کارگزاران و لاریجانی به «جریان سوم» می‌پیوندند؟
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از خبر فوری، هنوز یک هفته از اظهارنظر محمدرضا باهنر چهره نزدیک به رئیس مجلس درباره دعوت نشدن لاریجانی به شورای وحدت اصولگرایی نگذشته است که کارگزارانی ها از شورای هماهنگی جبهه اصلاحات خارج شدند و چهره هایی چون غلامحسین کرباسچی و محمدرضا عارف، یکدیگر را نواختند.
پیش از این و در جریان انتخاب شهردار تهران و رئیس شورای شهر پایتخت هم کارگزاران و اصلاح طلبان رودرروی هم قرار گرفته بودند.
حالا در آستانه انتخابات مجلس این شکاف پررنگ تر شده است (سناریوهای انتخاباتی اصلاح طلبان چیست؟). عارف، صحبت های حجاریان درباره نیاز اصلاح طلبان در پارلمان به چهره ای چون ناطق نوری را نقد می کند (اینجا بخوانید)، کرباسچی به عارف طعنه می زند که عملکرد قابل دفاعی نداشته و بخشی از اصلاح طلبان هم از پیوستن به جریان سوم سخن می گویند (جزئیات بیشتر را اینجا پی بگیرید).
اما منظور از جریان سوم چیست؟ برخی معتقدند که ممکن است جریان سوم، ائتلافی از چهره های میانه رو اصلاح طلب و اصولگرا باشد. همان بخشی از دو جریان راست و چپ سنتی که حالا از بدنه جریان مادر جدا شده و ساز مخالف می زنند.
این فرضیه پیش روی اصلاح طلبان و اصولگرایان قرار دارد که ممکن است برندهای سنتی در بازار سیاست دیگر خریداری نداشته باشد. یعنی نه اصولگرایان چندان میلی به اصولگرا نامیدن خود دارند و نه اصلاح طلبان اصرار دارند از این نام برای خود استفاده کنند.
چنین است که بخشی از اصولگرایان و بخشی از اصلاح طلبان به این نتیجه رسیده اند که می توانند در قالب یک جریان سوم به یکدیگر نزدیک بشوند. شاید طیف نزدیک به علی لاریجانی بتواند به کارگزارانی ها و دولت روحانی نزدیک شده و از دل این جریان برای انتخابات ریاست جمهوری چهره ای چون آذری جهرمی بیرون بیاید.
از دیگر سو طیف همسو با قالیباف و نیز بخشی از احمدی نژادی ها هم می توانند بر روی گزینه ای چون مهرداد بذرپاش به جمع بندی برسند.
اصلاح طلبان و اصولگرایان هم می توانند با گزینه هایی شناخته شده در انتخابات حضور بیابند و پرچم این جریانات سیاسی را بالا نگه دارند.
اینکه کدام یک از این طیف ها در نهایت می توانند در کسب رای مردم موفق باشند، موضوعی است که برای پاسخ به آن باید تا سال 1400 منتظر ماند.
