سیاسی‌ترین فوتبال جام جهانی + فیلم و عکس
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ورزش سه؛ روز جمعه، پای راست ژردان شقیری بود که تیترها را به خود اختصاص داده بود ولی این بار، پای چپ و دست‌هایش، داستان بازی را رقم زدند.
سه بازیکن از سوئیس که در ترکیب شب گذشته این تیم قرار داشتند، به منطقه کوزوو تعلق داشتند و اجدادشان اهل آلبانی بودند که در دهه 90، همواره برای استقلال با صرب‌‌ها در جنگ بودند.شقیری هیچگاه از اعتقادات و مسیرش دور نشده است. پیش از جام جهانی، او عکسی در اینستاگرام منتشر کرد که کفش هایش برای جام جهانی در آنها به تصویر کشیده شده بود. روی کفش پای چپ، پرچم سوئیس و روی کفش پای راست، پرچم کوزوو قرار داشت. بنابراین وقتی شقیری از تله آفساید صربستان گریخت با پای چپش که کفشی با پرچم سوئیس بر آن بود، توپ را از زیر دستان ولادیمیر استویکوویچ وارد دروازه کرد، رو به هواداران رفت و با دو دستش، خوشحالی پرواز عقاب را انجام داد. این یک نماد متعلق به مردم آلبانی است که گرانیت ژاکا نیز پس از گل اولش آن را انجام داد و به عقاب سیاه در پرچم آلبانی اشاره دارد.
پس از بازی، شقیری در این رابطه گفت:" در فوتبال، گاهی احساسات بر شما غلبه می‌کند. شما دیدید من چه کردم، این حرکات فقط احساس بود." گل دیرهنگام شقیری، یک تاثیر بسیار بزرگ داشت، اینکه رقابت ها را در روز آخر گروه E جذاب تر می‌کند، بدین ترتیب که حالا برزیل و سوئیس چهار امتیازی هستند و صربستان نیز 3 امتیاز دارد و روز آخر رقابت ها بسیار دراماتیک خواهد شد. صربستان و برزیل در مسکو به مصاف یکدیگر خواهند رفت و کاستاریکا و سوئیس هم در نیژنی مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند.
در تقابل صربستان و سوئیس، ارتباط با گذشته و تاریخ، در تمام نقاط زمین مشاهده می‌شود. شقیری و بهرامی، مدافع سوئیس، متولد کوزوو بودند. وقتی که شرایط سیاسی و اقتصادی کوزوو به بدترین اوضاع ممکن رسیده بود، آنها به همراه خانواده شان از آنجا فرار کردند. بهرامی پرچم بزرگ کوزوو را روی بازویش تتو کرده و شقیری آن را روی کفشش به ثبت رسانده. ژاکا در شبکه های اجتماعی درباره پیشینه کوزوو – آلبانیایی اش صحبت می‌کند. چهارمین بازیکن سوئیس، بلریم زمائیلی است که او نیز اجدادش به آلبانی بازمی‌گردد و در شهر تتوو، مرز مقدونیه – کوزوو به دنیا آماده است. هر کدام از این بازیکنان، از تیم ملی مستقل کوزوو حمایت می‌کنند. شقیری حتی قبلا گفته بود که شاید برای این تیم بازی کند که البته این موضوع باعث شده بود خیلی از سوئیسی ها، وفاداری او به تیمشان را زیر سوال ببرند.
الکساندر میتروویچ، مهاجم صربستان درباره کفش های شقیری گفته بود:" اگر شقیری انقدر کوزوو را دوست دارد، چرا برای تیم ملی کشور خودش بازی نمی‌کند؟" وقتی در سال 2016، تیم ملی کوزوو به صورت رسمی به عضویت فیفا در آمد، به خاطر قوانین فیفا، هیچ بازیکنی که قبلا در سوئیس بازی کرده بود، نمی‌توانست برای این تیم بازی کند. هر دو مربی تیم‌های شب گذشته نیز در فاصله 70 مایلی یکدیگر در بوسنی به دنیا آمده بودند و هیچ کدام تمایلی به صحبت راجع به ملیت شان و تنش های موجود نداشتند. کرستاییچ، سرمربی صربستان گفت:" همانطور که صدها بار گفتم، این هم بار صد و یکم که من تمایلی به سیاست ندارم."
با این حال، سیاست به هیچ وجه از بازی شب گذشته دور نبود و کوزوو، هر چند که در زمین حضور نداشت ولی مساله اصلی بود. صربستان کوزوو را بخشی از تاریخ و هویت خود می‌داند. وقتی صربستان، کاستاریکا را در بازی اول شکست داد، وزیر امور خارجه این کشور یعنی ایوا دادیچ، تاکید کرده بود که کاستاریکا از اولین کشورهایی بود که کوزوو را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخت. او گفته بود:" شکست دادن تیم کاستاریکا، انتقام کوچک لذت بخشی بود."
فیفا بررسی های ویژه ای برای دیدار روز جمعه انجام داده بود. صربستان حدود 10 هزار دلار برای بنرهای هوادارانش در دیدار قبل مقابل کاستاریکا جریمه شده بود. این موضوع باعث شد که فدراسیون صربستان بیانیه ای صادر کرده و بازی روز جمعه را "دیداری پرخطر" ارزیابی کند و از هوادارانش خواست که بنرهای سیاسی به ورزشگاه نیاورند. در شروع بازی، جو کاملا به نفع صربستان بود. بسیاری از روس ها، صربستان را تیم دوم خود می‌دانند و معتقدند که به خاطر پیشینه نزدیک دو کشور و نزدیکی فرهنگی، باید از صربستان حمایت شود. در ابتدا شعار "روسیه، صربستان، برادران همیشگی" در ورزشگاه طنین انداز شد. یک بنر ضد کوزوو در ورزشگاه بود که روی آن نوشته شده بود:" کوزوو متعلق به صربستان است." در خارج از استادیوم اما هواداران سوئیس از شقیری و دیگر مهاجران حمایت می‌کردند. یکی از آنها گفت:" تیم ما مهاجران زیادی دارد ولی شقیری و ژاکا هر دو اهل کوزوو و سوئیس هستند. افتخار می‌کنیم که آنها تیم ما را انتخاب کرده اند."
داخل ورزشگاه، شکی نبود که تمرکز هواداران صربستان روی کدام بازیکن خواهد بود. آنها به دنبال شقیری بودند که هر بار پا به توپ شد، توسط آنها هو شد. کرستاییچ، سرمربی صربستان، تیمی ساخته که بهترین عملکرد ممکن را از میلینکوویچ ساویچ بگیرد. در ابتدای بازی، ساویچ، تادیچ و کاستیچ، نمایش بسیار خوبی داشتند و مثلث خطرناکی تشکیل داده بودند و در دقیقه 5 بود که میتروویچ روی سانتر تادیچ به گل رسید. سوئیس اما فشار آورد و با گل ژاکا کار را به تساوی کشاند. ولی وقتی صربستان خسته شده بود، سوئیس بازی را در دست گرفت و در نهایت شقیری گل پیروزی را زد. با پایان بازی، باران شدیدی باریدن گرفت و شقیری، علامتی به هواداران صربستان در هنگام خروجش از زمین داد. در آن لحظه هیچکس او را هو نمی‌کرد.
