حقایق عجیب از زایمان زنان داعشی + عکس

چند دقیقه بعد از تولد نوزاد یک زوج ترک (یک داعشی و همسر جوانش)، تلاش کردند لباس نظامی کوچکی که از قبل فراهم شده بود را به تنش کنند. پدر طفل باافتخار گفت که پسرش به یک ستیزه جو تبدیل خواهد شد. سمیرا انتقاد کرد و پدر نوزاد را متقاعد کرد تا از آن لباس استفاده نکند زیرا جنس پارچه برای پوست ظریف کودک مناسب نیست.

سمیرای 60 ساله یکی از میلیون ها نفری است که تحت حکومت خشن و ظالم داعش در سوریه و عراق زندگی کرد، اما شاهد جنبه ای از نزاع طلبی و خشونت بود که شاید کمتر کسی از آن آگاهی داشت. او را وادار می کردند فرزندان خانواده های داعشی را به دنیا بیاورد. بدین ترتیب او در خصوصی ترین لحظات زندگی منزوی آن ها حضور داشت که آن را بسیار عجیب و مضحک توصیف می کند.

اندکی پس از اشغال رقه در سال 2014 و تعیین شهر به عنوان پایتخت خلافت، سمیرا مسئول به دنیا آوردن "بچه شیرهای خلافت" شد و در تمام ساعات شبانه روز با او تماس می گرفتند. در طول سه سالی که مردان مسلح او را به خانه های داعشی ها (که اکثرشان خارجی بودند) می بردند، او گرفتار ترس، خشم و درماندگی می شد. دیگر از شادی و غروری که از تولد یک نسل از کودکان رقه تجربه کرد بود، خبری نبود.

سمیرا درباره ستیزه جویان و همسرانشان گفت:"آن ها هیچ احترامی برای حرفه ما قائل نبودند.با من مثل برده رفتار می کردند. به محض آنکه کودکشان متولد می شد، مرا بیرون می انداختند."

اغلب زنان جوان از مادر شدن شادمان بودند. آن ها سعی داشتند حتی قبل از بریدن بند ناف به فرزندانشان شیر دهند که به نظر سمیرا کار نادرستی است، اما در جوامع غربی هرروز بیشتر رایج می شود. زنان کودکانشان را به سینه فشار می دادند و با کلمات عربی دعا می خواندند.

اما شوهرها قوانین سختی اعمال می کردند. آن ها اجازه نمی دادند سمیرا به همسرهایشان مسکن بدهند. سمیرا گفت که بعضی زن ها بیش از ده ساعت درد می کشیدند:این زن ها درد زیادی را تحمل می کردند و من اجازه نداشتم به آن ها مسکن بدهم."

مردها معتقد بودند که دارو سنت های دینی را نقض می کند و زن را از پاداشی که خدا در ازای رنج کشیدن به او می دهد، محروم می کند. زن ها نیز مطیعانه قبول می کردند.

اما سمیرا معتقد بود مردها می ترسیدند او زن هایشان را مسموم کند و به همین دلیل این بهانه ها را می آوردند. سمیرا برایشان احساس تأسف می کرد:"آن ها به داروی غریبه ها اعتماد نداشتند. حتی نمی گذاشتند به زن هایشان یک لیوان آب بدهم، مگر اینکه خودشان آن را می ریختند."

زن ها در حین تحمل درد گفته های شوهرهایشان از پاداش های زندگی پس از مرگ را تکرار می کردند. سمیرا ادای آن ها را با لهجه غلیظ عربی و صدای بلند درمی آورد و چشم های آبی روشنش از خنده پر از اشک می شد.

خدمات بهداشتی زایشگاه ها در دولت سوریه رایگان بود. اما مقامات داعش این خدمات را پولی کردند تا درآمد شهر نوظهور خود را افزایش دهند. آن ها برای زایمان طبیعی نزدیک به بیست دلار و برای سزارین پنجاه دلار هزینه دریافت می کردند.

اما ستیزه جویان یک مشکل بزرگ روبرو بودند. به پزشکان و پرستاران محلی اعتماد نداشتند و حاضر نبودند همسرانشان را به دست آن ها بسپارند. زیرا می ترسیدند زن ها و نوزادانشان ازطریق کارکنان بیمارستان مسموم شوند.

پس از آنکه داعش در اواخر سال 2014 قدرتش در رقه را تحکیم کرد، سمیرا و همسرش فهمیدند که ستیزه جویان دارند همسایه کُرد آن ها را از خانه اش بیرون می کنند. به جای او مردی اهل کنیا به همراه همسر، سه پسر بزرگ و عروس آلمانی اش در خانه ساکن شدند. خبر پیچید که او یکی از مدیران داعش ملقب به "ابو ولید" است و مسئول امور بیوه هایی است که شوهرهایشان در جنگ کشته می شوند.

طولی نکشید که ابو ولید خودش را معرفی کرد. او متوجه تابلوی جلوی منزل سمیرا شد و از او دعوت کرد به خانه اش برود. سمیرا دعوتش را رد کرد و گفت به دلیل ناتوانی و پیری دیگر فعالیت نمی کند. ابو ولید که مسلح بود حرف هایش را باور نکرد و همچنان اصرار داشت سمیرا به خانه اش برود. سمیرا درآنجا با زنان باردار بسیاری دیدار کرد که از ملیت های بسیار متنوعی بودند:تونسی، سعودی، مصری، سومالی، مرکشی، ایرلندی، فرانسوی، آلمانی، روسی، ترک، قفقازی، آفریقایی و دیگر ملیت هایی که نمی توانست آن ها را تشخیص دهد.