پایان تحریمهای تسلیحاتی ایران؛ ائتلاف استراتژیک چین، روسیه و ایران
به‌گزارش اقتصادنیوز، الجزیره نوشت: اهمیت رزمایش های مشترک بین چین، روسیه و ایران، که از روز جمعه در اقیانوس هند آغاز شده، از این جهت است که پس از حمله به تاسیسات نفتی آرامکو و افزایش فشارها علیه ایران، تهران برای نخستین بار، پیشنهاد برگزاری این رزمایش را داد.
در ادامه این مطلب آمده است: عباس اصلانی، پژوهشگر مرکز مطالعات استراتژیک خاورمیانه، ضمن بیان این مطلب، در گفتگو با الجزیره تاکید کرد که رزمایش مشترک چین، روسیه و ایران، دربردارنده پیامی برای طرف آمریکایی بود، مبنی بر آنکه به انزوا کشاندن ایران، محال است. وی تصریح کرد که روسها طبق «دیدگاه امنیت جمعی» که مسکو به سازمان ملل ارائه داده بود، در این رزمایش مشارکت دارند.
همانطور که پکن، بزرگترین وارد کننده نفت است، که منفعت آن، در گرو حفظ امنیت در تنگه هرمز است که حدود یک پنجم ذخایر نفتی در جهان، از طریق آن، جا به جا می شود.
مانورها در حالی انجام می شود که تنش میان ایران و آمریکا، در نتیجه خروج واشنگتن از برجام و بازگشت تحریمهای تهران از یک سو، و به دنبال هدف گرفتن نفت کش ها در آبهای خلیج فارس، از سوی دیگر، افزایش یافته است.
اصلانی معتقد است که تقویت همکاریهای تهران با قدرتهای بزرگی نظیر چین و روسیه، تلاشهای آمریکا برای به انزوا کشاندن ایران را با شکست مواجه کرده و از امکان اقدام نظامی واشنگتن علیه تهران، می کاهد.
این در حالی است که حسین دلیریان، پژوهشگر مسائل نظامی معتقد است که رزمایشها، با گرایش دولتهای حاضر در آن، در مقابله با حضور آمریکا طی سالهای گذشته در خاورمیانه و نیز، تامین امنیت تنگه هرمز و دریای عمان، مرتبط است.
وی در گفتگو با الجزیره تصریح می کند که مانورها در چارچوب قدرتنمایی جمهوری اسلامی، در برابر دخالتهای آمریکا و بریتانیا در آبهای خلیج فارس، انجام می شود و نشانگر ایستادگی چین و مسکو در کنار تهران، در چارچوب منافع مشترک میان آنهاست.
ائتلاف استراتژیک
دلیریان می افزاید: رزمایشهایی که صبح روز جمعه شروع شد، به منزله آغازی برای همکاری نظامی گسترده دولتهای شرکت کننده، پس از پایان دادن به ممنوعیت بین المللی واردات سلاح برای ایران است.
به موجب بندهای توافق هسته ای بین تهران و شش دولت بزرگ در سال 2015، ممنوعیت واردات سلاح برای ایران، در اکتبر 2020 پایان می یابد.
این پژوهشگر پیش بینی می کند که به زودی، همکاری نظامی بین تهران، مسکو و پکن، به یک ائتلاف استراتژیک تبدیل شده و این سه دولت، طبق اهداف و منافع مشترکی که دارند، به تمریانات نظامی دوره ای ادامه دهند.
وی معتقد است که همکاری نظامی بین تهران، مسکو و پکن، برخی طرفها را به سمت عقب نشینی از مشارکت در ائتلافی که به رهبری نیروهای دریایی ایالات متحده تشکیل می شود، سوق می دهد، تا به این شکل، طرفهای مذکور، خود را از مقابله احتمالی به قوای سه گانه ایران، روسیه و چین، در امان نگاه دارند.
