ذوق‌زده نشویم؛ تحلیل عباس‌عبدی از تغییر موضع ترامپ درباره ایران
به گزارش اقتصادنیوز؛ عباس عبدی در یادداشتی برای روزنامه شهروند نوشت: «اظهارات ترامپ در ژاپن یک چرخش آشکار در مواضع گذشته او محسوب می‌شود. این چرخش محصول و نتیجه واکنش ایران نسبت به ادعاها و سیاست‌های او و نیز مخالفت جهانیان با مواضع ترامپ است. این چرخش نه‌فقط در لحن و محتوا و هدف بلکه کوتاه‌آمدن در تلفن‌زدن برای گفت‌وگو با او است و به جای آن یک واسطه مثل نخست‌وزیر ژاپن را انتخاب کرده است.
بنده از ابتدا معتقد بودم که اگرچه مذاکره و گفت‌وگو شرط لازم هر سیاستی است ولی با این ترامپ و این نوع موضع‌گیری و این‌گونه سخن گفتن او و این همکاران مثل بولتون، گفت‌وگو معنادار و ممکن نخواهد بود، بنابراین معتقد بودم که باید خط‌مشی اصرار بر برجام و بی‌توجهی به درخواست‌های او ادامه پیدا کند. این را در یادداشت «بازی جوجه و خروج ترامپ از برجام» که سال گذشته در همین زمان نوشتم، ذکر کرده‌ام ولی در هر حال این بازی اگر ساختارش تغییر نکند، پایانی جز تقابل نخواهد داشت. به عبارت دیگر اگر بازی مذکور که حرکت دو خودرو از روبه‌روی یکدیگر و شاخ‌به‌شاخ است، متوقف نشود، دیر یا زود به یکدیگر برخورد می‌کنند.
بنابراین باید بازی را تغییر داد. چگونه؟ نخستین گام را ترامپ در جهت اصلاح نسبی گفتار و مواضع خودش برداشته است. این گام اگرچه مهم است، ولی کافی نیست. خیلی هم نباید نسبت به آن خوشبین بود ولی بدبینی هم سم مهلک است، از این‌رو به نظر می‌رسد برای سنجش صداقت او گام‌های دیگری نیز باید برداشته شود. ایران نباید ذوق‌زده شود زیرا ترامپ به راحتی تغییر موضع می‌دهد، بنابراین ثبات گفتاری و کرداری او مهم است که باید برای مدتی آزمون شود.
از سوی دیگر با وجود جان بولتون بعید است که ایران یا هر کشور دیگری حاضر شود وارد حدی از گفت‌وگو شود. باید در فرصت مناسب کسی جانشین بولتون شود که به گفتار و مواضع اخیر ترامپ اعتقاد داشته باشد. گام موقتی دیگری که مهم است، لغو محدودیت‌های فروش نفت برای مدتی معقول دیگر است، تا از این طریق فرصت گفت‌وگو فراهم شود. در چنین شرایطی می‌توان گفت‌وگوهای پیشین را ادامه داد. محور اصلی گفت‌وگوها باید آخرین اظهارات ترامپ که دو بار تکرار شده، باشد، یعنی اطمینان از عدم‌دسترسی به سلاح هسته‌ای. این مسأله‌ای است که ایران حتی پیش از برجام نیز آن را پذیرفته بود ولی در برجام برای تحقق این هدف سازوکارهای عملی روشنی که مورد توافق طرفین بود، تعیین شد. اگرچه ترامپ موظف است تعهدات دولت پیش از خود را اجرا کند، ولی اگر گمان می‌کند که برجام کافی برای این مقصود نیست، می‌تواند با پیشنهادهای دوجانبه (پذیرش محدودیت‌های موقت در برابر امتیازهایی که داده می‌شود) پا پیش بگذارد ولی در هر حال گفت‌وگوهای احتمالی باید در ادامه و تکمیل گفت‌وگوهای ١+٥ و نه چیزی جداگانه باشد و از اعتبارهای حقوقی لازم برخوردار شود تا دولت بعدی یا حتی همین آقای ترامپ زیر آن نزند.»
