تحریم‌های ترامپ علیه ایران به این ۴ دلیل به نتیجه دلخواه نمی‌رسد

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از انتخاب، این رسانه عرب زبان ادامه داد: ساعت‌های اولیه اجرایی شدن تحریم‌های ایالات متحده علیه ایران، همبستگی و انسجام اقتصاد ایران را نمایان کرد که نه در نتیجه خروج آمریکا از توافق هسته ای، یا تحت تاثیر دور اول تحریم‌های آن، بلکه به دلیل سوء مدیریت اقتصادی، ماه‌های سختی را پشت سر گذاشت و همین مساله رئیس جمهور ایران را بر آن داشت تا تغییراتی در کادر اقتصادی دولت ایجاد کند تا در نتیجه، این تغییرات منجر به استقرار بازار‌های مالی ایران، پیش از ورود به مرحله دوم تحریم‌های آمریکا شود.

رئیس بانک مرکزی ایران، عبد الناصر همتی، در مورد آمادگی‌ها و اقداماتی که دولت برای مقابله با تحریم‌های آمریکا تدارک دیده بود، خوش بین به نظر رسیده و دیگر مسئولان ایرانی نیز بر قدرت جمهوری اسلامی برای پایداری و عبور از این مرحله، تاکید می‌کنند. تهران برای این خوش بینی، بر عواملی تکیه دارد که خوانشی سریع نشان می‌دهد در صورتی که مواضع بین المللی در مورد تحریم‌ها به شکل کنونی باقی بماند، این عوامل منطقی به نظر می‌رسد:

۱- تحریم‌های آمریکا، یک جانبه است، نه بین المللی. در ادامه، می‌توان گفت: امکان دور زدن این تحریمها، در سایه مواضع بین المللی مخالف اقدامات آمریکا، ساده‌تر می‌شود.

۲- عقب نشینی آمریکا از موضع خود در مورد به صفر رساندن صادرات نفتی ایران و معافیت ۸ کشور از این تحریمها، که اصلی‌ترین دولت‌های وارد کننده نفت ایران هستند، دلایل متعددی داشته است:

اول-عدم همراهی اغلب دولت‌ها با فشار‌های آمریکا، که این مساله دو گزینه در برابر آمریکا قرار می‌دهد؛ اول، ادامه مقابله با جهان، که موجب افزایش عزلت بین المللی آن می‌شود و دوم، عقب نشینی از تحریم تعدادی از دولت‌های وارد کننده نفت ایران.

دوم-نگرانی‌های مربوط به افزایش قیمت نفت خام، که تاثیر منفی بر اقتصاد جهانی و به تبع آن، بر اقتصاد آمریکا می‌گذارد.

سوم-عدم توانایی عربستان و دولت‌های هم پیمان آمریکا برای جایگزینی و جبران نفت ایران در بازار‌های جهانی، تا به حال.

چهارم-مواضع اروپایی حامی ایران که بر پایبندی کامل برای مقابله با تحریم‌های ایالات متحده تاکید می‌کنند و در همین راستا، یک نظام بانکی اروپایی ایجاد شده است تا جایگزین نظام مبادلات مالی جهانی شود.

۳- تکیه بر ارز‌های داخلی از سوی تعدادی از دولت‌های دوست و همسایه ایران، در مبادلات تجاری دو جانبه، به تهران قدرت بیشتری می‌دهد تا از محدودیت‌های دلار و وزارت خزانه داری آمریکا، رهایی یابد.

۴- موضع سازمان ملل در حمایت از ایران و نیز موضع گیری دادگاه لاهه در مخالفت با تحریم‌های آمریکا، که آن را مخالف قوانین و توافق‌های بین المللی می‌داند.

این عوامل تا حدی منطقی هستند، اما سوال اول آن است که اروپا تا چه میزان می‌تواند راه حل‌های مفیدی ارائه دهد و شرکت‌های اروپایی تا کجا می‌توانند با تحریم‌های آمریکا مقابله کنند؟ بویژه انکه دولت‌های اتحادیه اروپا از این تحریم‌ها مستثنی نیستند. سوال دوم، به قدرت دولت‌های هشت گانه معاف از تحریم‌های آمریکا، برای گذر از سقف تعیین شده دولت ترامپ، برای خرید نفت ایران توسط آنها، مربوط است. اما حتی اگر پاسخ این دو سوال مثبت نباشد، تهران توان ایستادگی و عبور از این مرحله را دارد، همانطور که ۴۰ سال پیش، در شرایطی بسیار دشوارتر، ایران موفق به چنین ایستادگی شد.