عینکی‌ها کرونا نمی گیرند؟

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اعتمادآنلاین، محققان چینی دریافته‌اند خطر ابتلا به ویروس کرونا در کسانی که عینک می‌زنند پایین‌تر است. این پژوهش که در JAMA Ophthalmology منتشر شده نشان داده که از زمان شیوع ویروس کرونا در دسامبر ۲۰۱۹ در ووهان چین تاکنون تعداد کمی از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ عینک داشته‌اند. محققان این پژوهش داده‌هایی را درباره استفاده از عینک از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ جمع‌آوری کردند.

بر اساس گزارش  «The Conversation»، در مطالعه کوچکی که این پژوهشگران انجام دادند مشخص شد که فقط ۱۶ نفر (۵.۸ درصد) از ۲۷۶ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ بیش از هشت ساعت در روز از عینک استفاده می‌کردند. بیشتر این بیماران که در بیمارستانی در استان هوبئی (Hubei) بستری شده بودند اظهار داشتند که نزدیک‌بین هستند. آنها دریافتند که تعداد بیماران نزدیک‌بین بیشتر است (حدود ۳۱.۵ درصد) که نشان می‌دهد نسبت بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که دچار نزدیک‌بینی هستند پنج برابر کمتر از حد انتظار محققان از جمعیت کل است.

این مطالعه بسیار جالب است، با این حال چون مطالعه گسترده‌ای نیست نتایج آن باید با احتیاط بسط داده شود. محافظت از چشم همیشه مهم بوده، اما میزان اختلافی که در این پژوهش گزارش شده شک‌‌برانگیز است. این بدین معنی نیست که نتایج پژوهش واقعی نیست بلکه ما تنها توصیه می‌کنیم که این یافته‌ها در مقیاس وسیع تعمیم داده نشوند؛ مثلاً هنوز نباید توصیه‌ کرد که در کنار ماسک حتماً از عینک استفاده شود.

آیا چشم دریچه‌ای برای ورود ویروس است؟

یکی از مراحل کلیدی ابتلا به ویروس مرحله ورود آن به بدن است. بیشتر قسمت‌های بدن ما با پوست پوشیده شده که همین امر به محافظت از بدن کمک می‌کند و مانع ورود ویروس یا باکتری می‌شود؛ اما غشاهای بسیار نازک‌تری مجاری تنفسی، دستگاه گوارش و چشم‌ها را می‌پوشانند. نقش این غشاهای نازک این است که چیزهای خارجی مثل اکسیژن، غذا و نور که لازم داریم به بدن ما وارد شوند. متاسفانه ویروس‌ها یاد گرفته‌اند که از این نقاط وارد بدن شوند.

به همین دلیل توصیه شده که از ماسک، شیلد و لباس‌های محافظ استفاده کنیم. ممکن است گمان کنید که ویروس تنها از طریق هوا منتقل می‌شود، اما اصلی‌ترین راه رسیدن ذرات به بدن ما از طریق دست‌هایمان است. از این رو سازمان بهداشت جهانی توصیه کرده که به طور مداوم و به مدت ۲۰ ثانیه دست‌های خود را بشوییم تا ویروس از راه چشم، دهان و بینی وارد بدن نشود.

بنابراین منطقی به نظر می‌رسد که پوشاندن چشم با عینک احتمال انتقال ویروس را پایین آورد. هنگامی که با کسی صحبت می‌کنیم عینک مانع ورود ویروس به چشم ما می‌شود. همین‌طور وقتی که دست‌هایمان آلوده است عینک باعث می‌شود کمتر به چشم‌هایمان دست بزنیم. تا ماه فوریه گزارش‌هایی درباره کسانی که در محیط‌های بهداشتی از عینک استفاده نکرده‌اند و به کووید-۱۹ مبتلا شده‌اند منتشر شده بود. همچنین گفته شد نقاط ورودی بدن (گیرنده‌های ACE-۲)- که ویروس کرونا به سمت این نقاط جذب می‌شود- در چشم نیز وجود دارد.

آیا باید از عینک استفاده کنیم؟

بخش مهمی از تفسیر هر نتیجه‌ای که از مطالعات مشاهده‌ای به دست می‌آید این است که به یاد داشته باشیم همبستگی (وقوع ۲ اتفاق با هم) لزوماً به معنای علیت (چیزی دلیل چیز دیگری باشد) نیست. برای آزمایش علیت باید یک گروه کنترل نیز داشته باشیم. این ۲ گروه، در حالت ایده‌آال، با دقت همسان بررسی می‌شوند. یکی از گروه‌ها باید عینک داشته باشد و گروه دیگر بدون عینک باشد. باید ببینیم که کدام گروه بیشتر به ویروس کرونا مبتلا می‌شوند. نتایجی که از تحقیقی این‌چنینی حاصل شود بسیار مطمئن‌تر از یافته‌های تحقیق‌ مشاهده‌ای است که در بالا ذکر شد.

همچنین نویسندگان مقاله به برخی از نقاط ضعف این تحقیق اشاره کرده‌اند. این تحقیق در مقیاس بسیار کوچک و تنها در یک مکان بوده و تعداد افرادی که نزدیک‌بینی دارند با تحقیقی که پیشتر از آن انجام شده بود مطابقت نداشت. این پژوهش بسیار جالب است، اما باید درباره نتایج آن تامل کرد. قبل از اینکه به دیگران توصیه کنیم که در کنار ماسک از عینک استفاده کنند، باید مطالعات بیشتری در این زمینه انجام دهیم.