نگاهی به اتهامات عجیب گابریل کالدرون
به گزارش اقتصادنیوز آنچه مسلم است اینکه سرمربی آرژانتینی سرخپوشان اخیرا با مدیران باشگاه دچار اختلاف شده و پیش از سفر نیز لیستی از شرایطش را برای ادامه همکاری ارائه داد.
در زمین بهانه‌ای نیست
عملکرد پرسپولیس کالدرون داخل زمین فوق‌العاده بوده است. چنان‌که گفتیم او رکورددار امتیازگیری بین مربیان جدید تاریخ لیگ برتر بوده و بعد از ۱۶ هفته، پرسپولیس را با سه امتیاز اختلاف در صدر جدول نشانده است. کالدرون اگرچه در هفته‌های آغازین کارش و با توجه به برنامه دشوار تیم متحمل سه شکست برابر رقبای مستقیم شد، اما در عوض استقلال را برد و از قضا این پیروزی با گل بازیکن تعویضی او به دست آمد. پرسپولیس کالدرون همچنین در جام حذفی هم بدون گل خورده به نیمه‌نهایی رسید و در مجموع جایی برای گله و شکایت باقی نیست. البته یک فاکتور کیفی به نام «بازی زیبا» هم وجود دارد که قابل اندازه‌گیری نیست. برخی منتقدان کالدرون عقیده دارند تیم او به اندازه کافی با طراوت بازی نمی‌کند و حتی متهم می‌شود به اینکه متکی به ضربات کاشته و ایستگاهی است. این انتقادها در حالی مطرح می‌شود که اولا پرسپولیس کالدرون در نیم‌فصل اول حضور این مربی دقیقا به اندازه آخرین نیم‌فصل حضور برانکو گل زده و ثانیا از ۲۰ گل لیگی این تیم، غیر از دو ضربه پنالتی، بقیه توپ‌ها در جریان بازی و روی زمین به ثمر نشسته؛ بدون کرنر، اوت بلند یا ارسال از ضربات شروع مجدد. به این ترتیب روشن است که حداقل داخل مستطیل سبز بهانه کافی برای ایجاد چنین هجمه‌ای علیه سرمربی آرژانتینی وجود ندارد.
تغییر سرپرست؛ فنی یا مدیریتی؟
در این میان برخی منتقدان با استناد به درخواست کالدرون برای تغییر سرپرست تیم، عقیده دارند او پا را از محدوده اختیاراتش فراتر گذاشته و چارت سازمانی را نقض کرده است. حتی در این مورد هم ادعای دوستان چندان دقیق به نظر نمی‌رسد. در عرف فوتبال جهان، اختیار رختکن با سرمربی است و بیرون از آن به مدیرعامل مربوط می‌شود. در این شرایط طبیعتا وقتی سرپرست تیم روی نیمکت حضور دارد، به طور مستمر در تمرینات حاضر است و صددرصد داخل رختکن تیم فعالیت می‌کند، انتخاب او باید با نظر سرمربی باشد. این هرگز خواسته زیادی نبوده؛ چه در عادات فوتبال ایران که مثلا علی پروین و امیر قلعه‌نویی بی‌هیچ حرف و حدیثی سرپرست تیم را انتخاب می‌کردند، چه در فرهنگ فوتبال دنیا که این موضوع به خواست کارلوس کی‌روش چندین و چند‌بار در تیم ملی تکرار شد. در باشگاه‌های اروپایی به دفعات شاهد تغییر کادر پزشکی و حتی مدیر فنی به درخواست سرمربی بوده‌ایم؛ مدیر تیم که جای خود دارد. وقتی مدیر یا سرپرست فقط در فاصله یک صندلی با سرمربی می‌نشیند، چطور انتظار داریم انتخاب این فرد بدون نظر موافق او باشد؟
