تلفن همراه؛ مهمترین عامل حواس پرتی حین رانندگی
به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از زومیت، تقریباً سه‌چهارم رانندگان استرالیا در مورد استفاده از تلفن همراه در زمان رانندگی؛ ابراز نگرانی کرده‌اند و نیمی از آن‌ها با جریمه سنگین رانندگان خاطی، موافق هستند.
بر اساس یک مطالعه روی ۱۵۰۰ راننده در استرالیا، استفاده از تلفن همراه در حین رانندگی در صدر لیست نگرانی‌ها و مشکلات مربوط به ایمنی جاده‌ها قرار دارد. در این مطالعه ۷۲ درصد از رانندگان استفاده از تلفن همراه را برای دیگران بسیار خطرآفرین می‌دانند. طبق همین مطالعه رانندگان مست با ۵۶ درصد و سرعت غیرمجاز با ۵۵ درصد در رتبه‌های بعدی این لیست قرار دارند. رانندگی نمایشی با ۴۶ درصد، رانندگان معتاد و متأثر از مصرف مواد مخدر با ۴۱ درصد و خستگی رانندگان با ۳۸ درصد از دیگر موارد ایجاد نگرانی در این لیست هستند که مردم خواستار برخورد قاطع و بدون اغماض پلیس با خاطیان هستند؛ زیرا این افراد در حین رانندگی علاوه بر خود، جان دیگر رانندگان که قوانین را رعایت می‌کنند را به خطر می‌اندازند.
یک متخصص ایمنی جاده‌ها می‌گوید:«استفاده از تلفن همراه در حین رانندگی بسیار شایع است و تقریباً به رفتار عادی بسیاری از رانندگان تبدیل‌شده است. به‌طور مثال زمانی که فردی در هنگام رانندگی از تلفن همراه استفاده می‌کند، تمرکز لازم برای رانندگی را ندارد و ذهن او به تلفن همراه معطوف شده است. در این لحظه رفتار او تقریباً شبیه به فردی است که براثر نوشیدن مشروبات الکلی مست شده و هیچ کنترلی بر ذهن و فکر خود نداشته باشد . چنین فردی نسبت به اتفاقات جاده نمی‌تواند عکس‌العمل مناسب نشان دهد و خطرآفرین می‌شود.»
استرالیا یکی از کشورهای دارای بیشترین نرخ استفاده از تلفن همراه در جهان است؛ به همین دلیل تعداد افرادی که به‌طور غیرقانونی با تلفن همراه در زمان رانندگی صحبت می‌کنند در حال افزایش است.
۵۶ درصد از شرکت‌کنندگان در این مطالعه استفاده پلیس از آموزش‌هایی برای تغییر رفتار رانندگان را مؤثرترین راه برای مقابله با رفتار بد رانندگان می‌دانند و بر این عقیده هستند که برگزاری کلاس‌های آموزشی می‌تواند تأثیر طولانی‌مدت بر رانندگان داشته باشد. همچنین ۷۹ درصد معتقدند که استفاده پلیس از خودروهای بدون چراغ و علامت شناسایی رسمی می‌تواند باعث کاهش این رفتار رانندگان شود. فقط ۹ درصد از افراد استفاده از دوربین‌های ایمنی جاده‌ها را به‌عنوان یک عامل بازدارنده مؤثر می‌دانند. همچنین قابل‌توجه است که تقریباً اکثر شرکت‌کنندگان از نقش پلیس در بحث ایمنی جاده‌ها به‌طور کامل حمایت کرده‌اند.
برخی نیز معتقدند که افزایش تعداد گشت‌های جاده‌ای که به‌وضوح مشخص و قابل‌مشاهده‌اند، مؤثرترین راه برای تغییر رفتار غیر صحیح رانندگان است؛ زیرا برای رانندگان حضور غیرقابل‌پیش‌بینی گشت‌های پلیس در زمان‌ها و مکان‌های متفاوت بسیار بیشتر از دوربین‌های کنترل جاده‌ای تأثیرگذار است. از طرف دیگر دوربین‌های کنترل بزرگراه‌ها هنوز محدودیت‌های خاص خود رادارند. به‌طور مثال یک دوربین کنترل سرعت هنوز نمی‌تواند تفاوت بین یک راننده مست و عادی که با سرعت مجاز رانندگی می‌کنند را تشخیص دهد.
