آغاز به‌کار پایگاه اینترنتی عباس آخوندی

به گزارش اقتصادنیوز این سایت اینترنتی به نشانی www.abbasakhoundi.ir  به بخش‌های متنوعی تقسیم شده است و در آن دیدگاه‌های این استاد دانشگاه و دولتمرد سابق پوشش داده شده است.

عباس آخوندی در نوشتار نخستین خود با عنوان«یک شاخه سخن» به دلایل راه‌اندازی این تارنما و اهداف فعالیت آن پرداخته است. متن کامل این نوشتار به این شرح است:

به‌نامِ حکیمِ سخن در زبان آفرین

کلمه؛ سخنِ پاک برترین آفریده‌ی هستی است که چون درختی پاکیزه ریشه­ ای استوار در جانِ مردمان دارد و شاخه ­های آن در آسمان­ها پراکنده است. درختِ سخن هرچند کهنسال ولی، پرناز و دلکش است. او پیری ندارد. بُرناست و هر زمان به نحوی و هر مکان به رسمی جلوه می­کند، میوه می­ دهد و هماره زاینده و ثمر بخش است. رویگردانی از سخن و گفتگو، جز تباهی، سیاهی و ستیز ثمری ندارد. در این ارتباط، آغازِ به‌کار یک شاخه‌ی سخن را با نشان تارنمای عباس آخوندی www.abbasakhoundi.ir به تمام دوستانِ شفیق و منتقدانِ باریک‌بین اعلام می‌کنم. این تنها یک شاخه‌ی کوچک از درختِ کهنسالِ سخن است. ور نه، درخت دانشِ آدمی پایانی ندارد. به گفته‌ی فردوسیِ حکیم:

چو دیداریابی به شاخِ سُخُن

بدانی که دانش نیاید به بُن

در این تارنما، بخشی به "ایده‌ی ایران" اختصاص داده‌ شده‌است. هدف توسعه‌ی مفهومی این ایده به‌عنوان گفتمان ملّی ایرانیان برای توسعه و بالندگیِ ایران در زمانِ حاضر است. ایده‌ای که ظرفیت و خلاقیّتِ لازم جهت بازاندیشی در آموزه‌های تمدّنی و بازتولید یک دوره‌ی جدید از درکِ مفهوم نظم، سیاست و قدرت در ایران را داراست. آن‌چه در این بخش می‌آید تنها طرح‌واره‌ای برای گفت‌وگوی جمعی و در پیوند انتقادی با گذشته‌ و با تاکید بر حفظِ دستاوردهای نهضتِ اساسی مشروطه و جمهوری اسلامی و با بهره‌گیری از روشِ علمی و دانشِ روزِ بشری و جهانی است.

در بخش دیگر آن مطالبِ مرتبط با جامعه و فرهنگ عرضه خواهدشد. آشفتگی نهادی، تعارض‌های معرفتی و برهم‌خوردن نظم‌های کهنِ اجتماعی، در غیابِ شکل‌گیری و استقرار نظمِ بارورِ جدید در دستورِ کار این بخش است. در این ارتباط، از پروژه‌های نهادی نیمه‌تمامِ فراوانی همراه با کژکارکردی‌شان یاد می‌شود. نمونه‌هایی چون قانون و حاکمیّت آن، آزادی، حاکمیّت ملّت، تفکیکِ قوا، حقوقِ مدنی، حقوقِ مالکیت، حقوقِ شهروندی، دسترسیِ آزاد شهروندان به اطلاعات عمومی، رقابتِ منصفانه و نهادهایی از این دست دستورِ کار خواهند بود. افزون بر این، بر یک موضوعِ مهمی تاکید خواهد شد و آن شدّتِ وابستگی نهادهای مدنیِ ایران به قدرت و میزانِ پایین استقلالِ آن‌هاست. این واقعیتِ جامعه‌ی مدنیِ ایران، امکانِ کنشگریِ اجتماعی گروهی و پرسشگری درست و مستقل نهادهای مدنی را با امتناع جدی روبه‌رو ساخته‌است.

در بخشِ سوم موضوع اقتصاد و سیاست مورد بحث و واکاوی قرار می‌گیرد. رویکردِ بنیادین در این عرصه این است که ساختار قدرت پس از یک تجزیه نسبتا ژرف بر اثر انقلابِ اسلامی در حال باز تولیدِ تمرکزی شدید است. خصیصه‌ی این تمرکز، اجتماع قدرتِ سیاسی، نظامی، قضایی، حقوقی و قانون‌گذاری است. هرچند، به ظاهر اصلِ تفکیک قوا حاکم است، لیکن در عمل در بسیاری از موردها، نظامِ رسمی ظرفیت و توانِ تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری ندارد. دولت و مسؤولان رسمی امکان اتخاذ تصمیم و ایفای نقشِ مؤثر ندارند. لذا، ضمن نداشتنِ ظرفیت خلق کالا و خیر عمومی، از پاسخگویی شانه‌ خالی می‌کنند. در عوض، نهادهایی که در قانون اساسی تعریف نشده‌اند و یا دارای مأموریت غیرِ مرتبط هستند کنترل بخشِ عمده‌ای از حوزه‌ی سیاست، اقتصاد، تجارت، اجتماع، فرهنگ و ارتباطات، تقنین و سایر حوزه‌ها را در دست دارند. بنا به ‌تعریف، این‌ها همگی ویژگی‌های یک سیستم مرکانتالیستی (سوداگرانه) است. 

اندیشه‌ها و رویدادها در برش‌های موضوعی قابل آزمون، سنجش استواری و راستی‌آزمایی هستند. در بخشِ پرونده‌های ویژه برخی موضوع‌های پُراهمیّتی که در دوره‌های مختلف به عنوان اندیشه‌ورزی، سیاست‌ورزی و یا ورزش فکری پی‌گرفته‌ام و هم‌چنین برخی خطِّ‌مشی‌ها، سیاست‌ها و برنامه‌هایی که در دوره‌های مسؤولیت ابلاغ و اجرا کرده‌ام، روایت می‌شوند. در بخش چهارم، در هر پرونده، گزارشی از صورت‌بندی مساله و نحوه‌ی پرداخت به آن و نتیجه‌ی حاصل در قالبِ رشد و ترویجِ یک اندیشه و یا وضعِ یک خطِّ‌مشی و سیاست و یا تدوین و اجرای یک برنامه و گام‌های بعدی که باید برداشته  شود، تا حدی که به اسناد دسترسی دارم، ارائه می‌گردد. پس از آن، رویدادهایی که پیرامون هر پرونده رخ داده‌است به ترتیب تاریخی بازتاب داده خواهد شد. البته، این کار بسیار زمان‌بر است و در طول زمان تکمیل خواهد شد. 

این تارنما شخصی است و بیشتر بازتاب‌دهنده‌ی نقطه‌نظرهای پدید‌آورنده در حوزه‌های مختلف با تمام ویژگی‌های تارنماهای فردی است. با این وجود، طراحی آن به نحوی صورت گرفته که تا حدِّی که توان و فرصتِ دیدنِ مطالب را دارم و انتخاب‌هایی که از میانِ آن‌ها انجام می‌دهم، بازتاب‌ دهنده‌ی سخنانِ دیگر اندیشه‌وران نیز باشد. این سخنان می‌توانند سخنانی همراستا و یا انتقادی و مرتبط با بحث‌های طرح‌شده باشند. در بخش پایینی تارنما، تلاش شده‌است ویدیوی سخنرانی‌هایی که تا کنون داشته‌ام و به آنها و یا پادکست و یا عکس و تصویری از آن رویداد‌ها دسترسی داشته‌ام بارگذاری شود. در بخشِ درباره، خود زیست نگاشت را ملاحظه خواهید نمود. طیِ آن تلاش کرده‌ام که مختصری در باره زیستِ خانوادگی، علمی، شخصیتی، اداری و برخی مسأله‌های مهمی که با آن‌ها؛ به‌ویژه در چند سالِ اخیر روبرو بوده‌ام توضیح دهم. و در ادامه‌ی آن شرح مختصری از ارزش‌های بنیادین که بدان‌ها پایبندم آمده‌است.

در حالِ حاضر از نسخه‌ی بتای تارنما پرده‌برداری می‌شود. چون، هم‌چنان در حال بارگذاری شدن است. از تمام مخاطبان درخواست دارم که با  گوشزد کردن کمی و کاستی‌هایِ آن مرا رهین منّت خود کنند. امید دارم که این اقدام به سهم خود، به رواجِ گفت‌وگو در جامعه‌ی ایران کمک کند. افزون براین، من بر این باورم که اطلاعاتِ مدیرانِ حوزه‌های عمومی تعلّق به ملّت ایران دارد و در حوزه‌های دانش‌افزایی عمومی به تمام آدمیان متعلق است. لذا، عرضه‌ی قاعده‌‌مندِ آن‌ها می‌تواند به امکانِ نقدِ روش‌مندِ اندیشه‌ها، رویکردها، سیاست‌ها، برنامه‌ها و عمل‌کردها و ارتقای کیفیت سیاست‌گذاری و توسعه‌ی دانشِ عمومی کمک نماید. امیدوارم که این اطلاعات و مطالبِ عرضه‌شده برای استادان، دانشجویان، سیاست‌پژوهان، مشاوران، نویسندگان، خبرنگاران، فعالان فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و هرکسی که دل درگروِ توسعه و بالندگی ایران و ایده‌ی ایران دارد، سودمند باشد.

در پایان ضروری می‌دانم تا به تمام دوستانی که در برپایی این تارنما تا کنون به من یاری رسانده‌اند، به‌ویژه آقایان مهندس مرتضی کرمانی، استاد اسرافیلِ شیرچی، مهندس امید امین‌زاده گوهری، محمد ملّاحسینی، دکتر محمد سعید ایزدی، دکتر امیرمحمد معززی و سرکار خانمِ مهندس مرضیه باریکانی و سایر خانم‌ها و آقایان عزیزی که برخی از بخش‌ها و متن‌ها را مطالعه کرده و در باره‌ی آنها اظهار نظر کرده‌اند سپاس بگویم. امیدوارم که در ادامه نیز هم‌چنان هم‌کاری آنان و سایر اندیشه‌وران پُرمهری که با ایده‌ی ایران هم‌دلی دارند را به‌عنوان برترین پشتوانه‌ی زنده‌نگاه‌داشت تارنما با خود داشته‌باشم.