چارچوب سیاستی برای آن مشخص کند تا قانون بهتری در این زمینه نوشته شود.

محمد‌رضا طلایی، رئیس کمیسیون فناوری اطلاعات و ارتباطات و اقتصاد رسانه اتاق بازرگانی نیز در این خصوص گفته است: جمهوری اسلامی ایران با توجه به پتانسیل نیروی متخصص و جوانی‌اش در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات می‌تواند به ویژه در حوزه نرم افزار مزیت نسبی در سطح منطقه خلیج فارس داشته باشد.

هر ساله تعداد زیادی از جوانان جامعه در رشته‌های مختلف حوزه IT و مهندسی از دانشگاه‌ها فارغ التحصیل می‌شوند و به عرصه کار کشور می‌پیوندند. همچنین نزدیک به هشت هزار شرکت حوزه ICT هم می‌توانند به صورت قوی به بازار منطقه و جهانی ورود پیدا کنند اما تحقق این امر نیاز به چند شاخص مهم دارد.

وی افزود: نخستین شاخص تسهیل قوانین و مقررات و رفع موانع و مشکل‌ها است تا شرکت‌های فعال و فعالان حوزه فاوا با حمایت‌های معنوی دولت بتوانند به راحتی در بازارهای بین المللی حضور فعالی پیدا کنند.

مثلا فعالان حوزه ICT باید از تمام مزایایی که برای سایر فعالیت‌های صادرات غیر نفتی کشور است، برخوردار شوند. بحث دوم، مربوط به تأمین سرمایه در گردش شرکت‌های ICT با تسهیلات ویژه است.

همچنین باید شرکت‌های داخلی به ویژه تولید کنندگان نرم افزار، تسهیلات ارزان قیمت و سرمایه در گردش مناسبی داشته باشند که بتوانند شرایط مالی مناسبی را برای خریدار به وجود بیاورند.

وی بیان کرد: بحث دیگر، اجرای دقیق قانون کپی رایت در کشور است. هر صادراتی به پشتوانه تولید داخلی رخ خواهد داد. تولید داخل نیازمند جذب سرمایه‌گذاری است. سرمایه‌گذار زمانی در یک رشته فعالیت اقتصادی ورود پیدا می‌کند که امنیت سرمایه‌گذاری در آن رشته وجود داشته باشد.

وی بیان کرد: اکنون ایران عضو قوانین بین‌المللی کپی رایت نیست. قانون حمایت از پدید‌آورندگان نرم افزار ایران در سال ۱۳۷۹ مصوب مجلس شورای اسلامی شده و در سال ۱۳۸۳ هم آیین‌نامه اجرایی آن توسط هیات وزیران به تصویب رسیده اما اکنون با گذشت سیزده سال هیچ فعالیت خاصی در این حوزه رخ نداده است.

این امر نشان می‌دهد، سرمایه گذاری در تولید نرم افزار که کشور ما دارای مزیت نسبی است به شدت کاهش پیدا کرده زیرا امنیت سرمایه گذاری در این حوزه وجود نداد.

طلایی اظهار کرد: ایران به عنوان یک کشور تولید‌کننده و صادر کننده فناوری اطلاعات باید در سطح مجامع بین المللی شناخته بشود و ابزارهای تبلیغاتی بخش خصوصی نیز باید فراهم بشود.

ایران باید توانمندی‌های تولیدی و صادراتی این صنعت را به این کشورها معرفی و شرایطی برای حضور شرکت‌های کوچک و متوسط حوزه ICT ایجاد کند.