مردی که یک سال بدون وقفه، هر روز فوتبال نگاه کرد!
به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از سایت نود، یک مرد، ۳۶۵ روز و فوتبال. توماس مورتیمر چالش جالبی را که خود آغازگرش بود، سرانجام بعد از ۳۶۵ روز به پایان رساند. او این چالش را بدون آن که خیلی از اتاق خوابش بیرون آید به پایان رساند. مورتیمر برای ۳۶۵ روز، بدون وقفه فوتبال تماشا کرد تا نامش را در جهان مطرح سازد. از بازی های لیگ برتر انگلیس و لالیگا گرفته تا دسته دوم آرژانتین، لیگ پرو و جام حذفی شیلی. توماس هر روز هر بازی ای را از هرکجای جهان که ممکن بود، تماشا می کرد. و به لطف تکنواوژی روز، او این شانس را داشت تا هر روز با در دست داشتن یک کنترل و عوض کردن کانال، مسابقه ای برای تماشا داشته باشد.
داستان از آنجایی شروع شد که مورتیمر ششم سپتامبر ۲۰۱۷، توئیتی در صفحه شخصی خود منتشر کرد و اذعان داشت می خواهد طی ۳۶۵ روز آینده، هر روز حداقل یک مسابقه فوتبال زنده را تماشا کند. او این چالش را همان روز آغاز کرد و بالاخره روز پنج شنبه ششم سپتامبر ۲۰۱۸، این چالش پایان یافت. مورتیمر برای یک سال، خیره به مانیتور یا صفحه گوشی و تبلتش بود، در اتاق خوابش، یا در سوپر مارکت یا مترو و هر جای دیگری.
مسابقه دانمارک مقابل اسلواکی آخرین بازی ای بود که این چالش را به پایان رساند. یک مسابقه عجیب برای حسن ختام به این چالش عجیب! چرا که به دلیل عدم توافق فدارسیون فوتبال دانمارک و اتحادیه بازیکنان حرفه ای این کشور، بازیکنان تیم ملی دانمارک در این مسابقه برای کشورشان به میدان نرفتند و در عوض برخی بازیکنان غیرحرفه ای فوتبال، راهی زمین مسابقه شدند.
بالاخره بعد از رد و بدل شدن ۱۰۵۱ گل و ۲۳ مسابقه ۰-۰، داستان این چالش مورتیمر پایان یافت و حالا او میخواهد مدتی را بدون فوتبال سپری کند. اما به مناسبت پایان این چالش، صحبت های مورتیمر را مرور می کنیم:
چرایی این کار!
در درجه اول خیلی ها از من می پرسند چرا این کار را انجام دادم! چنان که ممکن است حدس زده باشید، خودم هنوز جوابی برایش پیدا نکرده ام. شبیه به یک وسوسه بود. با دوستم صحبت می کردم و او این مساله را مطرح کرد که آیا ممکن است. من هم گفتم نمی دانم شاید ممکن باشد. در درجه اول فکر نمی کردم عملی باشد ولی بعد از آن که آن توئیت را فرستادم و شروع کردم، نمی خواستم متوقف شوم. البته بعضی اوقات بود که با خودم فکر می کردم چه فکر احمقانه ای کرده ام و برای چه این کار را می کنم. ولی هیچوقت به این منجر نشد که از انجامش منصرف شوم.
سختی کار
من هر روز از ساعت ۹ تا ۵ کار می کنم و هفته ای ۲-۳ مرتبه هم فوتبال بازی می کنم. بنابراین بعضی شب ها بود که حتی تا ساعت ۱۱-۱۲ شب به خانه نمی رسیدم. در نتیجه مجبور بودم یک مسابقه رندوم را از آمریکای جنوبی تا ساعت ۲ بامداد تماشا کنم. مسئله دیگر حضور در اجتماع و رفت و آمدها بود که به دلیل این چالش، مجبور شدم قید بعضی چیزها را بزنم.
بهترین مسابقه؟
بازی الوحده مقابل العین! که ۶-۲ به سود العین پایان یافت. دو تیم برای قهرمانی در لیگ می جنگیدند، مسابقه ای که ال کلاسیکوی امارات خطاب می شود. العین ۲۰ دقیقه مانده به پایان بازی، یک یار بیشتر داشت و ۲-۰ جلو بود، طی دو دقیقه بازی ۲-۲ شد و پنج دقیقه بعد مسابقه ۴-۲ شد، در نهایت العین پیروز شد و در واقع راه قهرمانی را هموار کرد.
بدترین مسابقه؟
آنتورب و استاندارد لیژ بلژیک. خیلی هم مسابقه مزخرفی نبود ولی بعد از ۵۱ روز، بالاخره طلسم شکسته شد و یک مسابقه را دیدم که ۰-۰ شد. خیلی عصبانی بودم و بعد از مسابقه گفتم دیگر هیچوقت بازی های لیگ بلژیک را نمی بینم.
