زور جنگ به فوتبال نمی‌رسد
به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از طرفداری ، جهان ما در قرن اخیر، قرنی که فوتبال رشد کرد و بال و پر گرفت بارها درگیر جنگ بوده است. از غرب تا شرق و از آسیا تا آفریقا. با این وجود جنگ هرگز نتوانسته در برابر فوتبال، این نیروی نوظهور و جهانی مقاومت کند. جنگ زده‌ها در بدترین شرایط فوتبال را رها نمی‌کنند و تیم ملی یمن سندی مناسبی بر این مدعا است.
کسی در مورد نتایج تیم ملی یمن در جام ملت‌های آسیا چیزی نمی‌داند. ممکن است شگفتی ساز باشند و یا جام را با نتایجی نه چندان افتخار آمیز ترک کنند اما آن‌ها از یک نظر از سوی رقبای خود و سایرین مورد تحسین قرار می‌گیرند و آن، نشان دادن زندگی آن‌ها در کنار فوتبال است.
یمن در تمام ماه‌های گذشته درگیر خرابی، کشتار و مبارزه نظامی بوده است. آرامش از مردم یمن سلب شده است و بدیهی است که در شرایط کشتار کودکان، فوتبال هرگز نمی‌تواند یک اولویت باشد. همین موضوع اهمیت حضور یمن در جام ملت‌ها را دوچندان می‌کند. آن‌ها با حضور در امارات به جهان می گویند که ما زنده‌ایم.
حضور یمن در مستطیل سبز پیامی برای سراسر جهان است. موشک‌ها می‌توانند ساختمان‌ها را در صنعا و نوار مرزی شمالی یمن فرو بریزند اما زورشان به فوتبال نمی‌رسد. حضور یمن در جام ملت‌ها نشان می‌دهد فوتبال چگونه معنای واقعی جهان است و چطور می‌تواند نماد صلح باشد. تصور کنید در همین جام، عربستان و یمن برابر هم قرار گیرند. آیا بازیکنان آن‌ها با هم دست نخواهند داد؟ در پس پرده تمامی عداوت‌های سیاسی، فوتبال این توانایی را دارد که بخشی از مردمان دو کشور متخاصم را در فضایی دوستانه اما جدی گرد هم آورد.
در دوران جنگ سرد و خفقان سرسام آور در آلمان شرقی، این فوتبال بود که می‌توانست مردم دو آلمان را گاهی در کنار هم قرار دهد. در اسکاتلند، کاتولیک‌ها و پروتستان در روز نبرد سلتیک و رنجرز مثل یک خانواده در کنار هم قرار می‌گرفتند و در هلند، فوتبال ابزاری برای عقده گشایی مردم این کشور در برابر ظلمی بود که از سوی آلمان‌ها در جنگ جهانی دوم متحمل شده بودند.
این کارکرد فوتبال است. گاهی ابزار دوستی است و گاهی تلافی. اما مهم‌تر از آن، فوتبال نماد زندگی است حتی برای کشوری که از میان گرد و غبار، از میان موشک و کشته و زخمی دلخوش به اعلان زنده بودن است.
