موفقیت قریب الوقوع ایران در شکست نتانیاهو / ایرانی‌ها از ترامپ نمی‌ترسند
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از نامه نیوز، این ژنرال رده بالای امنیتی و نظامی در این یادداشت هشدارهای زیادی به دولت این کشور درباره ایران داده و عملا نتانیاهو را در برابر ایران «بازنده» خوانده است. می‌توان گفت که این یادداشت حاکی از افزایش شدید سطح کشمکش‌ها در درون ساختار قدرت اسرائیل است. متنی که می‌خوانید بخشی از این یادداشت است:
بله، سیاست نتانیاهو در قبال ایران کاملا شکست خورده و تهران کارهای او را جبران خواهد کرد!
عامیرام لوین نوشت: دو سال پیش مقاله‌ای با عنوان «آنچه هر مادر یهودی باید بداند: نخست وزیر ، کابینه امنیتی و کابینه ما را به سمت جنگ می‌کشاند» نوشتم. در آن مقاله پیش‌بینی کرده بودم که ایرانیان نگران حملات ما به دمشق و درعا نیستند و فعلا تنها با ابزار دیپلماسی منطقه‌ای، بی‌سروصدا و چراغ خاموش جلو می‌روند. من در آن زمان فکر می‌کردم ایران با شکیبایی ضربات و حملات ما را تحمل می‌کند و هیچ واکنشی نشان نخواهد داد.
همان سال گفتم که سیاست معروف اسرائیل (موسوم به زبان خشن و صدای بلند) که سیاستی هجومی بود و مبتنی بر استراتژی «تحقیر ایران در سوریه از طریق برخورد مستقیم» بود، به اهداف خود نخواهد رسید؛ اتفاقا بدتر، این تاکتیک جبهه‌ای فرسایشی را مقابل ما اسرائیلی‌ها را باز خواهد کرد که در آن ایران را وادار به پاسخ متقابل می‌کند. من معتقدم که ایران از نظر نظامی تهدید مستقیمی علیه اسرائیل ایجاد نخواهد کرد. ماجرا از آنچه نتانیاهو سعی در تصویر کردن آن داشت، ساده‌تر بود. ایران به‌جای مقابله مستقیم با نیروی هوایی اسرائیل در صورت بروز درگیری حزب الله و دیگر نزدیکانش را فعال می‌کند.
طی هر درگیری، ما در مناطق جنوبی سرزمین‌های تحت کنترل دولت اسرائیل مقابل حماس هم دچار مشکل می‌شویم، البته نتانیاهو آن زمان تصمیم گرفت ضمن تضعیف قدرت فلسطینی‌ها، جنگی را به قیمت تهدید شهرک‌نشین‌ها جلو ببرد. او هر کاری را برای جلوگیری از حل مناقشه اسرائیل و فلسطین در چهارچوب مذاکرات کرد. مبنای تحلیل نتانیاهو این جمله‌‌ی معروف خودش بود: «ایران، اصلی‌ترین و فوری‌ترین تهدید اسرائیل است»!
من دو سال پیش نوشتم که به‌جای بازکردن جبهه آشکار نظامی در مقابل ایران (و ایجاد این تهدید بزرگ برای اسرائیل) بهتر بود اول مشکل را با متحدان ایران مثل حزب الله حل کنیم و سنگ بزرگ را که علامت نزدن است، انتخاب نکنیم.
اکنون که هر پیرزن یهودی هم به‌عنوان شهروند اسرائیل می‌داند که ما بخاطر حساسیت در جنوب، حتی برای آرام نگهداشتن حماس نیز درحال «باج دادن» هستیم، کار از کار گذشته است. در چنین شرایطی شکست سیاست دولت نتانیاهو کاملا آشکار شده و هر لحظه بی‌تدبیری او ما را به‌سوی جنگ در شمال سوق می‌دهد.
ما تصور کردیم با حملات هوایی به سوریه، ایران را -که از نظر اقتصادی هم تحت فشار است- تضعیف کردیم، اما ایران علیرغم فشارهایی که به آن آورده می‌شود، برنامه هسته‌ای خود را دوباره راه‌اندازی می‌کند و سعی در دور زدن تحریم‌ها داشته و حرکت خود را کند نمی‌کند. ایرانی‌ها دیگر از دونالد ترامپ هم نمی‌ترسند و می‌دانند او نیز با آن ارتش عظیم که قدرتمندترین نیروی نظامی روی زمین است، از ورود به درگیری و استفاده از قهر نظامی می‌هراسد. ایران به خوبی توجیه شده است که ترامپ یک مجموعه افراد را مامور میانجیگری و گفتگو با رهبران ایران کرده است.
حزب الله در سوریه متحمل خسارات شدیدی شد، اما همچنان از خطر اسرائیل مصون است و از این موقعیت برای بازسازی سریع خود بهره می‌برد.
بله، ایران از ضرباتی آسیب دید اما گفتگوهای اخیر طرف مقابل آن را تحقیر کرد. از آنجا که قصد تسلیم در ایران وجود ندارد، هرلحظه ممکن است ایران قصد انتقام‌‌گیری و برخورد را نیز داشته باشد.
ایران در ماجرای عربستان نشان داد که ترامپ متحد قابل اعتمادی در خاورمیانه نیست؛ این چیزی است که نتانیاهو و دولت وی نتوانستند درک کنند و اگر این موضوع را درک می‌کردند، این همه رفتار شتاب‌زده نمی‌کردند و این نشان می‌دهد که چقدر شایستگی شغل فعلی خود را در راس قدرت دارند.
اکنون حامیان دولت باید پاسخ بدهند که دقیقاً کجا نتانیاهو توان ساکت کردن مقامات دولت و کابینه وحدت خود را دارند که حالا بتواند بعد از کنترل زبان آن‌ها، اسرائیل را از تهدید بزرگی -که خود او ایجاد کرده است- برهاند؟ اوج شجاعت او حرف زدن است و این بد است که ما از نخست وزیران دیگر دنیا چنین رفتارهایی نمی‌بینیم ولی عینا در اسرائیل می‌بینیم!
تنها کاری که در شرایط فعلی می‌توانیم انجام دهیم، آرزو و امیدواری است! ما امیدواریم بالاخره مقامات درک کنند که پیشرفت در جهت حل و فصل مناقشه با فلسطینی‌ها باید در صدر برنامه‌های دیپلماتیک قرار بگیرد و فضا اندکی تلطیف شود. ارتش اسرائیل هم بهتر است به‌جای تمرکز روی ایران و سوریه، مراقب حزب‌الله و حماس کوچکتر باشد. این کار به مراتب موثرتر از حرف زدن دائمی درباره این و آن است!
