رازگشایی از نرخ پایین مرگ و میرآلمان در بحران کرونا
به گزارش اقتصادنیوز همه می‌پرسند که چرا نرخ مرگ‌و‌میر آلمان‌ها این‌قدر پایین است؟ روزنامه نیویورک‌تایمز به نقل از «هندریک استریک»، مدیر انستیتوی ویروس‌شناسی در بیمارستان دانشگاه بن در همین ارتباط می‌نویسد: سن پایین اکثریت مبتلایان، انجام آزمایش‌های بیشتر از مردم، درمان زودهنگام و گسترده، تعداد بالای تخت‌های مراقبت‌های وپژه و وجود یک دولت قابل اعتماد از عوامل اصلی موفقیت ژرمن‌ها در مبارزه با کرونا است. استراتژی کلان آلمان در این زمینه آزمایش و پیگیری است.
مردم آنها را «تاکسی‌های کرونا»یی می‌نامند: پزشکانی که مجهز به وسایل حفاظتی هستند در خیابان‌های خلوت هایدلبرگ به رانندگی پرداخته و بیمارانی را که در خانه هستند ۵ یا ۶ روز پس از بستری شدن به خاطر کرونا «چک» می‌کنند. آنها آزمایش خون می‌گیرند و به دنبال علائمی می‌گردند تا بگویند آیا بیمار وارد دوره بیماری عمیق شده است یا نه. آنها می‌توانند پیشنهاد بستری شدن هم بدهند حتی به بیماری که ممکن است علائم خفیف داشته باشد؛ وقتی بیماری شروع شد، شانس زنده ماندن از این بیماری با بستری شدن در بیمارستان بیشتر می‌شود. «کاترین بنهولد» در گزارش ۴ آوریل در نیویورک تایمز نوشت، پروفسور «هانس گئورک کروسلیچ»، رئیس بیمارستان دانشگاه ویروس‌شناسی در هایدلبرگ، می‌گوید: «در هفته اول نقطه اوج وجود دارد. اگر شما کسی هستید که شش‌هایش ممکن است آسیب دیده باشد، این زمانی است که وضع شما شروع به وخامت می‌کند.» تاکسی‌های کرونایی هایدلبرگ تنها ابتکار در یک شهر نیست. بلکه آنها سطحی از مشارکت و تعهد منابع عومی در مبارزه با این بیماری مسری را نشان می‌دهند که به تبیین یکی از جذاب‌ترین معماهای این بیماری واگیردار کمک می‌کند: چرا نرخ مرگ و میر در آلمان این قدر پایین است؟
گزارشگر نیویورک تایمز می‌افزاید، این ویروس و بیماری ناشی از آن- کووید ۱۹- ضربه سختی به آلمان زده است: براساس اعلام دانشگاه جان هاپکینز، این کشور بیش از ۹۲ هزار عفونت تاییدشده آزمایشگاهی تا ظهر شنبه ۱۶ فروردین‌ماه داشته است که بیش از هر کشور دیگری غیر از آمریکا، ایتالیا و اسپانیا بوده است. اما با ۱۲۹۵ فوتی، میزان تلفات آلمان ۴/ ۱ درصد بود در مقایسه با ۱۲ درصد در ایتالیا، حدود ۱۰ درصد در اسپانیا، فرانسه و بریتانیا و ۴ درصد در چین و ۵/ ۲ درصد در آمریکا. حتی کره‌جنوبی، الگوی هموار کردن این منحنی، نرخ مرگ و میر بالاتر ۷/ ۱ درصدی داشته است. «هندریک استریک»، مدیر انستیتوی ویروس‌شناسی در بیمارستان دانشگاه بن می‌گوید: «صحبت از ناهنجاری آلمانی شده است.» پروفسور استریک تماس‌هایی از همکارانش در ایالات‌متحده و جاهای دیگر داشته است. او می‌گوید: «آنها از من می‌پرسند شما چه کار متفاوتی انجام می‌دهید؟ چرا نرخ مرگ و میر شما این قدر پایین است؟»
متخصصان می‌گویند، پاسخ‌های مختلفی وجود دارد: ترکیبی از تحریف‌های آماری و تفاوت‌های بسیار واقعی در مورد اینکه چگونه این کشور به مقابله با این اپیدمی رفته است. متوسط سن افراد آلوده به این بیماری در آلمان پایین‌تر از بسیاری دیگر از کشورهاست. پروفسور کروسلیچ معتقد است بسیاری از بیماران اولیه که گرفتار این ویروس شدند در تفرجگاه‌های اسکی در اتریش و ایتالیا بودند و نسبتا جوان و سالم هم بودند. او می‌گوید: «این ویروس با اپیدمی اسکی‌بازان شروع شد.» با شیوع و گسترش این بیماری، بسیاری از افراد مسن‌تر آسیب دیدند و نرخ مرگ و میر که تا دو هفته قبل فقط ۲/ ۰ درصد بود، هم افزایش یافته است. اما متوسط سن بیماری همچنان نسبتا پایین است (۴۹ سال). براساس آخرین گزارش‌های ملی فرانسه و ایتالیا، در فرانسه ۵/ ۶۲ سال است و در ایتالیا ۶۲ سال. توضیح دیگر برای تلفات پایین این است که آلمان آزمایش‌های بیشتری از مردم نسبت به دیگر کشورها گرفته است. این به این معناست که این کشور تعداد بیشتری از افراد با نشانه‌های کم یا بدون نشانه را رصد و شناسایی می‌کند، تعداد موارد شناخته‌شده را بالا می‌برد اما نرخ تلفات را خیر. به گفته پروفسور کروسلیچ: «این به‌طور خودکار نرخ مرگ و میر را روی کاغذ پایین می‌آورد.» اپیدمیولوژیست‌ها و ویروس‌شناسان می‌گویند اما مولفه‌های پزشکی قابل‌توجهی هم وجود دارد که تعداد مرگ و میرها در آلمان را نسبتا پایین نگه داشته است که از جمله مهم‌ترین آنها آزمایش‌ها و درمان زودهنگام و گسترده، تعداد زیاد تخت مراقبت‌های ویژه و یک دولت قابل اعتماد است که دستورالعمل‌های فاصله‌گذاری اجتماعی‌اش به‌طور گسترده‌ای رعایت می‌شود.
آزمایش‌ها
در اواسط ژانویه، مدت‌ها قبل از اینکه آلمانی‌ها به این ویروس فکر کنند، بیمارستان «چاریته» (Charité) در برلین آزمایشی را انجام داد و فرمول آن را به صورت آنلاین ارسال کرد. در زمانی که آلمان در ماه فوریه اولین مورد ابتلای کووید ۱۹ را ثبت کرد، آزمایشگاه‌های سراسر این کشور مجموعه‌ای از کیت‌های آزمایشی را ساخته بودند. دکتر «کریستین دِرُستِن»، رئیس ویروس‌شناسی این بیمارستان که تیمش اولین آزمایش را انجام داد، می‌گوید: «دلیل اینکه ما در آلمان نرخ مرگ و میرمان در مقایسه با میزان مبتلایان کم است، تا حد زیادی می‌تواند با این واقعیت توضیح داده شود که ما در حال انجام تعداد زیادی از آزمایش‌ها در آزمایشگاه‌ها بودیم.» تاکنون، آلمان حدود ۳۵۰ هزار آزمایش کرونا در هفته انجام می‌دهد که بسیار بیشتر از هر کشور اروپایی دیگر است. آزمایش‌های اولیه و گسترده به مقام‌ها اجازه داد سرعت شیوع این بیماری را با قرنطینه موارد شناخته شده کاهش دهند در حالی که آنها مبتلا بودند. همچنین این امکان فراهم شد که درمان نجات‌بخش به موقع انجام شود.
پروفسور کروسلیچ می‌گوید: «وقتی من یک تشخیص اولیه دارم و می‌توانم بیمار را خیلی زود درمان کنم- برای مثال، آنها را زیر دستگاه‌های تنفسی قرار دهم پیش از آنکه وضعیت‌شان وخیم تر شود- شانس بقا بیشتر می‌شود.» کارمندان پزشکی - که در معرض ابتلا و گسترش این بیماری هستند- به‌طور منظم «چک» می‌شوند. برای انجام این روش، برخی بیمارستان‌ها شروع به انجام «تست‌های انسداد» (block tests) با استفاده از پاکسازی ۱۰ کارمند و دنبال کردن آزمایش‌های فردی (تنها اگر نتیجه مثبت باشد) کرده‌اند. در پایان آوریل، مقام‌های بهداشتی در نظر دارند یک مطالعه آنتی بادی در مقیاس وسیع را آغاز کنند و هر هفته ۱۰۰هزار نمونه تصادفی در سراسر آلمان را چک کنند تا به این نتیجه برسند که مصونیت و ایمنی در کجا شکل گرفته است. پروفسور استریک می‌گوید، یک روش برای اطمینان یافتن از آزمایش‌های وسیع این است که بیماران هیچ هزینه‌ای بابت آن نمی‌پردازند. او می‌گوید این یک تفاوت چشمگیر با ایالات‌متحده در اولین هفته شروع و پیک بیماری بود. لایحه تسکین ویروس کرونا که ماه گذشته از سوی کنگره تصویب شد ضامن انجام آزمایش‌های رایگان نیست. او می‌گوید: «یک جوانِ بدون بیمه درمانی با گلویی که می‌خارد احتمالا نزد دکتر می‌رود. بنابراین خطر مبتلا ساختن افراد دیگر را به دنبال دارد.»
رصد و پیگیری
در یک روز جمعه در اواخر فوریه، پروفسور استریک اخباری دریافت کرد که برای اولین بار یک بیمار در بیمارستانی در بُن به دلیل ویروس کرونا، تست او مثبت بوده است. یک جوان ۲۲ ساله که هیچ نشانه‌ای نداشت اما کارفرمایش- یعنی همان مدرسه‌ای که محل تحصیل او بود- از او خواسته بود آزمایش بدهد زیرا او فهمیده بود این جوان در کارناوالی مشارکت کرده بود که تست یک نفر دیگر در آن مثبت اعلام شده بود. در بسیاری از کشورها از جمله ایالات‌متحده، آزمایش دادن تا حد زیادی محدود است به بیمارترین بیماران. بنابراین، ممکن است مانع از دادن آزمایش از سوی فردی مشکوک شوند. در آلمان این‌گونه نیست. به محض اینکه نتیجه آزمایش معلوم شود، آن مدرسه بسته و به تمام بچه‌ها و پرسنل دستور داده می‌شود که به مدت دو هفته با خانواده‌هایشان در خانه بمانند. حدود ۲۳۵ دانش‌آموز هم مورد آزمایش قرار گرفتند. پروفسور استریک گفت: «آزمایش و پیگیری استراتژی‌ای است که در کره‌جنوبی موفقیت‌آمیز بود و ما هم می‌کوشیم از آنها بیاموزیم.» آلمان همچنین از اشتباه زودهنگام هم درس‌هایی آموخته است: استراتژی ردیابی مردمی باید به شکل تهاجمی‌تر مورد استفاده قرار بگیرد. پروفسور استریک گفت، همه کسانی که از ایشگل (Ischgl)، یک پیست اسکی در اتریش که دارای شیوع بیماری بوده به آلمان برگشته بودند، باید رصد شده و آزمایش شوند.
آلمان دارای یک سیستم مراقبتی بهداشتی قوی است. قبل از فراگیری کرونا در آلمان، بیمارستان دانشگاهی در «گیسن» (Giessen) دارای ۱۷۳ تخت مراقبت ویژه بود که مجهز به دستگاه‌های تنفسی بود. در هفته‌های اخیر، این بیمارستان تلاش کرد تا ۴۰ تخت جدید اضافه کند و پرسنلی را که در حالت آماده‌باش بودند تا ۵۰ درصد افزایش داد. «سوزان هرولد»، متخصص عفونت‌های ریوی، می‌گوید: «اکنون ما این‌قدر ظرفیت داریم که بیماران ایتالیایی، اسپانیایی و فرانسوی را بپذیریم. ما در حوزه مراقبت‌های ویژه بسیار قوی هستیم.» در سراسر آلمان، بیمارستان‌ها ظرفیت مراقبت‌های ویژه خود را گسترش داده‌اند. آنها از سطح بالایی شروع کردند. در ماه ژانویه، آلمان حدود ۲۸ هزار تخت مراقبت‌های ویژه مجهز به دستگاه‌های تنفسی داشت که به عبارتی می‌شد ۳۴ تخت/ دستگاه برای هر ۱۰۰ هزار نفر. در مقایسه، این نرخ در ایتالیا ۱۲ و در هلند ۷ است. هم‌اکنون ۴۰ هزار تخت مراقبت‌های ویژه در آلمان وجود دارد.
