واکنش مرتضی طلایی به احتمال کاندیدا شدن یک چهره نظامی در انتخابات 1400

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از نامه نیوز، اخباری مبنی بر جدی‌شدن حضور حسین دهقان در انتخابات به گوش می‌رسد؛ شخصیتی با سابقه سیاسی و نظامی که همواره مورد توجه نیروهای اصولگرا بوده است اما حضور یک شخصیت نظامی در عرصه ریاست‌جمهوری تا چه‌میزان می‌تواند بر رود انتخابات تأثیر بگذارد؟

مرتضی طلایی درباره این موضوع گفت: «من به این دسته‌بندی‌ها که برخی می‌گویند نیروهای نظامی نباید در عرصه انتخابات حاضر شوند، اصلا باور ندارم؛ برای مثال مگر می‌گوییم چون فردی پزشک یا وکیل است نباید در انتخابات شرکت کند؟ چنین نظری از اساس غلط است. معیار حضور در انتخابات را قانون تعیین می‌کند».

او ادامه داد: «درباره گمانه‌زنی‌هایی که بر حضور برخی شخصیت‌های نظامی انجام می‌شود باید گفت که بیشتر این نظرها ارتباطی به تصمیم آن شخصیت‌ها ندارد. مثلا ممکن است فردی سخنرانی‌ای داشته باشد و دیگران بگویند که او تحرک انتخاباتی انجام داده است. یادم می‌آید قبل از انتخابات مجلس یازدهم که خودِ من در بعضی شهرها سخنرانی داشتم، برخی می‌گفتند که طلایی می‌خواهد نامزد نمایندگی مجلس شود؛ در صورتی که نه من تمایلی به حضور در عرصه انتخابات داشتم و نه در نهایت نامزد شدم. بنابراین نمی‌توان به دقت گفت که آیا آن فردی که رویش حد و گمان زده می‌شود، در انتخابات حاضر می‌شود یا خیر و میان گمانه‌زنی و واقعیت تفاوت زیادی وجود دارد».

طلایی درباره اینکه رئیس‌جمهور آینده باید دارای چه ویژگی‌هایی باشد، تصریح کرد: «موضع اصلی فارغ از این حدس‌های انتخاباتی تبین ویژگی‌های رئیس‌جمهور آینده باتوجه به نیازهای کشور است. کشور احتیاج به رئیس‌جمهوری دارد که اهل کار و خدمت باشد و از تجریه کافی در حوزه اجرا برخوردار باشد. افراد بی‌تجربه نمی‌توانند مشکلات افسارگسیخته امروزی را حل کنند».

این فعال سیاسی یادآور شد: «رویکرد رئیس‌جمهور آینده باید ناظر به مسائل اقتصادی باشد و برنامه‌ای دقیق برای رفع مشکلات معیشتی، مهار تورم، بیرون آوردن کشور از رکود و فعال‌کردن اقتصاد داشته باشد. ما باید از مدیریت رکودی خارج شویم».

مرتضی طلایی در پایان با ارائه یک پیشنهاد گفت: «من به رسانه‌ها پیشنهاد می‌کنم که از نامزدهای ریاست‌جمهوری بخواهند نفرات کابینه خود را معرفی کنند. اگر وزرای آنها معلوم باشد، مردم می‌توانند مشی رئیس‌جمهور آینده خود در عرصه‌های مختلف اعم از سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به دست آوردند و با نگاهی شفاف‌تر و آگاهی بیشتر رأی دهند. در این صورت بسیاری از سهم‌خواهی‌های مرسوم که بعد از انتخابات پدید می‌آید از بین می‌رود. دیگر این‌طور نخواهد بود که بعد از روی کار آمدن دولت طیف‌های مختلف سیاسی بگویند چون ما از توی رئیس‌جمهور حمایت کردیم باید سهمی از کابینه را به ما بدهی. در ایران که احزاب به صورت قوی کار نمی‌کنند و مردم نمی‌توانند به نامزد حزبی بر اساس برنامه مشخص احزاب رأی بدهند، بهترین روش معرفی کابینه از سوی نامزدهای انتخابات پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری است».