بازی سیاسی یا پاپوش برای وزیر نفت/ ‌جلیلی کانون اصلی حمله به زنگنه؟

به گزارش اقتصادنیوز، این روزنامه در ادامه نوشت: ادعایی که حاجی‌دلیگانی، نماینده مجلس آن را مطرح کرده بود: «اخیرا نهادهای امنیتی باند نفوذی در وزارت نفت را دستگیر کردند که در رأس آن، خانمی با ایجاد ارتباط با 16 نفر از مقامات ارشد این وزارتخانه، توانسته بود در جهت تکمیل پازل دشمن ضرباتی را به کشور وارد کند». ادعایی که البته بازهم از سوی وزارت اطلاعات رد شد. پیش‌تر نیز در راستای تضعیف وزارت نفت از سوی برخی مسئولان سابق دولتی در زمان ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد، ادعاهایی مطرح شده بود که البته بیش از آنکه حمله به حساب بیاید، خودزنی محسوب می‌شد. سعید جلیلی، در توییتی نوشته بود: «در سال‌های ۹۱ و ۹۲ با وجود تحریم‌ها ماهانه یک تا ۱.۵ میلیون بشکه نفت و میعانات به فروش می‌رفت». این حرف در حالی مطرح شد که به نظر می‌رسد بیان‌کننده این حرف، اطلاعی درباره چگونگی فروش نفت ندارد و نمی‌داند که صادرات نفت در روز مطرح می‌شود که با این حساب، ادعای فروش یک تا 1.5میلیون بشکه نفت و میعانات به‌صورت ماهانه! رقمی بسیار ناچیز و در حد جوک است.

جلیلی کانون اصلی حمله به زنگنه؟

بااین‌حال، این سخن جلیلی را زنگنه بی‌جواب نگذاشت. او از رئیس‌جمهوری درخواست کرد تا در جلسه‌ای نزد سران قوا و مراجع ذی‌صلاح دیگر با آقای جلیلی مناظره کند و در این زمینه نوشت: «اگرچه مشی این‌جانب بر این است که معمولا در برابر این‌گونه تهاجمات به‌خاطر منافع ملی سکوت کرده و این ضربات را به جان‌ودل می‌پذیرم، اما با توجه به اینکه جناب آقای دکتر جلیلی در شرایط کنونی، به‌عنوان یکی از کانون‌های اصلی انتشار ادعاهایی علیه مدیریت فعلی نفت عمل می‌کنند، چاره‌ای جز ارائه پاسخی گذرا به ادعای ایشان ندیدم». او در قیاسی بین عملکرد وزارت نفت در دولت حسن روحانی و محمود احمدی‌نژاد، نوشت: «عملکرد صادرات نفت و میعانات گازی در شش ماه پایانی دولت دهم (اسفندماه ۹۱ تا پایان مرداد ۹۲) بر پایه گزارش رسمی خطاب به سران کشور که به امضای جناب آقای قاسمی، وزیر محترم وقت نفت رسیده، کمتر از روزانه یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه بوده است، درحالی‌که در هفت ماه نخست دولت یازدهم (یعنی از شهریور تا پایان اسفند ۱۳۹۲) با مدیریت کنونی وزارت نفت، رقم صادرات به‌طور میانگین برابر یک میلیون و ۳۴۰ هزار بشکه در روز بوده است. این رقم، در سال ۹۳ معادل روزانه یک میلیون و ۳۴۰ هزار بشکه و در سال ۹۴ تا پایان دی‌ماه (و پیش از اجرای برجام)، روزانه یک میلیون و ۳۵۰ هزار بشکه بوده است که به‌روشنی مشخص می‌شود عملکرد دولت یازدهم در صادرات نفت و میعانات گازی چه در هفت ماه پایانی سال ۹۲ و چه در سال‌های ۹۳ و ۹۴ که تحریم‌ها همچنان و حتی با شدت بیشتر ادامه داشته، تماما بیشتر و بهتر از عملکرد دولت دهم که به‌طور مشخص مورد توجه جناب آقای دکتر جلیلی قرار گرفته، بوده است. به‌این‌ترتیب آشکار است که مدیریت کنونی وزارت نفت، در آن دوران، بی‌ادعا و با پرهیز از رجزخوانی‌های بی‌پشتوانه، در همه موارد توانسته بود عملکردی بهتر از عملکرد دولت دهم ارائه کند».

چرا حمله؟

در این گیرودار و این روزها که باید از بحران تحریم عبور کنیم، اینکه چرا هجمه و حمله به وزارت نفت تا این اندازه گسترده است و همواره از زبان برخی دلواپسان سیاسی در مجلس یا فعالان سیاسی تندرو راست‌گرا شنیده می‌شود، جای سؤال است. آیا مشکوک نیست که در شرایط بحرانی تحریم، به نهادی که در تلاش است نفت خام ایران را به هر طریق ممکن و به‎صورت کاملا محرمانه به فروش برساند، حملاتی چنین سنگین آن‌هم با پاشنه آشیل «فساد» صورت می‌گیرد؟ همسویی برخی از افراد با طیف مخالف ایران در منطقه، نمایانگر چیست؟ و ... . این سؤالاتی است که شاید بهتر باشد افکار عمومی خود به دنبال یافتن پاسخی برای آنها باشند.