«متری شیش ونیم» بخشنامه‌ای نیست
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از مهر، نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «متری شیش و نیم» دومین نشستی بود که در هفتمین روز از برگزاری جشنواره سی و هفتم فیلم فجر روز چهارشنبه ۱۷ بهمن ماه در پردیس ملت برگزار شد.
در این نشست سعید روستایی کارگردان، سیدجمال ساداتیان تهیه‌کننده، نوید محمدزاده، هومن کیایی، پیمان معادی و مازیار سیدی بازیگران، غزاله معتمد طراح لباس، هومن بهمنش مدیر فیلمبرداری و محسن نصرالهی طراح صحنه فیلم «متری شیش و نیم» حضور داشتند.
ساداتیان در ابتدای نشست درباره مراحل تولید فیلم گفت: مراحل تولید این فیلم ۱۴ ماه طول کشید. فیلم به شدت کار سخت و پربازیگری بود و هنروران زیادی داشت. ما برای این فیلم ۵ ماه فیلمبرداری بسبار سخت داشتیم.
در ادامه روستایی در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا مخالف اعدام است، بیان کرد: من به این سوال جواب نمی‌دهم.
ساداتیان درباره شانس کاندیدا شدن فیلم در جشنواره هم متذکر شد: تلاش من این است کارهای قابل قبول ارایه دهم و امیدوارم فیلم نظر داوران را جلب کنم.
روستایی درباره انتخاب بازیگران توضیح داد: هم نوید محمدزاده و هم پیمان معادی هر ۲ اولین انتخاب برای نقش‌هایشان بودند.
ساداتیان درباره اصلاحاتی که به فیلم وارد شده است، عنوان کرد: مشکل ما در کشور این است که سازمان‌ها و نهادها انتظار دارند فیلم‌ها براساس بخشنامه‌های خودشان ساخته شود در حالی که زبان سینما تفاوت دارد. البته با همدلی و گفتگو و مذاکره سوتفاهم‌ها برطرف می‌شود. در این فیلم هم چیز قابل اعتنایی حذف نشده است و با گفتگو مشکلات حل شد. به هرحال پلیس وقتی می‌خواهد مجرمی را دستگیر کند در مواقعی باید سختگیری‌هایی داشته باشد و زبان متفاوتی دارد. سینما باید چیزی را به تصویر بکشد که مردم در جامعه با آن روبرو هستند.
روستایی درباره تدوین مجدد فیلم توضیح داد: روزهای آخر قبل از جشنواره من مشغول کارهایی بودم و نتوانستم نسخه نهایی را ببینم اما در ۴۸ ساعت گذشته خیلی روی آن کار کردم ولی متاسفانه در اکران امروز نسخه نهایی نمایش داده نشد چون اگر می‌خواستیم نسخه اصلاح شده را اکران کنیم فیلم با بیشتر از ۲۰ دقیقه تاخیر اکران می‌شد.
وی درباره مقایسه فیلم قبلی‌اش با این فیلم عنوان کرد: «ابد و یک روز» یک فیلم است و «متری شیش و نیم» یک فیلم دیگر و من اصلاً حتی فرصت مقایسه این ۲ فیلم را با هم نداشتم چون سر این کار خیلی انرژی گذاشتیم.
وی درباره کار با معتادها گفت: کنترل این عزیزان خیلی سخت بود و با وجودی که ما لوکیشنمان را جایی انتخاب کردیم که دسترسی به آنها سخت نبود اما مدت زیادی نمی‌توانستند بمانند و وقتی تصمیم می‌گرفتند بروند باید حتما می‌رفتند و حتی در صحنه‌ای چون کمی معطل شده بودند در را شکاندند و از صحنه خارج شدند.
روستایی درباره انبوه نشان دادن جمعیت معتادها هم توضیح داد: باور کنید این تعداد معتاد انبوه نیست. هیچ کدام از این معتادها گریم نشدند و حتی اگر بازی هم نداشتند خودشان می‌آمدند به ما سر می‌زدند. برای این فیلم پژوهش زیادی کردم و حتی چند روز در بازداشتگاه ماندم. برادران و خواهران من، تعداد معتادان ما انبوه نیست.
نوید محمدزاده درباره فیلسوف بودن قاچاقچی فیلم گفت: قاچاقچی می‌تواند آدم نرمالی باشد و فلسفه زندگی را بداند. این فیلمی بود که جای زخم خرس روی صورت قاچاقچی نبود. اگر دنبال این مدل قاچاقچی هستید در فیلم‌های دیگر دنبالش بگردید.
محمدزاده به جای ساداتیان در پاسخ به پرسشی درباره عکسی که روی پوستر است و در فیلم نیست، بیان کرد: عکس متعلق به فیلم هست. خب حتما بوده و درآمده از فیلم!
روستایی درباره نگارش فیلمنامه هم توضیح داد: فیلمنامه را سال ۹۶ برای دریافت پروانه ساخت فرستادیم که تا آن زمان ۲ بار بازنویسی شده بود و تا دریافت پروانه ساخت مدام هم بازنویسی می‌شد. ۷-۸ ماه طول کشید که پروانه صادر شود و این گلایه من است. من حتی شب قبل از فیلمبرداری نیز مدام صحنه مورد نظر را بازنویسی می‌کردم.
محمدزاده درباره پایین بودن سنش برای ایفای این نقش بیان کرد: سن نقش در فیلمنامه ۳۰ سال بود اما من ۳۲ سال دارم حالا سن من زیاد است یا ناصر؟ کاش کمی مطالعه کنیم و فیلم‌های روز را ببینیم و بدانیم که قرار نیست هر خلافکاری شبیه کلیشه‌ها باشد.
روستایی نیز در این زمینه اضافه کرد: قرار نبود این فرد شبیه خلافکارهای رایج و تیپ باشد و چهره عجیب و غریبی داشته باشد. برای من مهم بود که خانواده این فرد را ببینیم و فلسفه زندگی‌اش را بدانیم. رفتار ناصر با بچه‌ها به زندگی‌اش جهت می‌دهد و برایم مهم بود که رابطه‌اش را در آخر فیلم با فرزند برادرش بیینیم.
بهمنش درباره فیلمبرداری فیلم بیان کرد: چون ما صحنه‌های واقعی را در لوکیشن‌هایی که ساخته شده بازسازی می‌کنیم برای من مهم بود که مخاطب احساس واقعی بودن فضا را داشته باشد به همین دلیل به سمت فیلمبرداری مستند رفتیم.
روستایی یادآور شد: می‌خواهم تشکر ویژه کنم از آدم‌هایی که ۵ ماه تمام با ما همراه بودند و به دلیل شرایط سخت واقعا دیگر دوست نداشتند با ما باشند و اگر طراحی صحنه محسن نصرالهی و فیلمبرداری هومن بهمنش و طراحی لباس غزاله معتمد نبود شاید کار به این خوبی از آب در نمی‌آمد.
غزاله معتمد نیز در این زمینه یادآور شد: این فیلم دومین همکاری من با روستایی است و در فیلمنامه‌ای که سعید روستایی می‌نویسد دیگر اجازه خطا نداریم و من تلاش کردم برای شکل دادن پرسوناژها خیلی به مستند نزدیک شویم و در عین حال به دلیل زیاد بودن آدم‌ها تنوع هم ایجاد کنم تا به تکرار نرسم. من همکاری درخشانی با ایمان امیدواری طراح گریم داشتم به شکلی که شاید به نظر بیاید که ما کاری انجام نداده ایم.
محسن نصرالهی درباره طراح صحنه نمایش توضیح داد: یکی از سخت ترین و پرساخت و سازترین فیلم‌هایی بود که من انجام دادم در حالی که شاید به نظر بیاید که ما کاری انجام ندادیم و به خاطر هزینه زیاد آقای ساداتیان با من صحبت نمی‌کرد.
روستایی نیز در ادامه گفت: واقعیت این است که ما دستمزد بسیار زیادی نگرفتیم و آقای ساداتیان همه هزینه‌ها را صرف طراحی صحنه کرد.
کارگردان «متری شیش و نیم» درباره اینکه چرا در نیمه دوم، فیلم از ریتم می‌افتد، گفت: اینطور نیست که در نیمه دوم فیلم از ریتم بیفتد چون همه چیز برنامه ریزی شده است و قبول دارم که در یک چهارم پایانی فیلم کمی از ریتم می‌افتد. ۹۹ درصد اتفاقاتی که در دادگاه و توسط قاضی رخ می‌دهد، حقیقت دارد.
وی درباره شباهت کاراکتر پیمان معادی با فردی به نام «سرگرد بختک» هم گفت: سرگرد بختک رییس کلانتری محله ما بود. همانطور که می‌دانید من بچه جنوب شهر هستم و هیچ رفتار و برخورد و ظاهر و حتی عاقبتش ربطی به شخصیت صمد در فیلم ندارد.
پیمان معادی درباره ما به ازا داشتن شخصیتش توضیح داد: برای این تیپ شخصیت‌ها همیشه راحت‌ترین راه برای رسیدن به نقش پیدا کردن ما به ازا است در حالی که ما چندین ما به ازا داشتیم که برخی از آنها با ما سر فیلمبرداری بودند و یک سال و نیم روی فیلمنامه وقت گذاشتیم. نه من و نه نوید ادای هیچ کس را در نمی‌آوریم و با هدایت کارگردان به این لحن و بازی رسیدیم.
هومن کیایی درباره نقشش عنوان کرد: من مدت‌هاست که تئاتر بازی می‌کنم و زمانی که روستایی به من پیشنهاد داد خوشحالم شدم و اصلا به خشونت نقشم فکر نکردم.
ایرج شهزادی مدیر صدابرداری فیلم نیز درباره صدابرداری فیلم توضیحاتی ارایه داد و از همکاری دیگر عواملی که با وی همراه بودند تشکر کرد.
ساداتیان درباره تامین بودجه فیلم عنوان کرد: جنگ که تمام شد دولت اعلام کرد هرکس می‌خواهد پروژه‌ای را راه بیندازد ۳۰ درصد خودش بدهد و 70درصد دولت تقبل می‌کند اما هیچ بانکی در این فیلم حاضر نشد از ما حمایت کند. این فیلم بالای ۱۰ هزار نفر هنرور داشت و بیش از ۲ برابر یک فیلم عادی برای من هزینه برداشت. جناب رنجکشان در کنار ما بودند و با کمک هم توانستیم بار فیلم را بر دوش بکشیم.
