این روزها کارفرماها کم درآمد اما کارگران بی‌نان شده‌اند
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایسنا ،حسین رسولی در خصوص وضعیت کارگران در آستانه روز جهانی کارگر و در شرایط کنونی و متاثر از بحران کرونا در میان این قشر اظهار کرد: ما شاهد این هستیم که کارخانه‌هایی که در ادوار گذشته تولید و سود زیادی داشته‌اند، اکنون که کمتر از دو ماه درگیر این مساله کرونا هستند می‌گویند که ضرر کرده‌اند و کارگران را دسته دسته به صرف اینکه فروش و بازار ندارند به نوعی تعدیل می‌کنند و اگر برای کارگری هم بیمه‌ای رد کرده باشند که قابل احتساب باشد بلافاصله به بیمه کاری معرفی می‌کنند.
وی ادامه داد: صحبت من با کارفرما این است که شما اگر فروش ندارید و درآمدتان کم شده است ولی کارگر که اگر یک ماه کامل کار کند و تمام حقوق و مزایای خود را هم بگیرد خرج ۱۰ روز او نمی‌شود در این شرایط این آدم نان ندارد بخورد، حال آن که شما کمی از درآمدتان کم شده است. انتظار ما این است که در این زمان کارفرماها صبر کنند و تعدیل نیرو نکنند که متاسفانه این کار را انجام می‌دهند.
دبیر اجرایی خانه کارگر استان خراسان رضوی تصریح کرد: مساله و حربه دیگری که در قبال کارگران اجرا می‌شود انعقاد قراردادهای موقت در مشاغل دائم است. ما سه مشکل داریم؛ یکی اینکه ۸۵ درصد بنگاه‌های اقتصادی ما دولتی است و ۱۵ درصد هم کارگاه‌های خصوصی هستند، بنابراین خود دولت نیز دستی در کار دارد، دولت و کارفرماها هر دو زمانی که می‌بینند وضعیت اقتصادی مقداری رکود دارد تنها دیواری که می‌توانند از آن بالا بروند، کارگر است و دست کارگر هم به هیچ جا بند نیست.
رسولی اضافه کرد: در هفته کار وکارگر مشکلات به مراتب زیادتر می‌شود و ما هر روز ریزش نیرو داریم. کارگران کارخانجاتی که ۳۰، ۴۰ سال است که کار می‌کنند و بعد از این نیز کار خواهند کرد اکنون سوءاستفاده می‌کنند و قرارداد موقت با کارگر امضا می‌کنند و درنتیجه کارگر هیچ چیز در دست ندارد.
وی در مورد تفاوت مشاغل دائم و موقت خاطرنشان کرد: قرارداد موقت برای یک کار موقت و یک پروژه است، مانند ساخت یک ساختمان، جاده و سد که ممکن است چند ماه طول بکشد در غیر این صورت کارگر ساده اگر سه ماه و کارگر ماهر شش ماه آموزش ببیند پس از آن باید رسمی شود حتی نظر من این است که شرکت‌های پیمانکاری که مرتب جاهای مختلف کار پیمانی می‌گیرند و به عبارتی همیشه کار دارند، قرارداد موقت شامل این‌ها هم نباید بشود چرا که این شرکت دایر است و در جاهای مختلف کار می‌گیرد.
دبیر اجرایی خانه کارگر استان خراسان رضوی افزود: متاسفانه هیچ‌گونه حمایتی از کارگرها در خصوص عقد قراردادهای موقت در مشاغل دائم وجود ندارد، یعنی ادارات کار کمک نمی‌کنند و از طرفی همان طور که گفته شد دولت و کارفرما در کنار هم هستند، با وجود اینکه گفته می‌شود قانون کار سه جانبه است و شامل دولت، کارگر و کارفرما می‌شود اما کارگر در این‌جا نقشی ندارد کما اینکه این مساله در شورای عالی کار مشاهده شد.
قانون کار سه جانبه شعاری بیش نیست
رسولی اضافه کرد: اینکه می‌گوییم قانون کار سه جانبه است حرف و شعار است، چرا که قانون کار سه جانبه نیست چنان که نمایندگان کارگران در شورای عالی کار برای مزد امسال امضا نکردند اما ابلاغ شد.
دبیر اجرایی خانه کارگر استان خراسان رضوی در مورد وضعیت کارگران روزمزد خاطر نشان کرد: ما معتقدیم هر کارگری که در هر کجا و به هر مدت و حتی یک روز کار می‌کند باید بیمه او پرداخت شود اما متاسفانه کسی پیگیر این مساله نیست و می‌بینیم که سر کارگر بی‌کلاه می‌ماند، به عنوان مثال اکنون در نتیجه شرایط کنونی ساختمان‌سازی رکود پیدا کرده و کارگران بیکار هستند و برای مخارج خود مانده‌اند و طبیعتا وقتی بیمه نیستند نمی‌توانند بیمه بیکاری هم بگیرند.
رسولی در مورد لزوم بیمه شدن کارگران ساختمانی افزود: کارگران ساختمانی بیشترین حوادث را دارند و ممکن است از ساختمان بیافتند و دچار نقص عضو شوند، بنابراین ضروری است تحت پوشش بیمه باشند اما بیمه نیستند، هر ساختمانی که قرار باشد ساخته شود چند ماهی طول می‌کشد و باید کارگر مشخص داشته باشند و کارفرما لیست بیمه آن‌ها را رد کند اما این اتفاق نمی‌افتد.
وی تاکید کرد: مدت‌هاست قانون همسان‌سازی حقوق تامین اجتماعی مصوب شده اما دولت مدت‌هاست که تعلل می‌کند و آن را اجرایی نکرده است.
دبیر اجرایی خانه کارگر استان خراسان رضوی تصریح کرد: ما روی درختی نشسته‌ایم و داریم از بُن می‌بریم، همان کارفرما دوستان، همشهریان و اطرافیانی دارد که به این درد مبتلا هستند، آن کسانی که در ادارات دولتی پستی دارند نیز به همین صورت هستند و ما داریم به یکدیگر ظلم می‌کنیم و منافع کلی را نمی‌بینیم. ما فکر نمی‌کنیم که اگر کارگر راضی باشد، کار بکند و تامین شود، اقتصاد کشور شکوفا می‌شود، امنیت ایجاد می‌شود و بهداشت وجود دارد به عنوان مثال در همین مساله کرونا اگر کارگر بهداشت داشته باشد ضرر آن کمتر به جامعه می‌رسد، حال کارگری که نان برای خوردن ندارد چگونه می‌تواند بهداشت داشته باشد؟
