آماده‌باش زودهنگام چمران برای فتح کرسی‌های شورای شهر تهران

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از خبر فوریْ آنقدر طعم شکست برای اصولگرایان تلخ بود که از همان ساعت‌های اولیه بعد از اعلام نتایج انتخابات شورای پنجم بهانه‌گیری‌ها شروع شد اما راه به جایی نبرد و  این لیست 21 نفره اصلاح‌طلبان بود که بر کرسی‌های شورای شهر تهران تکیه زد. البته وقتی پای انتخاب شهردار به میان آمد و گمانه‌زنی‌ها به سمت شهردار شدن محسن هاشمی رفسنجانی رفت روزنه امید برای راه‌یابی سر لیست اصولگرایان به شورای پنجم باز شد اما طولی نکشید که این نقطه امید با انتخاب محمدعلی نجفی به عنوان شهردار تهران، به ناامیدی تبدیل شد. اما گویا این پایان بازی بر سر کرسی های شورا نیست.

آماده باش برای 1400

1400 فقط یک عدد نیست بلکه سکویی است که جریانات سیاسی برای رسیدن به آن  در دلشان هزاران امید و آرزو جای دادند البته بیشتر این آمال‌ها برای رسیدن به خیابان پاستور است اما در این میان خیابان بهشت هم فراموش نشده است.

« آقای دکتر سلامت بمانید که می‌خواهیم دوره بعد شورا برویم» این را مهدی چمران خطاب به عباس شیبانی می‌گوید. همین یک جمله کافی است تا ثابت کند هرچند رئیس سابق شورای شهر روز دوم خرداد در گلایه به نتیجه انتخابات شوراها گفته بود« شورا از حضور ما اشباع شده و حتی در و دیوار شورا نیز ما را زیاد دیده‌اند» اما به نظر می‌رسد سرلیست خدمت هنوز به دوری از خیابان بهشت عادت نکرده است و می‌خواهد دوباره سکونشین باشد. تلاش چمران برای بازگشت به شورای شهر از همان یکسال پیش شروع شد. پنجم خرداد 96  بود که علیرضا رحیمی رئیس هیات نظارت بر انتخابات شورای شهر اعلام کرد: ۲۰۰ شکایت از سوی «کاندیداهای لیست خدمت مستقل و حتی اصلاح‌طلبان» مبنی بر تخلف در انتخابات اخیر شورای شهر تهران به فرمانداری ارسال شده و «بر اساس هماهنگی‌های صورت گرفته مقرر شد ده درصد از آرای صندوق‌های» تهران بازشماری شود. او گفته بود که به درخواست مهدی چمران و بر اساس شکایت وی٬ برای نخستین بار٬ «ده تا ۱۵ صندوق انتخابات شوراهای تهران در مجلس بازشماری می‌شود.» آنطور که رحیمی گفته بود این امر به درخواست علی لاریجانی٬ صورت گرفته بود. نهایتا از این بازشماری هم چیزی عاید چمران نشد و فقط اعتبارنامه اعضای شورای شهر را غیرقانونی اعلام کرد.

شهردارانی که آمدند و زود رفتند

اول شهریور 96 محمدعلی نجفی بعد از اما و اگرهای بسیار از طرف شورای شهر تهران به عنوان شهردار این شهر انتخابات شد اما این انتخاب تنها برای 7 ماه دوام آورد و  نجفی در فروردین 97 استعفا داد و عطای شهرداری را به لقایش بخشید. بعد از نجفی این بار محمدعلی افشانی سکان شهرداری تهران  را به دست گرفت اما این کرسی به او هم وفا نکرد و با تصویب قانون منع به کارگیری بازنشستگان افشانی در زمره بازنشستگانی قرار گرفت که باید با او خداحافظی می‌شد هرچند تلاش‌های بسیاری شد تا شهرداری‌ها از این قاعده مستثنی شوند اما تیغ آن شهرداری تهران را نیز نشانه رفت و او نیز از بهشت رانده شد. نوبت به انتخاب سومین شهردار رسید که از دوئل حناچی و آخوندی این پیروز حناچی بود که به عنوان شهردار از سوی شورای شهر تهران اعلام شد. اما این اعلام همانا و حرف و حدیث‌ها بر سر تائید صلاحیت‌ شهردار همانا. به هر حال با همه اما و اگرها بعد از دو هفته صلاحیت حناچی تائید شد. هرچند این صلاحیت تائید شد اما هنوز شک و تردید نسبت به سرنوشت شهردار جدیدی رفع نشده است و همچنان انتظار کلید خوردن ماجرایی دیگر برای تغییر شهردار وجود دارد.

تلاش برای تکرار

موضوعی که باعث می‌شود یک علامت سوال در ذهن نقش ببندد این است که آیا پشت پرده حواشی انتخاب شهردار می‌تواند سناریویی برای سه سال دیگر طراحی شده باشد؟ شاید این سوال کمی دایی‌جان ناپلئونی به نظر برسد اما با یک نگاه می‌بینیم اولین تاثیر انتخاب‌های متعدد شهردار متوجه شورای شهر می‌شود وقتی شورای شهر ناکارآمد باشد تغییر آن هم کلید می‌خورد و همین موضوع باعث می‌شود سه سال دیگر جناح رقیب برای تکیه زدن به کرسی‌های شورای شهر کار چندان دشواری نداشته باشد و حتی اگر پای تَکرار هم به میان آمد این، آنها باشند که فاتح بهشت می‌شوند. حالا باز بر می‌گردیم به گفت‌وگوی خودمانی چمران و شیبانی؛ چمران به شوخی به او می‌گوید: « آقای دکتر سلامت بمانید که می‌خواهیم دوره بعد شورا برویم»  و بعد ادامه می‌دهد: شیبانی برکت شورا بود. خلوص و صفای واقعی داشت نه تظاهری. او هیچ‌وقت مصلحت طلبی نمی‌کرد و همیشه راست می‌گفت. جملاتی که به نظر می رسد درون مایه کنایه به شورای شهری های فعلی را با خود همراه داشته باشد.

گویی چمران این روزهای دوری از بهشت را آنقدر سخت می گذراند که زودهنگام آماده بازگشت دوباره به شورای شهر شده است.سودایی که بعید به نظر نمی رسد با عملکرد فعلی شورای شهر تهران و گلایه هایی که از اصلاح طلبان بهشت وجود دارد رنگ واقعیت نیز به خود بگیرد.