ارز دیجیتالی چیست و چه کاربردهایی دارد؟

به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از ایسنا، بسیاری از کشورهای جهان در تلاشند تا این پول بی‌افسار را کنترل کرده و معاملات با آن را تا حد امکان محدود کنند؛ چراکه آن‌ها بر این باورند بیت کوین به تجارت‌های غیرقانونی و غیرمجاز همچون تجارت اسلحه، تجهیزات تروریستی، قاچاق داروو مواد مخدر دامن زده و به علت آنکه مقامات قضایی و پلیس نمی‌توانند طرفین معامله را شناسایی و ردگیری کنند، باعث سهولت استفاده از آن می‌شود. این درحالیست که برخی دیگر از کشورها با وضع قوانین دقیق و درست، استفاده از این ارزهای دیجیتالی رمزنگاری شده را مجاز اعلام کرده‌اند.

براساس گفته‌های تحلیلگران، زمانی که بیت‌کوین در سال ۲۰۰۹ برای نخستین بار در بازارهای جهانی ظهور پیدا کرد، ارزش آن حتی از یک دلار هم کمتر بود اما در ماه‌های گذشته حتی تا مرز ۲۰ هزار دلار هم رسید. درواقع، فناوری بیت‌کوین ‌که یک پول رمزنگاری شده است، این امکان را به کاربران می‌دهد که بدون نیاز به هیچ بانکی مبادلات مالی خود را انجام دهند و همچنین هویت طرفین معامله نیز ناشناس باقی می‌مانند.

نکته ای که باید در نظر داشت آن است که بیت کوین تنها یک نوع خاص از یک ارز دیجیتالی رمزنگاری شده و این در حالیست که مردم و کاربران بیشتر با بیت کوین آشنایی دارند و باید بدانند که این ارزها انواع و دسته بندی های متفاوت و گوناگونی دارند که در این گزارش به بررسی و مرور مختصری بر مهم ترین آنها خواهیم پرداخت.

بیت کوین: بیت کوین از سال ۲۰۰۹ میلادی معرفی شد و به تدریج به مشهورترین ارز دیجیتال در سراسر جهان که ارزش بسیار بالایی پیدا کرد، تبدیل شد. گفته می شود ارزهای دیجیتالی رمزپایه غیرقابل هک هستند و باید به صورت ناشناس و با استفاده از سخت افزارهای قدرتمندی از پلتفرم های مخصوص استخراج این نوع ارزهای مجازی، استخراج یا به اصطلاح ماینینگ شوند.

در واقع باید گفت که ارزهای دیجیتالی رمزنگاری شده بر پایه فناوری بلاک چین (Blockchain) هستند که حقیقتا نقش یک پایگاه داده را برای رمزنگاری، ثبت و ایمن سازی تراکنش‌های دیجیتالی بازی می کنند.

اتریوم: اتریوم ارز دیجیتالی رمزپایه ای است که در سال ۲۰۱۳ میلادی توسط ویتالیک بوترین عرضه شد و به سرعت مورد استقبال کاربران فعال در فضای مجازی و اینترنت قرار گرفت. اتریوم بیش از اینکه یک ارز مجازی باشد، یک پلتفرم نرم افزاری قابل برنامه ریزی غیرمتمرکز بر پایه بلاک چین است که به کاربران اجازه می دهد نرم افزارهای مستقل توزیع شده را به راحتی و در کمال امنیت و سهولت اجرا کنند.

Zcash: این ارز مجازی رمزپایه نیز بر پایه بلاک چین است؛ با این تفاوت که تمامی اطلاعات مربوط به تراکنش ها به طور کامل رمزنگاری شده و پنهانی است. به گفته کارشناسان فعال در این حوزه، اگر بیت کوین را http در نظر بگیریم، zcash عبارت ایمن شده httpsخواهد بود.

لایت کوین : این ارز مجازی رمزپایه در سال ۲۰۱۱ میلادی توسط چارلز لی در گیت هاب معرفی شد که از شبکه انتقال همتا به همتا یا P۲P بهره میبرد و همچنین به منظور افزایش امنیت و حصول اطمینان از تراکنش های انجام شده نیز از معادلات پیچیده ریاضی استفاده می کند. این پول مجازی ارزش کمتری نسبت به بیت کوین دارد؛ به گونه ای که تحلیلگران معتقدند لایت کوین در مقایسه با بیت کوین، همچون نقره در برابر طلاست.

داج کوین:  این پول مجازی نیز با بهره گیری از سامانه همتا به همتا (P۲P) به کاربران در فضای اینترنت این امکان را میدهد تا مبالغ پرداختی موردنظر خود را به صورت آنلاین ارسال کرده و پرداخت امنی داشته باشند.

دَش کوین : این نوع خاص از ارزهای مجازی نیز برپایه بلاکچین بوده که از شبکه همتا به همتا (P۲P) بهره میبرد. دش کوین نخستین شبکه غیرمتمرکز کاملا خصوصی است که به کاربران اجازه می دهد با قابلیت ارسال خصوصی بتوانند به تمامی تاریخچه فعالیت و موجودی خود دسترسی پیدا کنند و تراکنش های خود را در یک فضای کاملا ایمن و سریع انجام دهند.

البته استخراج ارزهای دیجیتالی رمزنگاری شده به همین سادگی‌ها هم نیست و استخراج کنندگان (Miners) باید مبلغی را تحت عنوان سرمایه گذاری در پلتفرم مربوطه به وثیقه بگذارند و هنگامی پول خود را در قالب بیت کوین پس می گیرند که استخراج آن ها برای شبکه مفید، سودمند و سودآور بوده باشد. در واقع، این مبلغ برای حراست از شبکه و امنیت آن پرداخت می شود. بیت هایی که در طول زمان به آرامی تولید می شوند، به کاربرانی افزوده می شود که یک بلوک از تبادلات به بلاک چین اضافه کنند.